Ἐπιστροφὴ στὴν πατρίδα

ΘΕλω νὰ πληροφορήσω κάποιους ὄψιμους Ἀριστεροὺς ποὺ χρησιμοποιοῦν ἀπερίσκεπτα τὴ λέξη «γερμανοτσολιάδες» καὶ ποὺ ἐκφράζονται ὑποτιμητικὰ γιὰ τοὺς ὅρους «ἔθνος» καὶ «πατρίδα» ὅτι οἱ λέξεις «ἐθνοπροδότης» καὶ «ἐθνοπροδοσία» δὲν ὑπῆρχαν στὰ παλαιὰ λεξικὰ καὶ ὅτι χρησιμοποιήθηκαν γιὰ πρώτη φορὰ ἀπὸ τὸ Ε.Α.Μ. στὰ χρόνια τῆς Κατοχῆς πρὸς ὑποδήλωση συνεργασίας μὲ τὸν κατακτητή. Συνεπῶς, ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐαμικὴ παράδοση ὅπως ἐκφραζόταν μὲ τὸ πασίγνωστο ἐγερτήριο ἆσμα: «Καὶ ὥς πότε ἡ ξένη ἀκρίδα/καὶ ὥς σκληρὸς Γερμανὸς/θὰ πλακώνουν τὴ δόλια πατρίδα…». Αὐτὴ ἡ ἐαμικὴ παράδοση εἶναι ποὺ κράτησε δεκαετίες τώρα ζωντανὴ τὴν Ἀριστερὰ στὴν Ἑλλάδα. Θυμίζω καὶ τὸν ὕμνο τοῦ Ε.Λ.Α.Σ.: «Ἐμπρὸς Ε.Λ.Α.Σ. γιὰ τὴν Ἑλλάδα»! Περισσότερο ἀπὸ πατριωτικὸ καὶ κατ’ ἐλάχιστον ἀπὸ ταξικὸ συναίσθημα οἱ περισσότεροι πολίτες τῆς Ἑλλάδος προσχώρησαν στὶς τάξεις τοῦ Ε.Α.Μ. καὶ τοῦ Ε.Λ.Α.Σ.

Ἡ λέξη «πατρίς» καὶ ὡς ἐπίθετο καὶ ὡς οὐσιαστικὸ ἀπαντᾶ γιὰ πρώτη φορὰ στὸν Ὅμηρο ἀλλὰ δὲν λείπει σὲ καμμιὰ φάση τῆς ἱστορικῆς διαδρομῆς τοῦ πολύπαθου ἑλληνικοῦ λαοῦ. Καὶ σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ στὴν Ἑλλάδα δὲν εἶναι μιὰ ἀφηρημένη ἔννοια. Αὐτὴ ἡ περιοχὴ ποὺ ἔγινε κράτος μὲ τοὺς αἱματηροὺς ἀγῶνες τῶν προγόνων μας εἶναι κάτι περισσότερο ἀπὸ ἕνα κομμάτι γῆς. Εἶναι φυσικὸ καὶ ἠθικὸ δικαίωμά μας, εἶναι πατρογονικὴ κληρονομιά μας, ποὺ ἀνακτήσαμε μὲ θυσία καὶ αἵματα. Τὸ πνεῦμα της τρέχει στὶς φλέβες μας. Δὲν εἶναι ἕνα πλαίσιο σὲ λογιστικὸ φύλλο, οὔτε μιὰ ὑποσημείωση σὲ κάποιο βιβλίο. Εἶναι σάρκα ποὺ δὲν κόβεται οὔτε πουλιέται. Κι ὅμως κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια βλέπουμε μιὰ μεταβολή. Ἡ πατρίδα μας δὲν μοιάζει μὲ ἑλληνικὴ γῆ. Θαρρεῖς πὼς ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἔχουν ἐγκαταλείψει τὴν χώρα τους. Ἡ Ἑλλάδα ὅλο καὶ περισσότερο θυμίζει μὴ… Ἑλλάδα!

Ἀλλὰ ἄς μὴ σπεύδουμε νὰ βγάλουμε τελικά συμπεράσματα. Ὁ παρὸν χρόνος δὲν εἶναι ὁ πλέον ἀξιόπιστος φακὸς γιὰ νὰ ἐξετάσουμε τὸν πραγματικὸ χαρακτῆρα τῶν ἀνθρώπων. Τὰ φαινόμενα συχνὰ ἀπατοῦν. Γι’ αὐτὸ οἱ σωστὲς κρίσεις ἀπαιτοῦν βαθύτερη παρατήρηση, ὥστε νὰ διασπᾶ τὴν κροῦστα τῶν φαινομένων. Ἀρκεῖ ἕνα τράνταγμα, γιὰ νὰ θραυστεῖ ἡ κροῦστα αὐτὴ καὶ νὰ ἀναβλύσει πάλι στὴν ξεραμένη ἀπὸ ἀξίες ἑλληνικὴ γῆ νέος χυμὸς ἑλληνικότητας. Κανεὶς δὲν ξέρει τὶ κρύβεται στὰ βάθη τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Ἴσως καὶ νὰ πλησιάζει ἡ ὥρα μιᾶς ἀνυποχώρητης καὶ ἄκαμπτης ἀποτε­λεσματικότητας. Θαρρῶ πὼς κάποτε θὰ ἔλθει ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ λαὸς θὰ πάψει νὰ μοιάζει μὲ μαριονέττα στὴν ὁποὶα ἔχουν κόψει τὶς κλωστές. Τὸ κομμάτιασμα τῶν κομμάτων θὰ λείψει, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ἔκλειψη κομμάτων. Καὶ τότε ὁ ἑλληνικὸς λαὸς θὰ βρεῖ τὴν ψυχικὴ καὶ πνευματικὴ του συμπάγεια. Κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια, λόγω κομματικοῦ φανατισμοῦ καὶ ἀτομικῆς συμφεροντολογίας ὁ λαὸς ἔχει διαπράξει πολλὰ ἠλίθια πράγματα ποὺ εἶναι δύσκολο νὰ τὰ ταξινομήσει κανεὶς σὲ μιὰ σειρὰ κατὰ μέγεθος ἠλιθιότητας. Ἔτσι μετέτρεψε ἕνα μικρὸ ρυάκι σὲ ἄνυδρο φαράγγι. Πιστεύω πὼς ἔχει νιώσει ὅτι ἦλθε ὁ καιρὸς νὰ κλείσει αὐτὸ τὸ θανατηφόρο πολιτικό κενό.

www.sarantoskargakos.gr