Έκκληση σε εθελοντές για τις δομές υγείας, έκανε προχθές η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος, Αριστοτελία Πελώνη. Ωστόσο ο εθελοντισμός, όσο θετική πρωτοβουλία κι αν είναι, δεν επαρκεί για την ουσιαστική, εδώ και τώρα, στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας.
Και στην υγεία, όπως και στα άλλα θέματα που σχετίζονται με την κρίση (τα εργασιακά για παράδειγμα), η κυβέρνηση των “αρίστων” πορεύεται σύμφωνα με δόγμα “βλέποντας και κάνοντας”. Λύσεις δηλαδή με το σταγονόμετρο. Τη στάση αυτή επιβεβαίωσε ο πρωθυπουργός κατά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου όπου ξανά δεν είπε τίποτε για τη δραστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Περιορίστηκε, ο ίδιος και οι υπουργοί του σε ασκήσεις αλληλο-συγχαρητηρίων για τον… περιορισμό της κυκλοφορίας των πολιτών.
Όμως ούτε οι εθελοντές, ούτε ο περιορισμός της κυκλοφορίας των πολιτών, είναι τα καθοριστικά όπλα για την αντιμετώπιση του ιού. Τον πρώτο ρόλο τον έχει το σύστημα υγείας. Αυτό που ο νυν πρωθυπουργός αποψίλωσε συνειδητά, ως υπουργός, τον Φεβρουάριο του 2014. Σήμερα, στα λόγια τουλάχιστον, άπαντες ομνύουν στο δημόσιο σύστημα υγείας. Στην πράξη όμως; Εκκρεμούν μια σειρά προτάσεων, όπως υπενθύμισε αναλυτικά, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Χαρίτσης, από τον πλήρη εξοπλισμό όλων των μονάδων του ΕΣΥ με όλα τα υλικά υγείας και ασφάλειας για το ιατρικό και το νοσηλευτικό προσωπικό ως την επαναπροκήρυξη των 4.000 θέσεων που είχε προκηρύξει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ακυρώθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ. Πράξεων που μετράνε. Όχι λόγων του αέρα. Θα προχωρήσει η κυβέρνηση; οφείλει να το κάνει, όσο κι αν αυτά είναι στον αντίποδα της φιλοσοφίας της. Θα παραμείνει εγκλωβισμένη στην ιδεοληψία της σε βάρος της δημόσιας υγείας;
