Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε προχθές από νωρίς την πρόθεσή του να φέρει στο προσκήνιο την «υπόθεση Marfin»: εκεί όπου 4 άνθρωποι έχασαν αναίτια τη ζωή τους, με τους φυσικούς αυτουργούς που έριξαν τις μολότοφ να μην έχουν, δυστυχώς, βρεθεί για να τιμωρηθούν για την αποτρόπαια πράξη τους. Εκ πρώτης όψεως, ο πρωθυπουργός είπε όσα είπε για να τιμήσει τη μνήμη αυτών των τεσσάρων αδικοχαμένων συμπολιτών μας. Ωστόσο, εκτός από την αναφορά, αλλά και την προαναγγελία τοποθέτησης μίας τιμητικής πλάκας στην οδό Σταδίου, έξω από το κουφάρι του κτηρίου που έχασαν τη ζωή τους οι εργαζόμενοι στη Marfin και το αγέννητο μωρό της Αγγελικής, ο κ. Μητσοτάκης προσπάθησε να εξυφάνει και ένα σχέδιο πολιτικού εγκλωβισμού του Αλέξη Τσίπρα: αφού πρώτα προανήγγειλε ότι θα δώσει το «παρών» το ερχόμενο Σάββατο στην τελετή τοποθέτησης της πλακέτας, στη συνέχεια κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς να παραστούν εκεί, σκεπτόμενος ότι είτε θα «αναγκάσει» τον Αλέξη Τσίπρα να εμφανιστεί ως «ουρά» του, είτε θα τον εγκαλέσει επειδή δεν έδωσε το «παρών». Ταυτοχρόνως, «γαλάζια» στελέχη σε κανάλια και ραδιόφωνα άφηναν «μπηχτές» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δήθεν έχει κάτι να κρύψει ή εμφανίζεται «αμήχανος» στην συγκεκριμένη υπόθεση. Εξάλλου, ήταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ που παρατήρησε, με δηλώσεις του στο Περιστύλιο της Βουλής, ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε προβεί σε κάποια δήλωση στη Βουλή για να τιμήσει τη μνήμη των θυμάτων στη Marfin.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βεβαίως, θα βρεθεί στην οδό Σταδίου νωρίτερα και θα τιμήσει όπως πρέπει και επιβάλλεται την μνήμη των αδικοχαμένων. Και φαίνεται ότι θα είναι ο μόνος, αφού το Μέγαρο Μαξίμου και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης εργαλειοποίησαν την επέτειο του αδόκητου θανάτου των συνανθρώπων μας για να στήσουν μία φθηνή πολιτικάντικη παγίδα στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μιλούσαν, δηλαδή για «φόρο τιμής», αλλά τελικώς περιορίστηκαν στην τυμβωρυχία.
ΥΓ: Για την ιστορία, μπορεί οι εγκληματίες που οδήγησαν στο θάνατο 4 ψυχές να μην έχουν ακόμη βρεθεί, όμως καταδίκες για την συγκεκριμένη υπόθεση υπήρξαν: Τρία στελέχη της τράπεζας καταδικάστηκαν, επειδή το κατάστημα δεν είχε έξοδο κινδύνου, επειδή η πόρτα της ταράτσας ήταν κλειδωμένη, αλλά και διότι κάποιοι είχαν κλειδώσει τους εργαζόμενους μέσα. Συν τοις άλλοις, οι εργαζόμενοι είχαν υποχρεωθεί να εργαστούν εκείνη τη μέρα, υπό την απειλή της απόλυσης. Ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης είχε πέσει βαρύς για έναν διευθύνοντα σύμβουλο, έναν υπεύθυνο ασφαλείας και μία διευθύντρια υποκαταστήματος. Για να μην ξεχνιόμαστε…
