Οι πανηγυρισμοι ορισμένων «γιακωβίνων» της δημοκρατίας-και στη χώρα μας-για τη «σφαλιάρα» στο ακροδεξιό «Εθνικό Μέτωπο», μας θυμίζουν το χαριτωμένο που ακουγόταν στην περίοδο της δικτατορίας Μεταξά: «Γιατί χαίρεται και χαμογελά ο κόσμος πατέρα»;
Φρόντισε, βέβαια, να προσγειώσει τους «αιθεροβάμονες» ο πραγματικός νικητής του β` γύρου, στις γαλλικές περιφερειακές εκλογές, ο ηγέτης της ενωμένης Δεξιάς Νικολά Σαρκοζί, που ζήτησε, από την ιθύνουσα τάξη της χώρας του, να λάβει σοβαρά υπόψη το προειδοποιητικό «σήμα» που έστειλαν οι Γάλλοι ψηφοφόροι, στον α` γύρο, εκεί όπου, σύμφωνα και με τις δικές μας εμπειρίες, καταγράφονται αυθεντικά οι πραγματικές τάσεις του εκλογικού σώματος. Το ότι οι Γάλλοι πολίτες δε θέλησαν να κάνουν και το επόμενο βήμα, αναθέτοντας και τμήμα της περιφερειακής εξουσίας, στην κα. Λεπέν-κι αυτό υποδήλωνε η σημαντικά αυξημένη συμμετοχή στην προχθεσινή διαδικασία-όμως έστειλαν το μήνυμα ότι δεν αποκλείεται να προχωρήσουν σ` αυτό, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, που δε θα αφορά κάποιες περιφέρειες, αλλά την ίδια την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Και αυτή η αναμέτρηση είναι επί θύραις, σε, περίπου ενάμιση χρόνο από τώρα.
Ούτε, βέβαια, το προχθεσινό αποτέλεσμα αλλάζει τη συνολική εικόνα, σε όλη την Ευρώπη, με τη ραγδαία άνοδο ακροδεξιών και ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων. Όπως δε παραδέχθηκε και ο επικεφαλής των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών-και αντικαγκελάριος της κυβέρνησης -Ζίγκμπαρ Γκάμπριελ, οι πρωτόγνωρες εκλογικές επιδόσεις της Ακροδεξιάς και στη Γαλλία, οφείλεται πρωτίστως στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και την επιβληθείσα λιτότητα και, επικουρικά, στις συνέπειες των πρόσφατων τρομοκρατικών χτυπημάτων. Αλλωστε, ας μη μας διαφεύγει, ότι ο νικητής της προχθεσινής εκλογικής διαδικασίας, στην Γαλλία, Νικολά Σαρκοζί, έχει ενσωματώσει πολλά στοιχεία, από την προγραμματική «ατζέντα» του «Εθνικού Μετώπου», επιμένοντας σε μια σκληρή, υπερδεξιά ρητορική, που δε διαφέρει και πολύ απ` αυτή της κ. Λεπέν. Γι` αυτό, άλλωστε, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, αρνήθηκε την πρόταση των Σοσιαλιστών για «πανδημοκρατικό μέτωπο», επιμένοντας στην αυτόνομη κάθοδο, παρά την αντίδραση και υποψηφίων του κόμματος του και σ` έναν ιδιότυπο «διμέτωπο» (κάτι θα θυμίζει αυτό στους παλιότερους, στη χώρα μας, από τη δεκαετία του `60). Ετσι είναι πολύ πιθανό, στις προεδρικές εκλογές του 2017, να έχουμε τη «μεγάλη επιστροφή» του κου. Σαρκοζί, με ατζέντα «αλλά Λεπέν». Γιατί, ακριβώς, λοιπόν, πανηγυρίζουν κάποιοι ημέτεροι «υπερδημοκράτες»; Θα ήταν, σα να δήλωναν ενθουσιασμένοι, αν στην Ελλάδα, επικρατούσε ο κ. Γεωργιάδης ή ο κ. Βορίδης….
