Ευάγγελος Βενιζέλος έργα, ημέρες – και προοπτικές

Αρχηγική εμφάνιση “άλλου τύπου” έκανε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, με αφορμή διοργάνωση του Ομίλου Προβληματισμού e-kyklos, στην Αθήνα/στο King George, μετά από σειρά αντίστοιχων εκδηλώσεων ανά την Ελλάδα όπου – κάθε φορά – πλαισιωνόταν από δυο ή τρεις ομιλητές και καταπιάνονταν με θέμα της επικαιρότητας/θέμα ουσίας: Θεσσαλονίκη, Σπάρτη, Αγρίνιο, Καβάλα: απο την ανάπτυξη στον πρωτογενή τομέα και το δίλημμα ανοιχτή/κλειστή κοινωνία μέχρι τον πολιτιστικό πλούτο.

Στην Αθήνα, ο Β.Β. αποφάσισε να έλθει με θέμα “Η Ελλάδα στον κόσμο: Νέες προκλήσεις για την Ελληνική εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας” με πάνελ πανεπιστημιακών (που είχαν μάλιστα υπάρξει φοιτητές του στο ΑΠΘ) τον Ευάνθη Χατζηβασιλείου, ιστορικό και τον Δημήτρη Καιρίδη, των διεθνών σχέσεων, με τον βετεράνο δημοσιογράφο Χρήστο Μιχαηλίδη στον συντονισμό.

Το κοινό, όπως λέει η καθιερωμένη έκφραση (που όμως εδώ κυριολεκτείται) “γέμισε ασφυκτικά την αίθουσα”. Πέρα από παλαιούς υπουργούς, ντουζίνες διπλωματών κοκ, υπήρξε πολύς κανονικός κόσμος ενδιαφερόμενος – ελάχιστοι έφυγαν, αρκετοί μπήκαν στην συζήτηση μετά τις εισηγήσεις – πράγμα αξιοσημείωτο με δεδομένη την απομάκρυνση από την πολιτική των καιρών. Επί της ουσίας τώρα:

Ομονόησαν στο πάνελ στην εκτίμηση ότι οι ακραίες τοποθετήσεις της Τουρκικής ηγεσίας (λόγω του πολιτικού εξπρεσιονισμού που τον διακρίνει όλοι στρέφονται στον Ερντογάν, όμως και ο Πρωθυπουργός Γιλντιρίμ, και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Κιλιτσντάρογλου προσέρχονται σε πλειοδοσία ακρότητας) και κυρίως ο αναθεωρητισμός των συνθηκών/Λωζάνης αλλά και των συνόρων, λόγος δεν αφορά το Αιγαίο/”το δικό μας” αλλά είναι για εσωτερική κατανάλωση, αφορά προπαντός “το Χαλέπι και την Μοσούλη”, δηλαδή εκεί όπου ρευστοποιούνται ούτως ή άλλως τα σύνορα. Να το δούμε, βέβαια, αυτό στην συνέχεια…

Ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου εισέφερε, με την ματιά του ιστορικού, την αξιολόγηση ότι εκεί που διαγράφεται για την Ελλάδα κίνδυνος είναι να βρεθεί απομονωμένη/απομακρυσμένη απο τις συμμαχίες της: όσες φορές η Ελλάδα επέλεξε συμμαχίες σωστά – και αυτό έπραττε συνήθως – βρέθηκε νικήτρια, πάντως αντιμετώπισε την Τουρκία. Όσες φορές (1897,1922, 1979) έπραξε το αντίθετο, ηττήθηκε – οδυνηρά. Ο Δημήτρης Καιρίδης, από τις διεθνείς σχέσεις, έδειξε πώς το μέτωπο ανασφάλειας που δημιουργείται σήμερα – μετά το Brexit και την νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ – μπορεί να παρασύρει την Ελλάδα, που οφείλει να μείνει προσηλωμένη στην Ευρωπαϊκή της επιλογή. Στο ειδικότερο ζήτημα του Κυπριακού, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου να μην θεωρηθεί η Ελληνική πλευρά υπαίτια αποτυχίας του τωρινού γύρου των διαπραγματεύσεων (όπως συνέβη το 2004) γιατί η απομάκρυνση του διεθνούς παράγοντα θα δημιουργήσει νέους κινδύνους στην περιοχή.

Ο ίδιος ο Βαγγέλης Βενιζέλος, πέρα από την προσέλευσή του στο “ξόρκισμα” της τουρκικής επιθετικότητας (με το επιχείρημα ότι ο λόγος Ερντογάν στρέφεται κυρίως προς το εσωτερικό και πάντως προς Ανατολάς), καθώς και μιας έκκλησης για λήξη του Πολέμου στην Συρία ώστε να τερματισθούν οι προσφυγικές ροές, στάθηκε διεξοδικά στην επισήμανση των “σταθερών αξόνων της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής”, τους οποίους διεμόρφωσαν κατά την Μεταπολίτευση Κωνσταντίνος Καραμανλής κι Ανδρέας Παπανδρέου . (Γενικώς, στην προσέγγιση υπήρξε αρκετός Κωνσταντίνος Καραμανλής!). Αυτές τις σταθερές αξίες – από Ευρώπη και ΝΑΤΟ, αλλά χωρίς αγνόηση της Ρωσίας και μέχρις Αραβικές σχέσεις και Ισραήλ – ο Β.Β. περιέγραψε ως “κοινό έδαφος” και κεκτημένο της Μεταπολίτευσης.

Γενικά, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δει κανείς πώς μια εκδήλωση με απαιτητική/δύσκολη στόχευση είχε καθηλώσει ένα μη-εξειδικευμένο ακροατήριο. Και, με αφορμή αυτην την διοργάνωση και την πύκνωση των “κινήσεων στο κέντρο” – Αννα Διαμαντοπούλου, Γιώργος Φλωρίδης, Μιχ. Χρυσοχοϊδης, Γιάννης Ραγκούσης κοκ – τώρα που το τοτέμ της κεντροΑριστεράς ξεθωριάζει και το ΠΑΣΟΚ ΔηΣυμπ (υπο την καθοδήγηση Κώστα Λαλιωτη) παίρνει “ίσες αποστάσεις” απο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, διερωτάται κανείς : όλοι αυτοί οι βετεράνοι που δεν το βάζουν κάτω (θετικό), τώρα που μάλλον το ξεπερνούν το μπλοκάρισμα να μην θεωρηθούν δεξιοί, γιατί δεν στρατεύονται πίσω από τον πληθωρικό Ευάγγελο σε ένα δεξιόστροφο Κέντρο, να ξεκαθαρίσει η ατμόσφαιρα; Η Αριστερά ούτως ή άλλως έχει μετακινηθεί – αριστερά…