Επιτελικό κράτος…

Σα να «μπάζει από παντού» αυτό το περίφημο «επιτελικό κράτος» που, κατά τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του Μαξίμου, αποτελεί την «εφεύρεση του αιώνα», αν όχι από καταβολής κόσμου.

 Ακόμη και στη διαχείριση των εθνικών θεμάτων, αντί για τη «σιδερένια γροθιά» του «επιτελικού κράτους» παρακολουθούμε ατομικές συμπεριφορές, στα όρια της ιλαρότητας. Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας είχε τη φαεινή ιδέα να δημοσιοποιήσει τις συνομιλίες του με τον πρωθυπουργό, ενώ ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας ένιωσε ότι είχε την πολυτέλεια έκφρασης προσωπικών απόψεων, αντίθετων με την εκφρασμένη κυβερνητική πολιτική.

 Εκεί όμως που «η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά» είναι στην περίπτωση του υφυπουργού Αθλητισμού. Ενώ στην πράξη έχει καταργηθεί και ο ίδιος ο πρωθυπουργός εμφανίζεται να τον «τρολάρει», τι βλέπουμε; Τον ίδιο μεν να προσποιείται ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα, συμμετέχοντας σε τοπικού χαρακτήρα εκδηλώσεις, ενώ ο πρωθυπουργός αποφεύγει το προφανές: Να προχωρήσει στην και τυπική απαλλαγή του υφυπουργού από τα καθήκοντα του.

 Εχουμε έτσι το μοναδικό παράδειγμα  ενός «υπουργού χωρίς υπουργείο». Κάτι σαν το ντεκαφεϊνέ, όπως απαράμιλλα  τον περιέγραφε ο αείμνηστος Λάμπρος Κωνσταντάρας…