Ελπίζουμε ότι ο χρόνος θα λειτουργήσει «παιδαγωγικά» για όλους, καθώς περίσσεψε η μικροψυχία από την πλευρά της αντιπολίτευσης, που προσπάθησε να μηδενίσει την επίτευξη αυτού, που και η ίδια θεωρούσε στόχο της.
Ας ξεκαθαρίσουν, τουλάχιστον, τη στάση τους, σε ζητήματα αρχής, γιατί θα μας «τρελάνουν « στο τέλος, όπως και τους οπαδούς τους, με αυτή την επιλεκτική τους «ευαισθησία» ή τη «διπλή ανάγνωση» όμοιων καταστάσεων. Ηταν, τουλάχιστον, παράδοξο, οι ίδιοι άνθρωποι, να επικαλούνται Ευρωπαίους αξιωματούχους, όταν οι τοποθετήσεις τους πρόσφεραν επιχειρήματα, για το αφήγημα τους, περί «βρόμικης εξόδου», αλλά να «καταπίνουν την κάμηλο» όταν από τα πιο επίσημα χείλη, γινόταν ξεκάθαρο ότι το μνημονιακό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε για την Ελλάδα και πως, ότι ακολουθήσει, σε κάθε περίπτωση, θα είναι κάτι ολωσδιόλου διαφορετικό. Ούτε όταν η ίδια η καγκελάριος, ξεκαθάρισε τα πράγματα, με διατύπωση ανεπίδεκτη παρερμηνείας, έκαναν πως άκουσαν. Το αποκορύφωμα, βέβαια, αποτέλεσε το βίντεο της Κομισιόν, που όχι μόνο αποσαφήνιζε ότι τελείωσε η μνημονιακή περιπέτεια για την Ελλάδα, αλλά και απαριθμούσε τους βελτιωμένους οικονομικούς δείκτες. Στον ευρύτερο χώρο των και μιντιακών υποστηρικτών της αντιπολίτευσης, το επίμαχο βίντεο, που αποτελούσε, σε τελευταία ανάλυση, διαφήμιση της χώρας, στην αιχμή, μάλιστα, της τουριστικής περιόδου, εξαφανίστηκε. Σα να μην υπήρξε ποτέ. Μας θύμισε τα «ρετούς» στις περίφημες φωτογραφίες, στα αλήστου μνήμης κομμουνιστικά καθεστώτα, όπου «εξαφανίζονταν» από το κάδρο, όσοι έπεφταν σε δυσμένεια, θύματα των εσωκομματικών εκκαθαρίσεων.
Το πείσμα, όμως, πολύ περισσότερο το πάθος, συσκοτίζουν το νου και τη σκέψη όπως, πρώτοι μας έχουν διδάξει οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Πώς να εξηγήσει κανείς ότι μέχρι και την ύστατη στιγμή, οι «οργανικοί διανοούμενοι» του παλιού πολιτικού συστήματος, συντηρούσαν το αφήγημα περί «συνέχισης του Μνημονίου»; Στην απελπισία τους θυμήθηκαν ξανά το «βάστα Σόιμπλε», ποντάροντας φανερά, στο «κατενάτσιο» του Βερολίνου, στο θέμα του χρέους.
Ηταν δε τόση η απογοήτευση τους, ώστε να θυμηθούν κάποιοι τις παλιότερες υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα, για «διαγραφή» του χρέους, «στολίζοντας» τον με τους ανάλογους χαρακτηρισμούς. Ξέχασαν βέβαια, ότι μεσολάβησαν οι εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, με την ανανέωση της λαϊκής εντολής, ενώ είχε μεσολαβήσει η μνημονιακή προσαρμογή της και σημερινής κυβέρνησης. Όπως ξέχασαν ότι ως «αντιμνημονιακός» είχε ξεκινήσει και ο μετέπειτα πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, με τα αλήστου μνήμης «Ζάππεια».
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
