Της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ για την Κυριακάτικη Kontranews
Επί δεκαετίες ολόκληρες ο λεγόμενος «εκδημοκρατισμός» της Ελληνικής Αστυνομίας απασχολεί τη δημόσια σφαίρα. Δυστυχώς, είναι συχνές κι επανειλημμένες οι λαβές που δίνονται για να παραμένει τόσο καιρό επίκαιρη και αναγκαία μια πολύ θλιβερή συζήτηση, η οποία αφενός δεν τιμά καθόλου τη λειτουργία της Πολιτείας και των θεσμών της και αφετέρου ανακινεί συνεχώς έναν αναβρασμό που δεν επιτρέπει την πολυπόθητη κοινωνική ειρήνευση.
Παρότι πολιτικοί, υπηρεσιακοί και δημοσιογραφικοί παράγοντες και κύκλοι προσπαθούν συστηματικά να υποβαθμίσουν τις εκάστοτε αυθαιρεσίες, δυσλειτουργίες και πλημμέλειες στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. ώστε να καθησυχάζουν πατερναλιστικά την κοινή γνώμη, η διάχυτη αντίληψη στην κοινωνία τους διαψεύδει πανηγυρικά. Τη στιγμή που το έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών καταγράφεται αυξανόμενο τα τελευταία χρόνια, η εμμονική διαβεβαίωση ότι όλα βαίνουν καλώς και βρίσκονται υπό έλεγχο, δεν είναι μόνο προσβλητική για την ίδια τη νοημοσύνη των πολιτών, αλλά κυρίως επικίνδυνη γιατί κλείνει τα μάτια μπροστά σε ένα σοβαρότατο και πολύ υπαρκτό πρόβλημα, και με τον τρόπο αυτό αδρανεί και του αφήνει χώρο να θεριέψει. Είναι ντροπιαστικό να ακούμε ότι δεν τρέχει δα και τίποτε όταν αστυνομικοί προπηλακίζουν και χτυπούν βουλευτές με λογική «δε με νοιάζει»· όταν τα υπηρεσιακά όπλα βγαίνουν και πυροβολούν αλόγιστα· όταν χωρίς καμία απολύτως αιτία και απειλή πέφτει ξύλο αλύπητα· όταν αστυνομικός μπροστά στη Βουλή διατάζει αυτόπτη μάρτυρα να φύγει· όταν οι επιτροπές των σοφών γίνονται επικοινωνιακό τρικ και καταλήγουν να λειτουργούν για ενάμισο μήνα και να παραδίδουν πόρισμα μιάμισης σελίδας.
Όταν συνδικαλιστές αστυνομικοί καταγγέλλουν τα κακώς κείμενα από τις πολιτικές αποφάσεις των δύο τελευταίων ετών που έχουν εντάξει στο Σώμα 3.500 νέους αστυνομικούς εκτός Πανελληνίων και ουσιαστικά εκτός εκπαίδευσης, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για αλλαγή της πολιτικής αντίληψης στα Σώματα Ασφαλείας, για λογοδοσία και δημοκρατία. Πώς μπορεί να είναι «συμβολική» –κατά δήλωσή του ιδίου του κ. Θεοδωρικάκου– μια ανήκουστη επίσκεψη Υπουργού σε κρατούμενους αστυνομικούς αν δεν συμβολίζει τη συμπαράσταση της Κυβέρνησης; Είναι πράγματι ακραία επιλογή να βρίσκεται ακόμη στο πόστο του Υπουργός που ως δημόσιος αξιωματούχος εξέφρασε δημόσια την ικανοποίησή του μετά την απόφαση να αφεθούν ελεύθεροι άνευ περιοριστικών όρων κατηγορούμενοι για ανθρωποκτονία από πρόθεση -οι οποίοι, μάλιστα, είναι ευθέως υφιστάμενοί του- και ενώ ούτε καν έχει ξεκινήσει η πειθαρχική διαδικασία που εμπίπτει στην αρμοδιότητά του. Ο κ. Θεοδωρικάκος έχει επιλέξει να φέρεται ως αυτόκλητος (;) συνδικαλιστής των αστυνομικών και όχι ως πολιτικός προϊστάμενος με όραμα για μια καλύτερη Ελληνική Αστυνομία.
Επιστρέφοντας στον αρχικό προβληματισμό, ο «εκδημοκρατισμός» της Αστυνομίας δεν τελείωσε με το σύστημα των Πανελληνίων εξετάσεων ούτε με τις υπηρεσίες εσωτερικών υποθέσεων. Ο γνήσιος εκδημοκρατισμός που θα παρουσιάσει μια αστυνομία με μεθοδολογία επαγγελματική, με σεβασμό στην αποστολή της, με αγωγή, με γνώση των δικαιωμάτων και των ορίων, με προσήλωση στον νόμο και ανθρωπιά, είναι ένα τρένο που κινείται σε τρεις ράγες: από τη μία, στη διαρκή, ουσιαστική, ποιοτική, και διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση των αστυνομικών· από την άλλη, στην πολιτική και υπηρεσιακή κατεύθυνση και εποπτεία και στον αποτελεσματικό έλεγχο εκ μέρους της φυσικής και -κυρίως- της πολιτικής ηγεσίας, καθώς και στην ενεργοποίηση των θεσμικών εγγυήσεων της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης ώστε να μπει ένα φρένο στη λογική και κουλτούρα ατιμωρησίας της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Τέτοια αστυνομία, όμως, δεν πρόκειται να δούμε όσο η Κυβέρνηση έχει επιλέξει τον δρόμο της φαυλότητας και βαδίζει την οδό της συγκάλυψης. Υ.Γ.: Προσεχώς θα αναλάβει έργο η Πανεπιστημιακή Αστυνομία της κυρίας Κεραμέως. Αλήθεια, πόσο ασφαλείς μπορούμε να αισθανόμαστε για τις υπηρεσίες που θα παρέχει;
* Βουλευτής Α’ Αθηνών ΜέΡΑ25
