Όσο πλησιάζουμε στο χρονικό ενός προεξαγγελθέντος “Και τα μυαλά στα κάγκελα!” με την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την Δικαιοσύνη και την Διαφθορά στην Ολομέλεια της Βουλής – εκ μεταφοράς απο την περασμένη βδομάδα, με αφορμή της αναβολής την τρομοκρατική επίθεση στις Βρυξέλλες… – , συζήτηση που με την σειρά της ήρθε να “κλέψει” τους κεραυνούς της πρωτοβουλίας Βαγγέλη Βενιζέλου για ανάλογη συζήτηση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, η γεύση αυτής της υπόθεσης προκύπτει όλο και πιο δυσάρεστη. Μένουν λίγες ακόμη ώρες ώστε να συναισθανθούν τα κομματικά επιτελεία (Μαξίμου, ΝΔ/Μητσοτάκη, ΔηΣυμπ/Φώφης, μονοπρόσωπο Βενιζέλου) το βάθος του αυτοτραυματισμού που κινδυνεύουν να φέρουν στο συνολικό πολιτικό σύστημα, προκειμένου να “σκοράρουν” μερικούς πόντους στην κοινή γνώμη με μια υπόθεση – ακριβέστερα: με ένα πλέγμα υποθέσεων… – που λερώνει απ’ όπου κι αν το πιάσεις.
Όταν η συζήτηση στην Ολομέλεια θα έχει πραγματοποιηθεί και η λάσπη των αποκαλύψεων, των αναφορών σε ονόματα και σε υποθέσεις και σε εκατομμύρια θα έχει χτυπήσει τον ανεμιστήρα, είναι εξαιρετικά απίθανο ο μέσος πολίτης/ο μέσος τηλεθεατής – γι αυτόν στήνεται όλη ετούτη η σκηνοθεσία! – να έχει συγκρατήσει κάτι το σαφές και δομημένο απ’ όσα οι διάφορες πλευρές του δράματος θα του έχουν πει. Ακριβέστερα: θα του έχουν φωνάξει, και η ένταση των φωνών ούτως ή άλλως θα συγκαλύπτει την ουσία.
Αρχές υψηλές και επίσημες, όπως η διάκριση των εξουσιών (οι υπουργοί δεν επιτρέπεται να υποβάλλουν στην Δικαιοσύνη τοποθετήσεις, κινήσεις ή επιλογές, πολύ περισσότερο να επιχειρούν να τις επιβάλλουν) ή πάλιν η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και η συνακόλουθη αμεροληψία της (η Θέμις πρέπει να είναι τυφλή: βέβαια… δεν πρέπει να είναι, όπως συχνά-πυκνά πλέον αποβαίνει, και γκαβή) θα απαγγελθούν με ύφος. Όμως, μια στιγμή! Όταν η ανεξάρτητη, ανεπηρέαστη, με πάγιο σούρσιμο των βημάτων της Δικαιοσύνη μας δίσταζε να στείλει την Χρυσή Αυγή εκεί όπου (απεδείχθη ότι) ώφειλε να βρεθεί ως εγκληματική οργάνωση, η Ελλάδα κινδύνεψε να βρεθεί διεθνής παρίας (βλέπετε και η χαρωπή χρήση ναζιστικών συμβόλων και ο βαθύς αντισημητισμός δεν έχουν πέραση, ακόμη κι όταν η ωμή βία δεν αρκεί για να σε στοχοποιήσει!…) αν δεν είχε υπάρξει σωτήρια κινητοποίηση υπουργικών τηλεφωνημάτων. Όχι δε του τότε αρμοδίου Δικαιοσύνης – αλλά του… Δημοσίας Τάξεως, ο οποίος τάχε δει απο κοντά να συμβαίνουν τα Ρουπακιάτικα.
Ύστερα, υπάρχει το άλλο: στην Βουλή θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε να ξετυλίγεται ένα ολόκληρο κουβάρι άσκησης ή μη άσκησης επιρροών γύρω από πολύκροτες (και υψηλής οικονομικής αξίας) υποθέσεις, επιρροών πολιτικής και δικαστικής και εισαγγελικής εξουσίας κοκ. Το κουβάρι θα παραμείνει μπλεγμένο – όμως, προσοχή μην καταλήξουμε η φιγούρα του Ανδρέα Βγενόπουλου ( ο οποίος έχει και μιαν θηριώδη διαιτησία να τρέχει – μέσα Μαίου 2016 – με την Κυπριακή Δημοκρατία στην ICSID, στις ΗΠΑ…) να “οδηγεί” de facto την πολιτική αντιδικία: η εποχή Κοσκωτά δεν θάπρεπε κάτι να μας είχε διδάξει;
Και μην παραβλέψουμε το παρακάτω: κεντρική φιγούρα στο “αφήγημα” (όπως θάλεγε και ο Βαγγέλης Βενιζέλος) που θα μας επιφυλαχθεί στην Βουλή θα είναι ο νυν Αναπληρωτής επι της Διαφθοράς Δημ. Παπαγγελόπουλος, άνθρωπος όχι απλώς με μακρά πορεία στην Δικαιοσύνη (εκλεγμένος προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, εποπτεύων εισαγγελέας στο Οργανωμένο Έγκλημα και της Αντιτρομοκρατικής, δηλαδή με κορυφαίες ευθύνες της “ορθίας Δικαιοσύνης”), αλλά και με κομβική θέση (επικεφαλής της ΕΥΠ, λέγεται αυτό!) και συνακόλουθες ευθύνες στην Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή. Το “οι δικοί σας” και “οι δικοί μας” θα ακουστεί πληθωρικά στην Ολομέλεια, και αργότερα στην Θεσμών και Διαφάνειας. Μαζί και με ανάλογες αναφορές στην διαδρομή και τις επιλογές την νυν Προέδρου του Αρείου Πάγου, κορυφής της “καθήμενης Δικαιοσύνης”, Βασιλικής Θάνου.
Στον Γκαίτε αποδίδεται το υπέροχο εκείνο “Φως! Περισσότερο φως!”. Αν μπορούσε να ισχύσει αυτό σ’ ετούτη την στροφή των πραγμάτων ενώπιον της σεπτής Βουλής των Ελλήνων, θα ήταν υπέροχο. (Βέβαια, ο Γκαίτε τα είπε αυτά με την τελευταία του πνοή).
