Εθνικοί μύθοι με τα μάτια των «ξένων»

Όλοι στο εσωτερικό της χώρας –και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι- βολευόμαστε να καταγγέλλουμε την «προκλητικότητα Ερντογάν», την ανισόρροπη στάση του τούρκου προέδρου, την τάση της Τουρκίας να κάνει διαρκώς τον «ταραξία» της ανατολικής Μεσογείου αλλά και την πάγια στρατηγική της να αμφισβητεί διεθνείς συνθήκες και αποφάσεις. Βάσει, λοιπόν αυτής της «ρουτίνας», να μιλάμε κάθε μέρα για «νέες τουρκικές προκλήσεις» κτλ, η ελληνική κοινή γνώμη πιστεύει πλέον ακράδαντα στην πλειονότητά της πως η Ελλάδα έχει σε όλα δίκιο και αποτελεί μονίμως και σε όλα το «θύμα». 

Βεβαίως είναι προφανές ότι ο «ταραξίας» της υπόθεσης είναι ο Ερντογάν. Όπως είναι επίσης προφανώς ότι ο τρόπος που πολιτεύεται διεθνώς ο Τούρκος πρόεδρος δεν προσιδιάζει ούτε στο κλασικό savoir vivre των διεθνών σχέσεων ούτε στις κανονικές επαφές που θέλει μία χώρα να έχει με τους γείτονές του. 

Όμως, αν προσπαθήσουμε να βγούμε λίγο από τη θέση της ελληνικής κοινής γνώμης και να δούμε τα πράγματα με τα μάτια ενός Γερμανού, ενός Ιταλού ή ενός Γάλλου, τότε κάποια πράγματα θα μας εκπλήξουν: 

• Για παράδειγμα, ο Ερντογάν άρχισε να γίνεται ασταθής όταν η Ελλάδα, το Ισραήλ, η Κύπρος και η Αίγυπτος άρχισαν να μοιράζουν μόνες τους την ενεργειακή τράπουλα της ανατολικής Μεσογείου αποκλείοντας την Τουρκία από το παιχνίδι. 

• Επίσης, στα μάτια των ξένων προφανώς και δεν μπορεί να «σταθεί» η άποψη ότι «συζητάμε μόνο για την υφαλοκρηπίδα και τίποτα άλλο». Από πού κι ως πού η μία πλευρά σε έναν διάλογο θα απαγορέψει στην άλλη πλευρά να θέσει όσα θέματα θέλει. Μπορεί να τα απορρίψει δια μιάς, αλλά όχι να απαγορέψει να τεθούν στο τραπέζι. 

• Επιπροσθέτως, ποιος πιστεύει στα σοβαρά ότι ένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο θα αποδεχθεί την ελληνοκυπριακή επιδίωξη να μην έχει καθόλου ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία, αλλά αυτή να «μοιραστεί» μεταξύ της Ελλάδας και της Κύπρου; Ποιος, μ’ άλλα λόγια, θεωρεί δίκαιο να αποκλειστεί η Τουρκία από την θάλασσα που βρέχει εκατοντάδες χιλιόμετρα των ακτών της, μόνο και μόνο επειδή θεωρούμε ότι το Καστελόριζο θα αναγνωριστεί διεθνώς με την ίδια επήρεια που έχει… όλος μαζί ο όγκος της τεράστιας αυτής γειτονικής χώρας; 

Όσο κι αν κάποιοι μπορεί να εκνευριστούν με τα ως άνω γραφόμενα, είναι καλό να συνυπολογίζουμε πάντα όχι μόνο τί λέμε εμείς στην Ελλάδα, αλλά και πώς μπορεί να βλέπουν τα πράγματα οι «έξω». Δηλαδή, αυτοί τους οποίους καλούμε να «μαζέψουν» τον Ερντογάν ή να παρέμβουν προς αποφυγή κάποιου θερμού επεισοδίου. 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ