Η καταστροφή που θα επιφέρει ο κορωνοϊός και η συνεπαγόμενη καραντίνα θα είναι μεγάλη. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο πως οικονομολόγοι όλων των σχολών σκέψης, εντός συνόρων αλλά και στο εξωτερικό, συμφωνούν σε μία πρόβλεψη-εκτίμηση: ότι, δηλαδή, η επόμενη μέρα μετά τον κορωνοϊο δε θα έχει καμία σχέση με όσα ζούσαμε και προβλέπαμε τον περασμένο Ιανούαριο ή Φεβρουάριο.
Με αυτά τα δεδομένα, από τη στιγμή που το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον θα «ξαναγραφτεί» από την αρχή μόλις τελειώσει η καραντίνα, είναι αυτονόητο πως σε πολλά πράγματα, το κοντέρ θα ξεκινήσει από το μηδέν. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη διακινούνται σενάρια πρόωρων εκλογών, βασισμένα στην επίκληση του εκ βάθρων διαφορετικού οικονομικού και κοινωνικού περιβάλλοντος που θα διαμορφωθεί από τον κορωνοϊό -κι αυτό είναι άσχετο από το γεγονός ότι όσοι εισηγούνται στον Κυριάκο Μητσοτάκη εκλογές το κάνουν με σκοπό να «μηδενίσει το κοντέρ» και να «κάψει» την απλή αναλογική, ασχέτως του ότι το «ντύνουν» με επιχειρήματα περί… «δημοκρατικής ευαισθησίας», η οποία δήθεν υπαγορεύει «ανανέωση της λαϊκής εντολής».
Όμως, ακόμη κι έτσι, η αλήθεια είναι ότι ο διάλογος για την επόμενη μέρα ξεκινά από την αρχή -όπως ακριβώς και το ίδιο το «κοντέρ» που «μηδένισε» για όλους μας. Ως εκ τούτου, κάθε προγραμματική πρόταση αναφορικά με τον κορωνοϊό και την επούλωση των πληγών στην οικονομία, την κοινωνία και τον κόσμο της εργασίας, είναι όχι μόνο ζητούμενη, αλλά και επιβεβλημένη.
Τούτων δοθέντων, θα περίμενε κανείς ότι η δέσμη μέτρων που ανακοίνωσε η αξιωματική αντιπολίτευση και ο τέως πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, θα ήταν χθες ένα από τα κεντρικά θέματα της επικαιρότητας. Και, επίσης, θα περίμενε κανείς από τα πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια, που ούτως ή άλλως έχουν προσαρμόσει το πρόγραμμά τους στα μέτρα της πανδημίας και της «κορωνολογίας», να φιλοξενήσουν την συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας. Κι αυτό διότι οι προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είτε κανείς διαφωνεί με αυτές είτε όχι, είναι αναπόσπαστο στοιχείο του δημόσιου διαλόγου. Του διαλόγου, δηλαδή, για το πώς, σε βάρος ποίων αλλά και υπέρ ποίων θα ανασυγκροτηθεί η χώρα.
Και, αν κάτι δείχνει η «επιχείρηση-σιωπητήριο» των πανελλαδικής εμβέλειας καναλιών, είναι πως η προσαρμογή των προγραμμάτων τους στα δεδομένα του κορωνοϊού αφορά μόνο στην υγειονομική κρίση και πέραν τούτου ουδέν. Καλά είναι να μιλάμε για τον κορωνοϊό, αρκεί να μην θίγουμε ζητήματα εργασιακών δικαιωμάτων, ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας αλλά και την ανάγκη να ανοίξουν τα αφεντικά τους λογαριασμούς τους, για να καλύψουν τις ζημιές.
