Tης ΕΦΗΣ ΜΙΧΕΛΑΚΗ για την Κυριακάτικη Kontranews
Είναι στιγμές που διερωτάται κανείς αν μια πράξη χαρακτηρίζεται από επιπολαιότητα ή κρύβει πίσω της κάποιου είδους σκοπιμότητα. Η σκέψη αυτή μπορεί να εξελιχθεί σε πολλούς τομείς της καθημερινής ζωής και να αφορά από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα ζητήματα που μπορεί να μας απασχολούν. Τι γίνεται όμως όταν μια τέτοια σκέψη αφορά την διαχείριση μιας κατάστασης όπως είναι η πανδημία, η οποία δύο και πλέον χρόνια μας έδειξε το πιο σκληρό της πρόσωπο. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα εξανεμίστηκε το παραπάνω ερώτημα μιας και συμβαίνουν και τα δύο, με βάση τα πεπραγμένα της συγκεκριμένης κυβέρνησης στην παρούσα συγκυρία. Με λίγα λόγια εκτός από επιπολαιότητα, οι χειρισμοί αυτοί δείχνουν ανεπάρκεια, ενοχή και σκοπιμότητα, χωρίς να συνυπολογίζεται το κόστος που αφορά κυρίως ανθρώπινες ζωές. Ακριβώς αυτό είναι που χαρακτηρίζει τον ελληνικό λαό άτυχο, από την στιγμή που του έλαχε να διαχειρίζεται την πανδημία μια κυβέρνηση που ως βασικό στόχο έχει να εξυπηρετήσει μικροπολιτικά αλλά και μεγαλύτερα συμφέροντα ακόμα και τώρα. Την στιγμή λοιπόν που μετράμε σειρά από ανυπόστατα μέτρα σε όλους τους τομείς της ζωής, με τις επιχειρήσεις να φτάνουν στα όρια εξαθλίωσης, με το ΕΣΥ εξαιρετικά αποδυναμωμένο και τους γιατρούς καταρρακωμένους αρκούμαστε να παρατηρούμε στα τηλεπαράθυρα άτομα της κυβερνητικής πλειοψηφίας τα οποία πανηγυρίζουν σαν να βρισκόμαστε σε ελεγχόμενη κατάσταση ενώ στην πραγματικότητα η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα πλαίσια της λογικής.
Αναμφίβολα τα σχολεία αποτελούν βασικό παράγοντα για την κοινωνία και τις συναναστροφές της με ότι αυτό συνεπάγεται, για αυτόν τον λόγο χαρακτηρίστηκαν πολλές φορές εστίες κινδύνου και πολλά άλλα. Σήμερα, μένουμε να μετράμε τις πρακτικές οι οποίες δεν συγχρονίζονταν σε καμία περίπτωση με την λογική, το γεγονός αυτό μας καθιστά εξαιρετικά αδύναμους. Κανείς δεν ξέχασε την αποτυχία με τις μάσκες των παιδιών τις οποίες ανέλαβε εργοστάσιο αλουμινίων. Τα ανοιχτά παράθυρα αντικατέστησαν την απουσία ιχνηλάτησης και την ελλιπή δειγματοληψία από δημόσιες δομές καθ’ όλη την διάρκεια, χωρίς ανθρώπινα να συνυπολογίσει το υπουργείο Παιδείας τις καιρικές συνθήκες. Χαρακτηριστική είναι η αδράνεια και σε ό,τι αφορά τις υποδομές στα σχολεία, είτε υλικές είτε τεχνικές είτε σε ανθρώπινο δυναμικό, από την στιγμή που δεν έγινε καμία ενέργεια για να προσληφθούν περισσότεροι αναπληρωτές με σκοπό να μειωθούν οι μαθητές ανά τάξη. Στο σημείο αυτό δεν μπορεί να μην αναφερθεί ο απαράδεκτος τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκαν τις υπηρεσίες καθαριότητας γενικότερα και φυσικά στον χώρο του σχολείου, οπού θα έπρεπε να στελεχωθούν. Αντί για αυτό υπήρξαν σημαντικές περικοπές, με αποτέλεσμα τα περισσότερα αν όχι όλα σχολεία στην χώρα να μην έχουν ούτε ένα άτομο για την καθαριότητα κατά τη διάρκεια σχεδόν ολόκληρου του πρωινού ωραρίου. Θα μπορούσα να καταγράψω πολλά ακόμη τέτοια παραδείγματα τα οποία αποτελούν σταθερά αποτυχημένα βήματα μιας κυβέρνησης που μας έφερε αντιμέτωπους με τραγικά νούμερα σε ό,τι αφορά τα κρούσματα αλλά και ένα ποσοστό, το οποίο δεν είναι άλλο από το 50% + 1 για να φτάσει ένα τμήμα να κλείσει. Με λίγα λόγια πρέπει να νοσήσουν όλα τα παιδιά και αυτό που έπρεπε να αποφύγουμε με κάθε τρόπο μοιάζει να γίνεται ο στόχος. Την ίδια στιγμή και ενώ προσπαθούν να συγχρονίσουν όλα τα παραπάνω, οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί παραμένουν εξαιρετικά ευάλωτοι μιας και καμία μέριμνα δεν υπάρχει για τους ίδιους οι οποίοι συναναστρέφονται κάθε μέρα τόσα παιδιά.
Ενώ λοιπόν την περσινή χρονιά που δεν καταγράφονταν κρούσματα σε παιδιά είχαμε κλειστά σχολεία, φέτος με έξαρση των κρουσμάτων ακούμε μια ανάλγητη υπουργό να αποφασίζει με εμμονικό τρόπο να ανοίξει τα σχολεία με όποιο κόστος και παρά τις συστάσεις των ειδικών, κρύβοντας ταυτόχρονα την αλήθεια από τον ελληνικό λαό. Ευρέως γνωστό και χαρακτηριστικό παράδειγμα, όχι από τα κόμματα της αντιπολίτευσής, αλλά από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων η οποία έκρινε πως έχουν τελεστεί σοβαρές παραβάσεις σε ότι αφορά τα προσωπικά δεδομένα μαθητών και εκπαιδευτικών. Όσο όμως και να προσπαθήσει να καλύψει η υπουργός το σκάνδαλο με την Cisco που η ίδια δημιούργησε, δεν πρόκειται να ξεχαστεί όπως και όλοι οι χειρισμοί που δεν σεβάστηκαν ούτε στιγμή τα ίδια μας τα παιδιά. Οι κατά τα άλλα «λάτρεις της παραδοσιακής οικογένειας» απέδειξαν συστηματικά και με κάθε τρόπο πως δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο.
* Υπεύθυνη τμήματος Παιδείας της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Κοζάνης
