Εθνική γραμμή

Πολύς λόγος έγινε τις προηγούμενες μέρες, με αφορμή την  υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, για το ποια ήταν η εθνική γραμμή.

Το «σκληροπυρηνικό» μπλοκ της «δεξιάς πολυκατοικίας», από τον Αντώνη Σαμαρά μέχρι τον Πάνο Καμμένο, συντάχθηκε, με λιγότερο ή περισσότερο κατηγορηματικό τρόπο, πίσω από την απόφαση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, του 1992, που απέκλειε οποιαδήποτε χρήση του όρου «Μακεδονία» ή παραγώγων αυτού, όπερ σημαίνει ότι απέκλειε και το ενδεχόμενο μιας ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό. Οι εκφραστές της ανωτέρω άποψης, έχουν ένα δίκιο, όταν υποστηρίζουν ότι δεν υπήρξε άλλο όργανο, θεσμικό ή άτυπο, ισοδύναμης ισχύος και συμβολισμού, που να ανέτρεψε εκείνη την απόφαση. Όμως, παραβλέπεται  ότι υπήρξαν συγκεκριμένες πράξεις και συμφωνίες, που ανέτρεψαν στην πράξη, εκείνη τη θέση. Πρώτα και κύρια η ίδια η «Ενδιάμεση Συμφωνία», που, πέρα από τις αναμφίβολα θετικές της όψεις, όπως η απάλειψη συμβόλων και συνταγματικών διατάξεων, δηλωτικών της αλυτρωτικής αντίληψης των γειτόνων, αναγνωρίστηκε η δυνατότητα συμμετοχής του γειτονικού κράτους, σε διεθνείς οργανισμούς όπως, πρωτίστως, ο ΟΗΕ, με το προσωρινό όνομα FYROM (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) που περιείχε τον «απαγορευμένο» όρο. Βέβαια, ο προσωρινός χαρακτήρας της ονομασίας, μειώνει και τη διεθνή βαρύτητα της, δεν παύει όμως να συνιστά, αν μη τι άλλο, μετατόπιση από την απόφαση του 1992. Να μην ξεχνάμε δε ότι «αρχιτέκτονας» της Ενδιάμεσης Συμφωνίας ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο πρωταγωνιστής, δηλονότι και σε μεγάλη βαθμό διαμορφωτής της προαναφερθείσας απόφασης, του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, ο πολιτικός ηγέτης που διακήρυξε προεκλογικά (1993) πως «το όνομα μας είναι η ψυχή μας» και ως πρωθυπουργός επέβαλε το εμπάργκο, στη γείτονα χώρα.

Ας μη ξεχνάμε αυτό που επισημαίνουν και οι ειδικοί,  όπως ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος, για να αντιληφθούμε και τη βαρύτητά της, ότι ήταν αυτή, που καθόριζε τις σχέσεις των δύο χωρών και τις δέσμευε ταυτόχρονα. Υπενθυμίζουμε, ότι και το λεγόμενο «κεκτημένο του Βουκουρεστίου» διαμορφώθηκε χάρη και στην επίκληση, από ελληνικής πλευράς, πολλαπλών παραβιάσεων της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Αντίστοιχα, η γειτονική χώρα προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης-και δικαιώθηκε ως προς τούτο- κατά «του Βουκουρεστίου», επικαλούμενη, αντίστοιχα, την παραβίαση όρων της ίδιας Συμφωνίας, σχετικά με την ένταξη των Σκοπίων, σε διεθνείς οργανισμούς, με την προσωρινή τους ονομασία.

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ