Έτσι, χωρίς πρόγραμμα…

Θα περίμενε κανείς ότι, αφ’ ης στιγμής οι μισές –και παραπάνω- χώρες της Ε.Ε. βιώνουν πολύ χειρότερους χειμώνες από τους μεσογειακούς δικούς μας, θα επικρατούσε στις Βρυξέλλες μία σοβαρή κινητοποίηση για όσα ζοφερά και τρομερά έρχονται τους επόμενους μήνες. Κι όμως, γίνεται το ακριβώς αντίθετο: η Ευρώπη, που έχει πέσει έρμαιο των εκβιασμών του Πούτιν και της Gazprom για την προμήθεια και την επάρκεια του φυσικού αερίου, απλώς διαπιστώνει, προσώρας, ότι ο ερχόμενος χειμώνας θα σημαδευτεί από ενεργειακή φτώχεια. Για την ακρίβεια, βλέπει –κι αν δεν βλέπει, κακό του κεφαλιού της…- ότι ο χειμώνας που σιγά σιγά μπαίνει θα είναι ο πρώτος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που οι Ευρωπααίοι θα κινδυνεύσουν να μην έχουν επαρκή θέρμανση και να κρυώσουν.
Σκηνές «μαγκαλιού» και στην υπόλοιπη Ευρώπη, λοιπόν; Σαν κι αυτές που ζήσαμε τα βαθιά και ζοφερά μνημονιακά χρόνια; Κι όμως, ακούγεται μακρινό αλλά είναι μία πραγματικότητα που μπορεί να βρούμε μπροστά μας νωρίτερα και συντομότερα απ’ όσο υπολογίζαμε. Η Κομισιόν, άλλωστε, αν και ακόμη η προετοιμασία για την αντιμετώπιση αυτού του χειμώνα είναι σε εμβρυακό στάδιο, έχει προχωρήσει σε εκτιμήσεις πως οι τιμές του φυσικού αερίου και των καυσίμων γενικώς θα χτυπούν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και θα αρχίσουν να υποχωρούν μετά τον Μάρτιο του 2022. Βέβαια, το θέμα είναι πώς φτάνουμε στον Μάρτιο και όχι τί θα γίνει μετά…
Βεβαίως, το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι τιμές. Αρκετές χώρες έχουν πρόβλημα αποθεμάτων, η ευρωπαϊκή παραγωγή είναι γενικώς μειωμένη, ενώ ο χειμώνας προβλέπεται ψυχρότερος από τον περυσινό. Μιλάμε, δηλαδή, για την τέλεια καταιγίδα. Η Κομισιόν, λοιπόν, αν ακτινογραφήσει κανείς την προχθεσινή «εργαλειοθήκη», προτείνει στις χώρες να κάνουν ό,τι… καταλαβαίνουν, ενεργοποιώντας το δόγμα «ο σώζων εαυτόν, σωθήτω»: να πάρουν κεφάλαια απ’ όπου μπορούν, να  σπάσουν τον «κουμπαρά» από τα τέλη των ΑΠΕ, να αξιοποιήσουν τα έσοδα από τις δημοπρασίες ρύπων, να αντλήσουν κεφάλαια από τους φόρους και τον προϋπολογισμό τους και, γενικά, να κάνουν ό,τι καταλαβαίνουν. Με άλλα λόγια, όλο αυτό «συντονισμένη ευρωπαϊκή αντίδραση» δεν το λες. Μάλλον περί του αντιθέτου πρόκειται. Μιλάμε, δηλαδή, για τους συνήθεις αργοπορημένους ρυθμούς της Ευρώπης, που θα χρειαστούν αρκετοί μήνες και θα αρχίσουν να λαμβάνονται –οι όποιες- αποφάσεις όταν θα… ανοίγει ο καιρός. Το θέμα, βεβαίως, είναι να μην έχουν πεθάνει άνθρωποι απ’ το κρύο ως τότε. 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ