Σε παγκόσμιο επίπεδο δεν υπήρξε άλλη χώρα της υφηλίου, που την περίοδο 1980-1994 τα δημοσιονομικά της ελλείμματα και το κρατικό χρέος να σημείωναν αυτή την πρωτοφανή ανοδική πορεία. Η στατιστική διαπίστωση ότι την περίοδο 1980-1994, το συνολικό έλλειμμα του ΓΚΠ (Γενικός Κρατικός Προϋπολογισμός) από -101 εκτινάχτηκε σε -5.414 δις δραχμές (δρχ), δηλαδή αυξήθηκε 53,6 φορές, προκαλεί σοκ και φρίκη. Δοθέντος ότι μεταξύ των ετών 1980 και 1994, η μέση ετήσια ποσοστιαία αύξηση των κρατικών εσόδων ήταν αισθητά μεγαλύτερη από την αντίστοιχη μέση ετήσια ποσοστιαία άνοδο του ονομαστικού ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν), συνάγεται ότι η τρομακτική αύξηση των ελλειμμάτων κατά την περίοδο αυτή, οφείλεται αποκλειστικά στην ακατάσχετη άνοδο των κρατικών δαπανών.Οι κυβερνήσεις που με τις ανεγκέφαλες και ανερμάτιστες οικονομικές πολιτικές τους, προκάλεσαν την ασυγκράτητη αύξηση των δημοσιονομικών δαπανών, φέρουν βαρύτατες ευθύνες έναντι του λαού και της πατρίδας. Αν στη χώρα μας, με αμεροληψία λειτουργούσε ο θεσμός της δικαιοσύνης, ορισμένα πολιτικά στελέχη της κομματικής-πολιτικής κλεπτοκρατίας θα έπρεπε από τη δεκαετία του 1980 να ήταν τρόφιμοι των φυλακών του γεντί κουλέ. 
Παρατηρήσεις: Το ΑΕΠ της χώρας υπολογίζεται σε δραχμές (δρχ) λαμβάνοντας ως έτος βάσης το 1970. Τα στοιχεία του πίνακα προέρχονται από το Υπουργείο Οικονομικών, την ΕΛΣΤΑΤ και την Τράπεζα της Ελλάδας. Το συνολικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας προκύπτει από το άθροισμα του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης και των ΔΕΚΟ.
Αυτά που γράφω σήμερα, τα έγραφα αρκετά χρόνια πριν. Την περίοδο 1983-1994 είχα δημοσιεύσει τουλάχιστον 100 άρθρα στον Οικονομικό Ταχυδρόμο, την Ακρόπολη, το Εξπρές, το Κέρδος, τα Νέα, το Βήμα, κ.λπ., και ένα βιβλίο με τίτλο “Ελληνική Οικονομία: Αναζητώντας τη Λύση” (Εκδόσεις Παπαζήση, 1989), στα οποία ανέλυα τους παράγοντες που προκαλούσαν τη σοκαριστική άνοδο του δημοσίου χρέους της χώρας και την καταβαράθρωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, επισημαίνοντας το ενδεχόμενο η Ελλάδα να οδηγηθεί σε μερικά χρόνια σε εξαναγκαστική χρεοκοπία. Κανένας δεν άκουγε τον υποφαινόμενο και ορισμένους άλλους αναλυτές, που βλέπαμε την δημοσιονομική καταστροφή που ερχόταν. Οι αγύρτες της εποχής εκείνης μας χαρακτήριζαν Κασσάνδρες και κινδυνολόγους. Αυτοί κατάκλεβαν τα δημόσια ταμεία, έπαιρναν τα θαλασσοδάνεια, πλούτιζαν με τα κλοπιμαία και η κομματική-πολιτική νομενκλατούρα δεν ενδιαφερόταν για τη συντελούμενη καταστροφή της χώρας. Οι τσαρλατάνοι μας πέταξαν στο λάκκο των μνημονίων με τους ανθρωποφάγους πιστωτές, με την ψήφο του λαού εξακολουθούν να μας κυβερνούν και εμείς για μια ακόμα φορά βρισκόμαστε απέναντί τους, ασκώντας όπως πάντα σκληρή αλλά αντικειμενική και καλοπροαίρετη κριτική. Τα στατιστικά δεδομένα του πίνακα απεικονίζουν την εξέλιξη του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης (ή κεντρικής διοίκησης) και του συνολικού δημοσίου χρέους της Ελλάδας. Το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας καθρεφτίζεται στο άθροισμα του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης και των ΔΕΚΟ (Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί). Η μεγέθυνση του δημοσίου χρέους κατά την περίοδο 1980-1994 είναι πρωτοφανής και συντελείται με ρυθμούς χιονοστιβάδας των Ιμαλάϊων. Την περίοδο 1980-1994 το συνολικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας από 684 δις δρχ ή 40% του ΑΕΠ εκτοξεύεται σε 31.192 δις δρχ ή 165,4% του ΑΕΠ. Φρικιαστική είναι η παρατήρηση ότι την περίοδο αυτή το συνολικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε 45,6 φορές (31.192/684=45,6), αντανακλώντας την νομοτελειακή πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγραφούν οι τεράστιες ευθύνες του δικομματικού συστήματος διαφθοράς και διαπλοκής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, για την τρομακτική αύξηση των κρατικών δαπανών, την υπερδιόγκωση των ελλειμμάτων και την επιταχυνόμενη αυξητική πορεία του δημοσίου χρέους. Όσοι έχουν ενδιατρίψει στο δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, γνωρίζουν ότι όχι μόνο επί της περιόδου δραχμής 1980-2001, αλλά και στο σύνολο της περιόδου 1980-2015, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας αυξάνεται με γρήγορους ρυθμούς. Ένα θέμα με το οποίο καθόλου δεν ασχολήθηκε η ΕΤΔΧ είναι τα πιστωτικά έσοδα, που λόγω της μεγάλης σημασίας τους στην άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής ιδίως μετά το 1995, θα ασχοληθούμε στο επόμενο άρθρο μας.
