Είναι πολλά τα «σύννεφα» που έχουν σωρευτεί πάνω από τη χώρα και αρκετές οι απειλές, ή και επιβουλές, για να προκαλούν την εύλογη ανησυχία όλων. Πολύ περισσότερο, που αυτές οι απειλές ή και ανοιχτές επιβουλές, συντελούνται σ` ένα εξαιρετικά ταραγμένο διεθνές περιβάλλον.
Είναι, πλέον, φανερό, ότι παριστάμεθα μάρτυρες μιας ιδιότυπης επανεκδοχής του «ψυχρού πολέμου» μεταξύ της Ρωσίας του Πούτιν και της Δύσης, με τέτοια συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων (αλλά και ασκήσεων με όλα τα υπερσύγχρονα-και όχι μόνο συμβατικά-όπλα), ώστε η πιθανότητα ενός «θερμού επεισοδίου», να φαντάζει ως πολύ πιθανή.
Πολύ περισσότερο που όλα αυτά συνοδεύονται από αντίστοιχη ψυχροπολεμική ρητορική, ακόμη και από την, συνήθως προσεκτική σε αυτό το επίπεδο, κα. Μέρκελ, που κατηγόρησε τη Ρωσία, για τους βομβαρδισμούς στο Χαλέπι της Συρίας. Η εμπλοκή της Τουρκίας, που βρίσκεται σε οιονεί πολεμική αναμέτρηση με τη Ρωσία, δημιουργεί εκ των πραγμάτων, άμεσο κίνδυνο για τη χώρα μας. Η γειτονική μας χώρα, άλλωστε, ουδέποτε εγκατέλειψε τις επεκτατικές της βλέψεις στο Αιγαίο και όχι μόνο.
Το «σύνδρομο των Ιμίων», αποτυπώνεται και στην προκλητική ΝΟΤΑΜ, που εξέδωσε χθες η Αγκυρα, αμφισβητώντας, την ώρα του θρήνου για τα τρία αδικοχαμένα παλικάρια, την αρμοδιότητα έρευνας και διάσωσης, δηλαδή τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Πρόκειται για την επαναφορά της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», που, ουδέποτε, άλλωστε, εγκαταλείφθηκε από τη γειτονική χώρα. Όπως, μάλιστα, αποκαλύφθηκε («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής»), επεισόδιο αντίστοιχο εκείνου που μας οδήγησε στην κρίση των Ιμίων, διαδραματίστηκε την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου. Και επειδή, ακριβώς, κανείς μας δεν είναι ανυποψίαστος, είναι εύλογη η ανησυχία, πως οι ασφυκτικές, όσο και υποκριτικές, απειλές των εταίρων μας, με αφορμή τις αυξημένες προσφυγικές ροές, προπάντων δε η εμπλοκή του ΝΑΤΟ, πιθανότατα θα αξιοποιηθούν, όχι μόνο από την Αγκυρα, αλλά και από κάποιους Συμμάχους μας, για να προωθηθούν τα από μακρού εκπονημένα σχέδια, για διχοτόμηση και διαμοιρασμό του Αιγαίου.
Εχουν, άλλωστε, τη συνηγορία και κάποιων ημέτερων αναλυτών, που εκτιμούν ότι «οι διαφορές στο Αιγαίο (ποιες;) δεν έχουν επιλυθεί, ενώ κάλλιστα μπορούν να επιλυθούν με αμοιβαία συμφέρουσες λύσεις»! Επειδή, λοιπόν, οι στιγμές είναι κρίσιμες, απαιτείται η μέγιστη εθνική εγρήγορση και ομοψυχία.
Κι αυτό δεν είναι ευθύνη, μόνο, της κυβέρνησης, αλλά όλων των πολιτικών δυνάμεων, όπως και των πολιτών.
