Φάσεις Ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας

Οι ρυθμοίI οικονομικής ανάπτυξης της οποιασδήποτε χώρας του κόσμου,  αποτυπώνεται στο ετήσιο ποσοστό μεταβολής του πραγματικού ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν). Το πραγματικό ΑΕΠ προσδιορίζεται από την ακόλουθη απλή μαθηματική σχέση: Υ= P×Q, όπου Υ= Πραγματικό ΑΕΠ, P= Επίπεδο τιμής αγαθών και υπηρεσιών στο έτος βάσης (π.χ. 2010) και Q= Ποσότητα πωλούμενων αγαθών και υπηρεσιών. Από αυτή τη σχέση συνάγεται ότι η αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ (Υ) στο μακροχρόνιο, εξαρτάται από τη διαχρονική άνοδο της παραγόμενης ποσότητας αγαθών και υπηρεσιών. Άρα, η επίτευξη αξιόλογων αναπτυξιακών ρυθμών προϋποθέτει την ανοδική τάση της συνολική ποσότητας των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών.

Οικονομική Ανάπτυξη και Ανεργία στην Ελλάδα

Παρατηρήσεις: Τα στοιχεία του πίνακα βασίζονται σε επεξεργασία στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat. Το μέσο ποσοστό ανεργίας της περιόδου 1950-1960, έχει υπολογιστεί λαμβάνοντας υπόψη στοιχεία του ΟΑΕΔ και στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που προέρχονται από τις Απογραφές του Ελληνικού Πληθυσμού των ετών 1951 και 1961.

Ο πίνακας του κειμένου απεικονίζει τους μέσους ετήσιους αναπτυξιακούς ρυθμούς της ελληνικής οικονομίας και τα μέσα ετήσια ποσοστά ανεργίας σε διάφορες χρονικές περιόδους. Αν και την περίοδο 1950-2016, η Ελλάδα αναπτυσσόταν με 3,3% κάθε χρόνο και το μέσο ετήσιο ποσοστό ανεργίας ήταν 6%, εντούτοις στις υποπεριόδους 1950-1980 και 1980-2016 παρατηρούνται αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις. Ενώ την περίοδο 1950-1980 ο μέσος ετήσιος αναπτυξιακός ρυθμός της χώρας ήταν 6,2% και το μέσο ποσοστό ανεργίας μόλις 3,8%, απεναντίας την περίοδο 1980-2016 ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης πέφτει μόλις στο 0,7% και το μέσο ετήσιο ποσοστό ανεργίας αυξάνει σε 10,5%.

Στην καταβαράθρωση της ανταγωνιστικότητας του οικονομικού μας συστήματος, οφείλεται η καθίζηση της εθνικής οικονομίας κατά την περίοδο 1980-2016. Ναι μεν κατά την διάρκεια της περιόδου 1993-2008, η χώρα αναπτυσσόταν με 3,6% κάθε χρόνο, ωστόσο το υψηλό μέσο ετήσιο ποσοστό ανεργίας του 9,4%, υποδήλωνε ότι ο συγκεκριμένος αναπτυξιακός ρυθμός ήταν συγκυριακός και δεν αποδιδόταν στην αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας του οικονομικού μας συστήματος. Κατά την περίοδο 1993-2008, η ασύστολη χορήγηση καταναλωτικών και στεγαστικών δανείων από τις τράπεζες στους πολίτες, συνέβαλε στην ενίσχυση της εγχώριας τελικής ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών, πυροδοτώντας μια στρεβλή και άγονη αναπτυξιακή διαδικασία. Κατά την περίοδο 1993-2008, που οι αναπτυξιακές επιδόσεις της οικονομίας ήταν πολύ ικανοποιητικές, τα Δημόσια Οικονομικά πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Το κυβερνητικό κατεστημένο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ βουτηγμένο στα σκάνδαλα και την διαφθορά, έδειχνε πρωτοφανή αδιαφορία στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το σκάφος της οικονομίας πήγαινε κατευθείαν στα βράχια.      

Αξιοπρόσεκτο είναι ότι την περίοδο 1980-1993, που ο μέσος ετήσιος αναπτυξιακός ρυθμός της χώρας ήταν μόλις 0,5%, παρατηρούμε ότι το μέσο ποσοστό ανεργίας κυμάνθηκε στο πολύ χαμηλό επίπεδο του 6,8%.

Ο βασικός λόγος ήταν ότι την περίοδο 1980-1993, το κυβερνητικό καθεστώς ΠΑΣΟΚ-ΝΔ διόριζε κατά εκατοντάδες χιλιάδες τους κομματικούς ψηφοφόρους στα υπουργεία, τις ΔΕΚΟ (Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί) και τους υπόλοιπους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Σύμφωνα με μελέτη του γράφοντος, την περίοδο 1980-1993 στην χοάνη του ευρύτερου δημόσιου τομέα, διορίστηκαν τουλάχιστον 800.000 γαλαζοπράσινα κομματικά παιδιά, είτε ως μόνιμοι υπάλληλοι, είτε με συμβάσεις αορίστου ή ορισμένου χρόνου. Και διερωτάται κανείς, γιατί σήμερα οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις αποτελούν το 50% των συνολικών κρατικών δαπανών. Το κομματικό κράτος ΠΑΣΟΚ-ΝΔ μας χρεοκόπησε το 2009. Δυστυχώς, μετά το 2009 το κομματικό-πολιτικό σύστημα εξουσίας, εξακολουθεί να καταδυναστεύει την ελληνική κοινωνία και να αποτελεί τροχοπέδη στην προσπάθεια ανάκαμψης της εθνικής μας οικονομίας.