Για να μη μειώνονται οι συντάξεις στην Ελλάδα πρέπει το κράτος να δίνει 10% του ΑΕΠ κάθε χρόνο, ενώ στην Ευρώπη 2,5% του ΑΕΠ!

ΔιΑβασα τις νέες «νουθεσίες» της γενικής διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Κριστίν Λαγκάρντ και προς τους νέους διαχειριστές της ελληνικής οικονομίας από τις 26 Ιανουαρίου 2015, προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και διερωτήθηκα: Μα, τόσο κακοί είναι αυτοί οι ξένοι (δανειστές, θεσμοί, Ευρωπαίοι, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ, Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης), οι οποίοι ήδη από το 1898, με τον περιβόητο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (ΔΟΕ), και στη συνέχεια με την τότε ΕΟΚ, τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση και τα «ξεσκισμένα» Μνημόνια θέλουν πάντα το κακό μας με τις σκληρές απανωτές συστάσεις, προειδοποιήσεις και σκληρά μέτρα που πρότειναν και συνεχώς προτείνουν; Επίσης, διερωτήθηκα τόσο πολύ «κουτόφραγκοι» είναι εκείνοι και εμείς τόσο «εξυπνάκηδες» που μόλις παίρνουμε τις δόσεις των δανείων συνεχίζουμε τις σπατάλες και την κακοποίηση όλων των οικονομικών νόμων;

Διότι, τί άλλο από πιστή εφαρμογή οικονομικών νόμων από το συνετό οικογενειάρχη έως το συνετό κυβερνήτη μιας χώρας είναι όσα επεσήμανε ξανά η κυρία Λαγκάρντ. «Τα νούμερα πρέπει να βγαίνουν, το ασφαλιστικό πρέπει να μεταρρυθμιστεί, το σύστημα είσπραξης φόρων πρέπει να βελτιωθεί, ώστε να υπάρχουν έσοδα, η φοροδιαφυγή να σταματήσει και η ελάφρυνση του χρέους από τους άλλους Ευρωπαίους θα πρέπει να συνοδεύει αυτή τη διαδικασία», είπε για εκατοστή φορά τα τελευταία σαράντα χρόνια το ΔΝΤ και δια της σημερινής εκπροσώπου του. Αλλά, δυστυχώς, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις όλων των εποχών ήθελαν περιπαθώς να «έχουν και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη», όπερ αδύνατον για τους φιλέκδικους οικονομικούς νόμους. Και σε επιβεβαίωση της διαπίστωσής μας αυτής, η κυρία Λαγκάρντ έδωσε ένα παράδειγμα, που ηχεί ως ράπισμα σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι χωρίς δραστικά μέτρα (όχι μειώσεις μισθών και συντάξεων και αύξηση φόρων βεβαίως, βεβαίως!) θα πετύχουν βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, βιώσιμο δημόσιο χρέος και αναπτυξιακή ελληνική οικονομία. «Για να είναι η χρηματοδότηση του συνταξιοδοτικού συστήματος στην Ελλάδα ισοσκελισμένη, κάθε χρόνο πρέπει ο κρατικός προϋπολογισμός (σημείωση: οι φορολογούμενοι) να διαθέτει 10% του ΑΕΠ στο συνταξιοδοτικό σύστημα, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι μόλις 2,5% του ΑΕΠ», τόνισε. Και οι οικονομικοί νόμοι λένε ότι όταν ο ελληνικός κρατικός προϋπολογισμός δίνει το 10% του ολοένα φθίνοντος ΑΕΠ στο συνταξιοδοτικό σύστημα, γίνεται ισόποσα ελλειμματικός και ισόποσα πτερόεν το (μη βιώσιμο πριν από πολλά χρόνια) δημόσιο χρέος κάθε χρόνο.

Αλλά, ημείς άδομεν…