Η κυβέρνηση εκπέμπει διαρκώς ένα «πολεμικό» μήνυμα, το οποίο εκ πρώτης όψεως φαίνεται λογικό: όντως, είμαστε σε «πόλεμο», αφού η πανδημία έχει αγριέψει, το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται εδώ και πολλές ημέρες στα όριά του και το μέλλον είναι άδηλο. Βεβαίως, από πλευράς συλλογικής ψυχολογίας, αυτό το «πολεμικό» σκηνικό συμφέρει την κυβέρνηση και αναφορικά με τους πολιτικούς συσχετισμούς: βλέπετε, στον «πόλεμο» δεν κάνουμε κριτική, ούτε «γκρινιάζουμε». Δίνουμε τη μάχη και αφήνουμε το πολιτικό «ταμείο» γι’ αργότερα.
Ωστόσο, αυτό ίσχυε στην πρώτη μάχη του πολέμου: όταν, δηλαδή, το πρώτο κύμα του κορωνοϊού μας βρήκε απροετοίμαστους, χωρίς να ξέρουμε τί θα συμβεί, φοβισμένους για το μέλλον, με όλες τις χώρες της Ε.Ε. –και όχι μόνο- να κλείνουν τις οικονομίες τους για να γλιτώσουν από τον αόρατο εχθρό. Τότε, ήταν δικαιολογημένο να φοβάται κανείς και να συσπειρώνεται γύρω από την κυβέρνηση.
Τώρα, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά: η πρώτη καραντίνα έγινε προκειμένου να κερδίσουν όλες οι χώρες χρόνο για να «οπλιστούν» για το δεύτερο κύμα: να ενισχύσουν τα συστήματα υγείας, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τα σχολεία κτλ.
Η Ελλάδα, λοιπόν, δεν είχε μόνο άπλετο χρόνο, αλλά και μία «πολυτέλεια» που δεν είχαν οι άλλες χώρες: είχε σχεδόν εξαφανίσει τον ιό. Ως εκ τούτου, οι απαιτήσεις τώρα προφανώς και είναι πολλές, αφού η Ελλάδα μπήκε στο καλοκαίρι από πολύ καλύτερη αφετηρία απ’ όλη την υπόλοιπη Ευρώπη.
Κι όμως, τα πράγματα τώρα είναι ζοφερά. Χθες ξεκίνησαν και οι αεροδιακομιδές ασθενών, το σύστημα υγείας είναι στα όριά του και αν σκεφτεί κανείς όλα τα βασικά μηνύματα που εκπέμπει η κυβέρνηση, το αβίαστο συμπέρασμα είναι πως δικαιούμαστε να φοβόμαστε για τη ζωή μας, όταν την πανδημία διαχειρίζεται η συγκεκριμένη κυβέρνηση.
Δικαιούμαστε να φοβόμαστε επειδή ο πρωθυπουργός επέλεξε να «καλύψει» τον υπουργό Επικρατείας για την ανεκδιήγητη δήλωσή του ότι «περισσότερες ΜΕΘ σημαίνει περισσότερους θανάτους».
Δικαιούμαστε να φοβόμαστε επειδή ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει ότι είναι όλα είναι υπό έλεγχο, όταν έχει αναβληθεί το 80% των χειρουργείων στα δημόσια νοσοκομεία για να σηκώσουν το βάρος της πανδημίας.
Δικαιούμαστε να φοβόμαστε όταν κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης χρησιμοποιεί το ρήμα «πανηγυρίζω» με 100 νεκρούς τη μέρα, ενώ η ΝΔ είχε καταλογίσει «αναισθησία» στον Παύλο Πολάκη, όταν ο τελευταίος είχε δηλώσει ότι 39 νεκροί από την εποχική γρίπη δεν είναι μεγάλος αριθμός.
Επίσης, δικαιούμαστε να φοβόμαστε όταν ο υπουργός Μεταφορών μας ενημερώνει ότι… καλύτερα σαρδέλες με μάσκες στα λεωφορεία, παρά μισογεμάτα οχήματα με «χαλαρούς» επιβάτες χωρίς μάσκες.
Και, τέλος, δικαιούμαστε να φοβόμαστε όταν ο υφυπουργός Υγείας μας λέει κυνικά πως η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να μην συνταγογραφήσει τα τεστ για κορωνοϊό για να… μην αυξηθεί τεχνητά η ζήτηση για τεστ. Σε καιρό πανδημίας.
Με άλλα λόγια, ο θεός να βάλει το χέρι του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
