Με φόρα προς τα πίσω πορεύεται η κυβέρνηση στον ευαίσθητο τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Μετά από την απουσία της Ελλάδας από τη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, όπου μετείχε η Τουρκία, ήλθε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Πέτσας να σηματοδοτήσει πόσο γρήγορα επέστρεψαν τα αντανακλαστικά της άσκησης μιας εξωτερικής πολιτικής που συναρτά την όποια επιτυχία της από μία… επιστολή αμερικανού ΥΠΕΞ! Με περισσή υπερηφάνεια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κράδαινε την επιστολή Πομπέο, διαβεβαιώνοντας ότι πρόκειται δήθεν για “αποστομωτική απάντηση” απέναντι σε εκείνους που “βιάστηκαν να απαξιώσουν την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον πριν από δύο εβδομάδες” στις ΗΠΑ. Μάλιστα έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην αποστροφή Πομπέο ότι “οι Η.Π.Α. παραμένουν δεσμευμένες να στηρίξουν την ευημερία, την ασφάλεια και την δημοκρατία της Ελλάδας”. Φυσικά και είναι θετική η διατύπωση αλλά δεν παύει να αποτελεί τη γνωστή ξύλινη γλώσσα της αμερικανικής διπλωματίας. Αφήνει σε εκκρεμότητα το πιο ουσιαστικό: να γίνουν τα λόγια, πράξεις.
Και στην κατεύθυνση αυτή είναι εξόχως ανησυχητική η τοποθέτηση του Αμερικανού Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, Ο’Μπράιαν, στην πρόσφατη συνέντευξή του στην Καθημερινή. Όπως σημειώνει και ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωσή του, ο αμερικανός αξιωματούχος “όχι απλά δεν κράτησε ίσες αποστάσεις, αλλά νουθετεί την Ελλάδα να μην προβαίνει σε κινήσεις που απομακρύνουν την Τουρκία από το ΝΑΤΟ”!
Υπό το πρίσμα αυτό, η χθεσινή τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι εξόχως αποκαλυπτική. Δείχνει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την εξωτερική πολιτική της χώρας η κυβέρνηση της ΝΔ: με όρους εικόνας και επικοινωνίας και όχι ουσίας. Ακριβώς στον αντίποδα της ανεξάρτητης, πολυεπίπεδης, πολυδιάστατης, ειρηνικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς…
