Η εβδομάδα αυτή που τρέχει έχει σε δυο σημεία κάτι που μπορεί ο καθένας να θεωρήσει είτε αγκάθι, είτε ευκαιρία.
Με την διευκρίνηση ότι όσες φορές τα τελευταία (πολλά) χρόνια αποφεύχθηκαν αγκάθια – λόγω «πολιτικού κόστους», γιατί άλλο; – ξαναβρέθηκαν στην συνέχεια μπροστά μας χειρότερα. Πολύ χειρότερα! Μη-διαχειρίσιμα χειρότερα: αρκεί να δει κανείς την πανωλεθρία του συνταξιοδοτικού, που μετά από λίγες βδομάδες θα την διαπιστώσουν οι ίδιοι οι συνταξιούχοι στα εκκαθαριστικά τους, όπου θα αποτυπώνεται η «προσωπική διαφορά» δηλαδή το (κατά Κατρούγκαλον/Τρόικα) τμήμα της σύνταξης τους το οποίο θα χαθεί μετά από 12 μήνες. Και με την δεύτερη διευκρίνηση ότι όσα προκύπτουν/προβάλλονται ως ευκαιρίες, δεν γίνεται παρά να έχουν παραδίπλα, φανερότερο ή πιο συγκαλυμμένο, ένα στοιχείο κόστους – και δεν αναφερόμαστε, εδώ, στην πολιτική εκδοχή κόστους…
Ξεκίνησε λοιπόν η εβδομάδα αυτή – που είναι εβδομάδα συζητήσεων με τα κλιμάκια της Τρόικας/Κουαρτέτου ενόψει του Eurogroup της επομένης – με διευκρίνηση σε επίπεδο EuroWorkingGroup του τι από την τρίτη αξιολόγηση του Μνημονίου-3 θα σπρωχτεί παρακάτω (π.χ. εξίσωση «αντικειμενικών» αξιών με τις πραγματικές στην καθημαγμένη αγορά ακινήτων για τον ΕΝΦΙΑ, ή και ορισμένες πτυχές των συνδικαλιστικών/εργασιακών), τι όμως θα χρειαστεί να καταπιούμε τώρα. Από τα δεύτερα – τα τωρινά – τα θέματα ενέργειας και ιδιωτικοποιήσεων έχουν κυρίως συμβολικό/πολιτικό/μηντιακό ενδιαφέρον. Εκεί που βρίσκεται το αληθινό αγκάθι είναι τα «κόκκινα δάνεια» με αιχμή την (πειστική, όχι με λόγια) έναρξη των πλειστηριασμών. Το «πέρασμα» στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και το προσπέρασμα του προσχήματος ότι «οι αλληλέγγυοι τους ματαιώνουν» ή/και «οι συμβολαιογράφοι έχουν κηρύξει αποχή» δεν φαίνεται να είναι , πλέον, διαπραγματεύσιμο.
Η προσδοκία είναι ότι το να τεθεί κάτω φραγή στις 300.000 ή/και 500.000 ευρώ σε οφειλές, ώστε η πίεση της εκπλειστηρίασης να φθάσει πρώτα «στους επάνω», θεωρείται ότι θα επιτρέψει να προχωρήσει η ηλεκτρονική διαδικασία. Βέβαια, εδώ ελλοχεύει μια ογκώδης «λεπτομέρεια»: άπαξ και προχωρήσουν οι πλειστηριασμοί και ολοκληρωθούν οι πρώτοι, θα χρειαστεί… να υλοποιηθούν! Να αποβληθούν δηλαδή όσοι θα χάνουν τα στοιχεία ενεργητικού τους (όχι μόνο σπίτια) για να εγκατασταθούν οι εκ πλειστηριασμού νέοι ιδιοκτήτες. Θα μπορέσει η «δημόσια δύναμις» που δέχεται μήνες τώρα τους αλληλέγγυους, την Ζωή και την ΛΑΕ να ματαιώνουν διαδικασίες μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων, να στηρίξει το επόμενο βήμα που περιγράψαμε; (Θυμηθείτε τις εικόνες στην προ ετών Ισπανία…).
Την άλλη διάσταση δίνει η είδηση ότι ο μηχανισμός του εξωδικαστικού συμβιβασμού «έδωσε» ήδη το πρώτο του αποτέλεσμα – βέβαια για οφειλή κάτω των 50.000 ευρώ και αποκλειστικώς προς Ασφαλιστικά Ταμεία. Όμως η ρύθμιση που, μας λένε, συμφωνήθηκε περιέλαβε κούρεμα της τάξεως του 85% και το υπόλοιπο σε βάθος δεκαετίας/120 δόσεις. Ετούτη την βδομάδα υπάρχει η προσδοκία να προχωρήσει σε κατάληξη μια φούχτα ρυθμίσεων, που αυτήν την φορά να εμπλέκουν και «κόκκινα δάνεια»/οφειλές προς τράπεζες. Από τους όρους που θα γίνουν δεκτοί, θα έχουμε μιαν ένδειξη αν ο εξωδικαστικός μηχανισμός στον οποίο έχουν στηριχθεί τόσες προσδοκίες – και τον οποίο αληθινά υπηρέτησε ως σκαπανέας ο Φώτης Κουρμούσης! – θα λειτουργήσει αληθινά ως εκτονωτική βαλβίδα για τα «κόκκινα δάνεια». Όλοι, πάντως, παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα να δουν τον βαθμό υπευθυνότητας/ ρεαλισμού/εποικοδομητικότητας των τραπεζών. Οι οποίες ήδη, ακούγεται, αρχίζουν να προτείνουν με ιδίαν πρωτοβουλία ρυθμίσεις, ρυθμίσεις που επί χρόνια και χρόνια αρνούνταν ή πισώριχναν.
