Επικοινωνιακές ασκήσεις σε μία κουρασμένη κοινωνία

Μπορεί οι προχθεσινές ανακοινώσεις για την «δωροκάρτα» στους νέους να χαρακτηρίστηκαν από τους κυβερνητικούς ως «κίνητρο», προς τους νέους, όμως οι χθεσινές, που έγιναν από τους υπουργούς Γεωργιάδη-Γεραπετρίτη, εισάγουν ξεκάθαρα τη διαχείριση της πανδημίας στην εποχή των διαχωρισμών και της κοινωνίας δύο ταχυτήτων. 

Χθες, λοιπόν, μάθαμε ότι θα πρέπει οι εστιάτορες και οι λοιποί επαγγελματίες που υποδέχονται «κοινό» στον χώρο τους να επιλέξουν αν θα ανοίξουν τις πόρτες τους μόνο σε εμβολιασμένους με μεγαλύτερη πληρότητα ή αν θα κληθούν να κόβουν λιγότερα εισιτήρια και να υπολογίζουν λιγότερα «κουβέρ» για να δεχθούν τους πάντες στον χώρο τους. Επίσης, μάθαμε ότι οι ίδιοι επαγγελματίες, παρά την χθεσινή εύλογη «έκρηξη» του σεφ Λευτέρη Λαζάρου, να θυμίζουν τους ελεγκτές στα ΜΜΜ: θα βρίσκονται στην πόρτα, δηλαδή, και θα ελέγχουν κατά πόσον όσοι θα θέλουν να μπουν στον χώρο τους θα έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή αρνητικό μοριακό και rapid τεστ. 

Βεβαίως, όσο κι αν η κυβέρνηση σχηματοποιεί σιγά σιγά ένα καθεστώς «απαρτχάιντ» που θα βρούμε μπροστά μας τον ερχόμενο χειμώνα, η αλήθεια είναι πως ακόμη οι συναρμόδιοι για την διαχείριση της πανδημίας δεν έχουν αποφασίσει τί ακριβώς μήνυμα θα εκπέμψουν στην κοινωνία: η επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, Μαρία Θεοδωρίδου, έχει κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου σημειώνοντας ότι η επικράτηση της μετάλλαξης «Δ» ανεβάζει τον πήχη για συλλογική ανοσία στον εμβολιασμό του 80% (!) του πληθυσμού, ο γ.γ. του υπουργείου, Μάριος Θεμιστοκλέους διαβεβαιώνει πως «είμαστε αρκετά κοντά στο ποσοστό ανοσίας», ενώ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει πως «η χώρα κερδίζει τη μάχη απέναντι στον κορωνοϊό». Στον αντίποδα, ο Άδωνις Γεωργιάδης επιμένει ότι αν υπάρξει αναζωπύρωση της πανδημίας, θα ληφθούν «σκληρότερα μέτρα», ενώ ο Στέλιος Πέτσας, ήδη από προχθές, επισείει τον κίνδυνο ενός νέου lockdown προκειμένου να «δικαιολογήσει» είτε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό συγκεκριμένων κατηγοριών, είτε την προώθηση προνομίων σε εμβολιασμένους. Με άλλα λόγια, το Μαξίμου ακόμη δεν έχει αποφασίσει αν θα επιμείνει σε μία «χαλαρή» ρητορική του τύπου «πάμε καλά, λίγο ακόμη μένει» ή θα εκπέμψει σήμα κινδύνου για νέο κύμα και επικράτηση της μετάλλαξης. Το ποια στρατηγική θα επιλέξει η κυβέρνηση είναι δικό της πρόβλημα, ασφαλώς. Αρκεί, μόνο, οι αρμόδιοι να μην ξεχνούν ότι απευθύνονται σε μία κουρασμένη κοινωνία με αγωνία για το «αύριο», που δεν θέλει και πολύ για να πάρει φωτιά.