Επικίνδυνη εξίσωση

Δεν ήταν, ασφαλώς, τυχαία η επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, να συμπεριλάβει τις εξελίξεις στην Τουρκία, στο σύντομο χαιρετισμό του, για την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Ο κίνδυνος διολίσθησης, της γειτονικής χώρας, σε αυταρχικές διακυβέρνησης, που λίγο θα απέχουν από μια στρατοκρατική δικτατορία, όπως  επισημαίνεται και στο Προεδρικό μήνυμα, αποτελεί άλλωστε και τον κοινό τόπο, στις τοποθετήσεις, τόσο από την πλευρά των ευρωπαϊκών θεσμών και κυβερνήσεων, όσο και από την εκείθεν όχθη του Ατλαντικού. Ο ανομολόγητος φόβος, όλων είναι πως, αυτή η έξαρση αυταρχισμού και μισαλλοδοξίας, υποκρύπτει κάτι ακόμη χειρότερο. Την πρόθεση της σημερινής ηγεσίας Ερντογάν, να μετατρέψει την Τουρκία σ` ένα αμιγώς ισλαμικό κράτος, με την ενσωμάτωση των πιο ακραίων όψεων του ισλαμικού φονταμενταλισμού (εξ ου και η επαμφοτερίζουσα στάση απέναντι στον ISIS). Δεν είναι άσχετη, ασφαλώς, με αυτή την επιδίωξη, η συμπεριφορά του ίδιου του Τούρκου προέδρου, που προσιδιάζει περισσότερο σε σουλτάνο της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παρά σε ηγέτη μιας δυτικού τύπου, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που επιθυμεί, μάλιστα, την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν στα ανωτέρω προστεθεί και η περιπλοκή του Κουρδικού, που αποτελεί το διαχρονικό εφιάλτη της τουρκικής ελίτ, τότε αντιλαμβανόμαστε και την ένταση στις σχέσεις της Αγκυρας, με το δυτικό παράγοντα και στις δύο εκδοχές του, δηλαδή τόσο με την Ευρώπη, όσο και με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ένταση αυτή που, ούτως ή άλλως, υπέφωσκε το προηγούμενο διάστημα, έχει προσλάβει, πλέον, ψυχροπολεμικά χαρακτηριστικά, παράγοντας μιας πολύ δύσκολη, όσο και επικίνδυνη εξίσωση. Είναι αποκαλυπτικό των ανωτέρω, το ότι, εμμέσως πλην σαφώς, ο κος. Ερντογάν «δείχνει» την Ουάσιγκτον, ως υποκινητή της πραξικοπηματικής απόπειρας, μέσω και της παρουσίας του ιεροκήρυκα Γκιουλέν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όπως δεν είναι καθόλου τυχαίες, οι διαρκείς αναφορές (χθες μόλις ο κος. Γιούνκερ) Ευρωπαίων αξιωματούχων, στην αυτόματη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, σε περίπτωση επαναφοράς της θανατικής ποινής, στην Τουρκία. Προφανώς, όλα αυτά δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, όπως δείχνει και η σπουδή του προέδρου Εντογάν, προ των τελευταίων γεγονότων, να κλείσει τα μέτωπα με Ρωσία και Ισραήλ, με μονομερείς παραχωρήσεις (ιδιαίτερα προς την πρώτη). Προστίθεται και αυτή η παράμετρος στην επικίνδυνη εξίσωση, που επιβάλει και στη χώρα μας, αυξημένη εγρήγορση, αλλά και ετοιμότητα  αξιοποίησης των νέων δεδομένων….