Από τις εκδόσεις Πηγή κυκλοφορεί το μυθιστόρημα “Το Θαύμα στο Ακρωτήρι” της Γεωργίας Κοτζαµπασάκη.
«Θερµό επεισόδιο» µπορεί να χαρακτηριστεί οτιδήποτε στη ζωή ενός ανθρώπου.
Στο µυαλό ενός Έλληνα, όµως, αυτές οι δύο λέξεις οδηγούν κατ’ ευθείαν σε έναν µονάχα συνειρµό, που ριζώνει βαθιά σε πύρινα µονοπάτια πίσω στο λαβύρινθο του παρελθόντος, ανασκαλεύοντας µέσα του κάτι συγκεκριµένα ύπουλο και εχθρικό. Κάτι που ξέρει καλά και έχει µάθει να περιµένει από πάντα.
Ένα παρόµοιο «θερµό επεισόδιο» προκαλεί και η µοίρα στη ζωή της Μυρτώς Αποστόλου , µιας σύγχρονης σαραντάρας µε πρότερα επιτυχηµένη επαγγελµατική και προσωπική ζωή στη σηµερινή Αθήνα της κρίσης. Με τα µυτερά βελόνια της πλέκει γύρω της ένα αόρατο δίχτυ τόσο µπερδεµένο και πυκνό, που δεν µπορεί να ξεπλεχτεί παρά µόνο σε µια άλλη πόλη, σε µια άλλη χώρα. Εκεί όπου κατοικεί ένας άλλος λαός. Αυτός, που έχει λόγους να αντιπαθεί περισσότερο από όλους…
Σε κείνο το πιο εχθρικό έδαφος του κόσµου, πάνω στο πιο σκοτεινό και φονικό ακρωτήρι του, η Μυρτώ αναγκάζεται να ξεκινήσει µια καινούρια, αθέλητη ζωή.
Και να ζήσει, χωρίς να το περιµένει, το «θαύµα»…
Η Γεωργία Κοτζαµπασάκη γεννήθηκε στο Μαρούσι Αττικής. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης, µε µεταπτυχιακή κατεύθυνση τη Συγκριτική Γλωσσολογία και Σηµειωτική.
Δραστηριοποιείται, από το 1999, στην Επικοινωνία και τις Δηµόσιες Σχέσεις στον ιατρικό χώρο, έχοντας συνεργαστεί επί µακρόν µε σηµαντικές εταιρίες και φορείς του κλάδου. Κατά τις συνεργασίες αυτές ανέλαβε και εκτέλεσε αρκετές Πανελλήνιες Εκστρατείες Ενηµέρωσης για την πρόληψη και την αντιµετώπιση διαφόρων νοσηµάτων. Παράλληλα, από το 1990 έως σήµερα έχει διεκπεραιώσει σηµαντικό αριθµό έργων µετάφρασης και διερµηνείας ευρείας θεµατολογίας. Έχει έναν γιο 18 ετών.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της, η συγγραφέας μίλησε για το πώς πήρε την απόφαση να γράψει το πρώτο της μυθιστόρημα αλλά και τα εξωτερικά «ερεθίσματα» που δέχθηκε ώστε να δημιουργήσει ένα διήγημα που εκτός της ερωτικής ιστορίας που περιγράφει, αγγίζει με εξαιρετικό τρόπο τις έντονες διαφορές ανάμεσα σε δύο αιώνιους εχθρούς, τους ‘Έλληνες και τους Τούρκους:
«Η συγγραφή αποτελούσε για μένα συνειδητοποιημένη εσωτερική ανάγκη εδώ και πολλά χρόνια, η οποία, όμως, για διαφόρους λόγους, μέχρι πρότινος έβρισκε μόνο εκτόνωση στην επαγγελματική μου ζωή, κατά την οποία γράφω σε καθημερινή βάση δελτία τύπου, άρθρα για τα ΜΜΕ και άλλα κείμενα. Ωστόσο, κάποια στιγμή μοιραία ήρθε η ώρα να ωριμάσει μέσα μου η απόφαση όχι μόνο να καταγράψω βαθύτερες σκέψεις και συναισθήματα με τη μορφή μυθοπλαστικών ιστοριών, αλλά και να τα μοιραστώ ευρύτερα, εκδίδοντάς τα»,
Ως προς τί ήταν αυτό που σε ώθησε να γράψει «Το Θαύμα στο Ακρωτήρι», απάντησε ότι σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι συχνές επισκέψεις της στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια αλλά και αναρτήσεις εικονικών φίλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αναφερόταν, όπως εξηγεί η ίδια, «πάντοτε στην υποχρεωτική ιστορική συνάφεια των δύο λαών, του Ελληνικού και του Τουρκικού».
Διαβάστε ένα απόσπασμα της συνέντευξής της στο sofokleousin.gr
«Το Θαύμα στο Ακρωτήρι» τι ακριβώς πραγματεύεται;
-Η Μυρτώ Αποστόλου, μια σύγχρονη Ελληνίδα περίπου 40 ετών, η οποία είναι, ταυτόχρονα, και ένα ιστορικά καταρτισμένο, ρομαντικό και ονειροπόλο άτομο, αναγκάζεται να μετακομίσει στην Τουρκία για να εργαστεί στα νέα γραφεία της εταιρίας της, στην Κωνσταντινούπολη. Αν και στην αρχή αρνείται κατηγορηματικά αυτή την απόσπαση, στη συνέχεια υποχρεώνεται από τις συνθήκες να την αποδεχτεί. Έτσι, φεύγει από την Ελλάδα με βαριά καρδιά και πηγαίνει στη «Βασιλεύουσα» φορτωμένη με τις δικές της αντικειμενικές αλήθειες. Ερχόμενη, όμως, εκεί αντιμέτωπη και με άλλες, που δεν γνωρίζει, ανακατεμένες με τον αέρα, τις μυρωδιές και τις μουσικές αυτής της μαγικής πόλης, πέφτει στη δίνη μιας συνεχούς πάλης με τις βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις μιας ζωής.
Η πάλη αυτή από μόνη της αποτελεί ένα «θαύμα» που η ίδια δεν θα περίμενε ποτέ να ζήσει, ειδικά σε κείνα τα χώματα, στοχαστική συνέχεια – κι όχι απλή απόρροια – ενός άλλου, διαχρονικού «θαύματος» που ενώνει ανέκαθεν – χωρίς να συγχωνεύει -ζωές και πορείες, φιλοσοφίες και κοσμοθεωρίες, λαούς και πολιτισμούς: εκείνο του έρωτα.
Μολονότι αρχικά αμετακίνητη και συχνά ειρωνική, η Μυρτώ προσπαθεί σε όλο το βιβλίο να ισορροπήσει μεταξύ των πιστεύω της και του πολλαπλού «θαύματος» που προοριζόταν να βιώσει στην Πόλη, προσπάθεια που, μετά από ένα κρίσιμο σημείο, γίνεται για την ίδια αβάσταχτη και την οδηγεί στη συντριβή. Μοιραία, τότε, την εγκαταλείπει, για να ξαναγυρίσει πίσω εκεί από όπου ξεκίνησε.
Το ερώτημα που προκύπτει στο τέλος είναι, εάν, παρά τις αγεφύρωτες διαφορές μεταξύ των ηρώων και, ίσως, και αυτών που αντιπροσωπεύουν, – πολλές από τις οποίες θα συνεχίσουν να παραμένουν αγεφύρωτες -, θα μπορούσε να πρυτανεύσει η αγάπη, η δύναμη, η υπέρβαση του κακού και του φόβου και η αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο.
Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο, ανακαλύπτει ένα πλούσιο ιστορικό υλικό, που σε κάνει να σκεφτείς ότι η συγγραφέας έχει ζήσει στην Πόλη. Ποια είναι η σχέση σου με την απέναντι όχθη;
-Η σχέση μου με την απέναντι όχθη έχει, ουσιαστικά, παρελθόν μόνο λίγων ετών, καθώς, όπως είπα και νωρίτερα, πήγα πρώτη φορά για διακοπές στο Bodrum (Αλικαρνασσός) το 2009, οπότε και γνώρισα τους σημερινούς φίλους μου. Στη συνέχεια, ακολούθησαν πολλές επισκέψεις στη Σμύρνη, όπου κατοικούν οι περισσότεροι, καθώς και διακοπές στην ξενοδοχειακή μονάδα κάποιων άλλων στο Dikili (Δεκέλεια), απέναντι από τη Μυτιλήνη. Ωστόσο, δεν έχω καμία σχέση καταγωγής η συγγένειας με καμία πόλη της Τουρκίας. Σε ό,τι αφορά, δε, την Κωνσταντινούπολη, παρά το γεγονός ότι την έχω επισκεφθεί αρκετές φορές, δεν έχω μείνει ποτέ σε αυτήν πάνω από 5 ημέρες. Τα ιστορικά στοιχεία που παρατίθενται με τις σκέψεις της ηρωίδας μου αποτελούν, απλώς, κοινή εγκυκλοπαιδική γνώση.
Κατά τη γνώμη σου, και σύμφωνα με τη γνώση που έχεις αποκομίσει από τις επαφές σου με τη γείτονα, πόσο εφικτό είναι να υπάρξει ένας τέτοιος έρωτας και να αντέξει στο χρόνο και στις διαφορές των δύο λαών, είτε αυτές είναι θρησκευτικές, είτε πολιτισμικές;
– Προσωπικά θεωρώ ότι δεν είναι εύκολο να ξεκινήσει και να ανθίσει ένας τέτοιος έρωτας ακόμα και σήμερα, πολλώ, δε, μάλλον και να αντέξει στον χρόνο. Μπορεί, μεν, να υπάρχουν μοντέρνοι, καλλιεργημένοι άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό και αγνή πρόθεση και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, αλλά οι αποκρυσταλλωμένες αντιλήψεις μιας ζωής δεν ξεριζώνονται εύκολα. Παράλληλα, η γενικότερη επιφυλακτικότητα και η δυσμενής προδιάθεση που ακόμα πλανιέται στον περίγυρο και των δύο πλευρών θα ήταν σε θέση να επηρεάσουν, πιστεύω, αρκετά σοβαρά μια τέτοια σχέση. Από την άλλη μεριά, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι έρωτας είναι αυτός και, ξέρουμε όλοι πως κάνει ό,τι θέλει, αψηφώντας τελείως κανόνες, λογικές και ταμπού!
Και μιας και έγινε η αρχή, και πήρες αυτό που λέμε το «βάπτισμα του πυρός» στη συγγραφή, ποιες είναι οι μελλοντικές σου προθέσεις; Έχουμε να περιμένουμε ένα νέο «θαύμα»;
-Δεν ξέρω εάν θα ονομάζονται «θαύμα» ή κάπως αλλιώς, αλλά σίγουρα θα ακολουθήσουν από μένα και άλλες καταθέσεις ψυχής, όλες με στόχο να εκπληρώσουν τον απώτερο σκοπό κάθε συγγραφικού έργου, να ανακινήσουν, δηλαδή, στην ψυχή των αναγνωστών τους διαφορετικά, μεν, αλλά, πάντως, δυνατά συναισθήματα. Σας ευχαριστώ πολύ.
