Αντιστροφή του “μαζί μιλάμε, χώρια καταλαβαινόμαστε” δείχνει να είναι η κατ’ αρχήν συμφωνία που επετεύχθη (όλοι έκαναν επίσημες δηλώσεις; Ντάϊσσελμπλουμ, Κερέ, Μοσκοβισί, Ρέγκλινγκ και ο δικός μας Τσακαλώτος, κάπως πιο τρακαρισμένος απ’ ό,τι συνήθως – συνεπώς συμφωνία πρέπει να δεχθουμε ότι υπάρχει) μετά το Eurogroup της Βαλέττας, στην Μάλτα.
Άλλωστε είχε προηγηθεί και βαρύτερη όλων δήλωση Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε στην Rheinische Post της περασμένης Παρασκευής, όταν έτρεχε δηλαδή το Eurogroup (σε εφημερίδα της ευρύτερης εκλογικής του πελατείας, στην Ν.Δ. Γερμανία : να προσέχουμε την λεπτομέρεια…), ότι η Ελλάδα “δεν θα χρειαστεί άλλο πακέτο βοήθειας”, και τούτο επειδή “από το 2018 θα έχει πρόσβαση στις αγορές, όπως έχει προγραμματισθεί”. Το γιατί της δήλωσης Σώϋμπλε δεν ανάγεται μόνο στην (υποτιθέμενη) ζαχαρίτσα που του προσέφερε, κατά παράκλησιν Τσίπρα, η Άνγκελα Μέρκελ ώστε να ηρεμήσει, αλλά και στην συνέχεια της δήλωσής του: “Το θέμα της Ελλάδας δεν θα παίξει κανένα ρόλο στις Γερμανικές εκλογές”. Ανάλογα επανέλαβε και στην Deutsche Welle.
Αλλά και από πλευράς Μαξίμου, τόσο με αφορμή την επίσκεψη του Γερμανού Προέδρου Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγιερ όσο και με βάση τις πληροφορίες από Μάλτα, είχαμε επανάληψη της προ ημερών θέσης Τσίπρα στο “ΕΘΝΟΣ”: ότι, δηλαδή, ναι μεν θα πάνε προς ψήφιση εντός της αμέσως επομένης περιόδου τα μέτρα που θα εξειδικευθούν από την Τρόικα/Κουαρτέτο (δεν ενδιαφέρει τόσο αν θα προσγειωθούν τελικά τα τεχνικά κλιμάκια Μεγάλη Τρίτη/της Κασσιανής ή την Εβδομάδα της Διακαινησίμου, όσο να έλθουν επιτέλους οι Τροϊκανοί για να κλείσει η διελκυστίνδα της “τεχνικής συμφωνίας” με βάση την πολιτική καθοδήγηση/επαναβεβαίωση Eurogroup, χωρίς να ξαναξαναξαναλλάξει η βάση συζήτησης!). θα προνομοθετηθούν τα βάρβαρα μέτρα 1%+1% του ΑΕΠ για το 2019 και 2020. αλλά εφαρμογή θα υπάρξει εφόσον θα έχουν προαποφασισθεί και (προσοχή στο “και”) τεθεί σε εφαρμογή τα ακόμη πιο διαβόητα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του Ελληνικού χρέους.
Αν, τώρα, αυτές οι τοποθετήσεις και μαζί μ’ αυτές η βροχή των υπολοίπων διαβεβαιώσεων – κλασσική περίπτωση ενός “χώρια μιλάμε” – αφεθούν να λειτουργούν η μια δίπλα στην άλλη χωρίς διαψεύσεις και αποκηρύξεις, τότε θα έχουμε ένα “μαζί καταλαβαινόμαστε”! Οι Ευρωπαίοι έμαθαν τον Τσίπρα, οι Συριζαίοι προσγειώνονται (πάλι) στους συσχετισμούς των Ευρωπαίων.
Αυτό που λέμε δεν είναι, δεν είναι καθόλου εξυπνάδα ή πολιτικός ισορροπισμός. Είναι… Ευρωπαϊκή πραγματικότητα του τύπου 2017. Είναι, ας πούμε, συνειδητοποίηση Μέρκελ ότι μια πίεση Τσίπρα για σύγκληση Κορυφής της Ευρωζώνης μετά από αστοχία ενός (ακόμη) Eurogroup θα εγκαθιστούσε, ακριβώς, το Ελληνικό αδιέξοδο στο κέντρο του Ευρωπαϊκού εκλογικού έτους (αυτό ακριβώς που ξορκίζει ο φίλος της Ελλάδας Βόλφι…). Άμα, τώρα, έχουμε – με ολοκλήρωση των επιμέρους προαπαιτούμενων της αξιολόγησης: άλλη ιστορία, αυτή – κάποια ελευθέρωση πόρων ESM ώστε να προχωρήσει η αποπληρωμή των 6,4 ή 7,2 ή όσων δις του Ιουλίου, έγκαιρα, τότε η Κυβέρνηση (και η Ελλάδα, εντάξει;) θα έχει πάει ένα βήμα μπροστά.
Μετρήστε τα “αν”, βέβαια. Τα βγάζουμε 3 ή 4!
