Οι εμπνευστες της ευρωπαϊκής ενοποίησης αποσκοπούσαν στην δημιουργία μιας ΟΝΕ (Οικονομικής Νομισματικής Ένωσης), η οποία θα είχε τις δυνατότητες να πρωτοστατήσει στα δρώμενα της παγκόσμιας οικονομίας. Ο θεμέλιος λίθος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μπήκε τον Απρίλιο του 1951, όταν οι έξι χώρες- Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο- με την υπογραφή της Συνθήκης των Παρισίων, ίδρυσαν την ΕΚΑΧ (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα). Το Μάρτιο του 1957 με τη Συνθήκη της Ρώμης, οι έξι χώρες που συμμετείχαν στην ΕΚΑΧ ιδρύουν την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Η Συνθήκη της Ρώμης τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 1958. Η δημιουργία της ΕΟΚ υπήρξε το πρώτο βήμα της πορείας προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Το δεύτερο μεγάλο άλμα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, συντελέστηκε το Φεβρουάριο του 1986 με την υπογραφή της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης (ΕΕΠ). Η ΕΕΠ αποσκοπούσε στην πραγματοποίηση του σημαντικού στόχου της ενιαίας εσωτερικής αγοράς μέχρι τις αρχές του 1993, όπου τα αγαθά, οι υπηρεσίες, οι συντελεστές παραγωγής και τα κεφάλαια, θα διακινούνται ελεύθερα άνευ περιορισμών και φραγμών.
Το βήμα σταθμός της ανάβασης προς το στάδιο της Ευρώπης του ενιαίου νομίσματος, αποτέλεσε η υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ στις 7 Φεβρουαρίου του 1992. Το 1993 η ΕΟΚ μετονομάστηκε σε Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Η Συνθήκη του Μάαστριχτ άρχισε να εφαρμόζεται στην πράξη από την 1η Νοεμβρίου του 1993, θέτοντας τα ποσοτικά και τα ποιοτικά κριτήρια που θα έπρεπε να πληρούν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες από την 1η Ιανουαρίου του 1999 θα συμμετείχαν στην ΟΝΕ. Με την δημιουργία της ΟΝΕ και έως την 31η Δεκεμβρίου του 2001, το Ευρώ (€) ήταν σε λογιστική (άυλη) μορφή και αντιπροσώπευε το επίσημο νόμισμα της ΟΝΕ. Την 1η Ιανουαρίου του 2002 το όνειρο της ΟΝΕ έγινε πραγματικότητα, καθότι τα εθνικά νομίσματα 12 χωρών ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα αποσύρθηκαν και τέθηκε σε κυκλοφορία το ευρώ (€). Η ΟΝΕ αποκαλείται και Ευρωζώνη λόγω θέσπισης του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος. Ωστόσο, η πορεία προς την Ευρωζώνη ήταν ανηφορική και κοπιώδης. Αρκετοί ευρωπαίοι, γνωστοί και ως ευρωσκεπτικιστές, είχαν εναντιωθεί στην δημιουργία όχι μόνο της ΕΟΚ αλλά και της ΟΝΕ.
Αξιοσημείωτο είναι ότι σε Δημοψήφισμα της 14ης Σεπτεμβρίου του 2003, οι σουηδοί πολίτες ψήφισαν κατά του ευρώ, δηλαδή κατά της συμμετοχής της Σουηδίας στην ΟΝΕ. Από την επόμενη μέρα του σουηδικού δημοψηφίσματος, πολλοί ευρωσκεπτικιστές άρχισαν να υποστηρίζουν ότι τα θεμέλια της ΟΝΕ είναι σαθρά και πολύ σύντομα το οικοδόμημά της θα καταρρεύσει. Γεγονός είναι ότι η ΟΝΕ συνιστά μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα και οι 11 χώρες που την αποτέλεσαν την 1η Ιανουαρίου του 1999 έχουν αυξηθεί σε 19 μέχρι σήμερα. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι μεταβολές στην παγκόσμια οικονομία είναι κοσμογονικές. Η ανάδειξη της Κίνας ως ανερχόμενης παγκόσμιας πολιτικοοικονομικής δύναμης, ικανής να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε διεθνές επίπεδο, ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά πολλών ευρωπαϊκών χωρών για την επιτάχυνση των διαδικασιών που θα οδηγούσαν στην ΟΝΕ. Εδώ και αρκετά χρόνια η Κίνα αποτελεί το αντίπαλο δέος των ΗΠΑ. Στο παιχνίδι της πολιτικοοικονομικής σκακιέρας έχει μπει πλέον για τα καλά και η Ρωσία. Ευρωζώνη, ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία αποτελούν τις τέσσερις υπερδυνάμεις σε παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό επίπεδο. Τα κύρια μακροοικονομικά μεγέθη αυτών των τεσσάρων πυλώνων της διεθνούς οικονομίας θα αποτελέσουν αντικείμενο ανάλυσης στο επόμενο άρθρο μας, ώστε να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα για τον βαθμό ανταγωνιστικότητας της Ευρωζώνης και τις μελλοντικές προοπτικές της στα πλαίσια του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
