Στη νέα έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική 2015-2016 ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιάννης Στουρνάρας χαρακτηρίζει ως «σημαντικό κίνδυνο» την υπερφορολόγηση στη χώρα μας, για την οποία έχει «μαλλιάσει η γλώσσα» μας να επισημαίνουμε συνεχώς στη στήλη αυτή τις βλαβερές συνέπειες μιας τακτικής όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, η οποία έχει εξελιχθεί πιάσε «έξιν»!
Διότι πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρισθεί η μανία με την οποία όλες οι κυβερνήσεις μετά τη μεταπολίτευση έχουν αναγάγει σε ένα επικίνδυνο εθνικό σπορ την επιβολή νέων και την αύξηση υπαρχόντων φόρων, ενώ δεν υπήρχαν περιθώρια για τέτοιες «πολυτέλειες» ήδη από το 1996.
Ακριβώς, πριν από 20 ακριβώς χρόνια, πάλι η τότε διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος sτην ετήσια Έκθεση για τη χρήση του 1996 (σελίδα 44) αναφέρει, προειδοποιώντας μάλιστα κάθε χρόνο, τα εξής:
«Μετά τις τελευταίες ρυθμίσεις περιορίζονται σημαντικά τα περιθώρια επιβολής νέων φόρων (ή αύξησης υφισταμένων) λαμβανομένων υπόψη και των επιπτώσεων της φορολογίας στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομία. Σημειωτέον ότι ούτε το φορολογικό σύστημα της χώρας ούτε οι φορολογικοί συντελεστές διαφέρουν σημαντικά από τα αντίστοιχα συστήματα και τους συντελεστές στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εν τούτοις, τα έσοδα του ευρύτερου κυβερνητικού τομέα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, υπολείπονται του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά 8 εκατοστιαίες μονάδες, λόγω της εκτεταμένης φοροδιαφυγής στη χώρα μας…».
Επίσης, στην ίδια σελίδα, η Τράπεζα της Ελλάδος, όπως έκανε πάντοτε, απαριθμεί συγκεκριμένες προτάσεις:
Πρώτον, πρέπει να δοθεί πολύ μεγάλη έμφαση στον έλεγχο των δημόσιων δαπανών.
Δεύτερον, πρέπει να εξασφαλιστεί ουσιαστικός έλεγχος των δαπανών όλων των εκτός κρατικού προϋπολογισμού φορέων του δημόσιου τομέα, για να μειωθούν τα ελλείμματά τους και η επιβάρυνση του προϋπολογισμού με επιχορηγήσεις που αντιστοιχούν σε ένα ιδιαίτερα μεγάλο τμήμα των συνολικών δαπανών..
Τρίτον, απαιτείται μεγαλύτερη πρόοδος στην αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων του δημόσιου τομέα, για να δημιουργηθούν οι αναγκαίες προϋποθέσεις προς επίτευξη υψηλότερων μακροοικονομικών επιδόσεων, ιδιαίτερα όσον αφορά την ανάπτυξη και την απασχόληση.
Αυτά επαναλαμβάνονται και στη νέα έκθεση, διότι είναι δύσκολα πράγματα. Για το λόγο αυτό όλες οι κυβερνήσεις περιορίζονταν στα εύκολα, δηλαδή στη λήψη φοροεισπρακτικών μέτρων με τα οποία ανακουφιζόταν μόνο πρόσκαιρα ο κρατικός προϋπολογισμός με τα βραχυπρόθεσμα έσοδα που εξασφαλίζονταν. Ώσπου ήρθε το εφιαλτικό 2008 και τα αποκάλυψε όλα, αλλά χωρίς να βάλουμε μυαλό…
