Ενα δεΙγμα «μικροῦ τύπου» ποὺ μὲ ἐπισκέπτεται ἐπὶ ἔτη πολλὰ καὶ σὲ διαστήματα τακτικὰ εἶναι καὶ ἡ «Σαμαρίνα» ποὺ ἐκδίδεται ἀπὸ κάποιον σύλλογο τοῦ πολυτραγουδισμένου βλάχικου χωριοῦ. Στὸ φύλλο τοῦ Ἰουνίου 2016 ὑπῆρχαν πολλὰ ποὺ μὲ συγκίνησαν βαθιά. Ἀνάμεσα σ’ αὐτὰ ἦταν καὶ ἕνα τραγούδι ποὺ εἶχε χαθεῖ στοὺς λαβύρινθους τῆς μνήμης μου:
«Στρούγκα μου μαρμαρόκτιστη
καὶ μαρμαροκτισμένη
ἐδῶ, μαρὴ, βελάζουν πρόβατα, ἐδῶ βελάζουν γίδια
βελάζουν κι αρνοκάτσικα
πεν’ ἕξ-ὀκτὼ χιλιάδες…».
Τὶ πλοῦτος ποιητικὸς καὶ μουσικὸς ποὺ ἀπέρρεε ἀπὸ τὸν πλοῦτο ζωῆς ποὺ ἔδινε ἡ ἑλληνικὴ γῆ, ὅταν ἀξιοποιούσαμε χωρὶς ἔξωθεν βοήθειες τὶς δυνατότητές μας! Ὅταν δὲν εἴχαμε τεχνοκράτες ποὺ, κατὰ ἕνα ἄλλο πασίγνωστο λαϊκὸ ἆσμα, ἔκανα «τὸ τσαρδί ρημάδι». Ὅταν ἄρχισα τὴ συνεργασία μὲ τὴν «C.N.», ἀφιέρωσα πάνω ἀπὸ τέσσερα ἄρθρα στὴν γεωργία, συμπεριλαμβάνοντας καὶ τὴν κτηνοτροφία. Ἄς βάλουμε τώρα σ’ αὐτὸ καὶ τὴν ἁλιεία. Ποιὸς θὰ θυμᾶται τὸ λεβέντικο τραγούδι τοῦ Γ. Παπαϊωάννου «καλάρει ὁ Ζέπος καὶ βγάζει καλαμάρια»; Εἶναι σὲ λίγους γνωστὸ ὅτι ὁ Καπετάν Ἀνδρέας Ζέπος (εὐτύχησα νὰ τὸν γνωρίσω) στὰ χρόνια τῆς Κατοχῆς ἔσωσε μὲ τὸ καθημερινὸ ἁλίευμα του δεκάδες ζωὲς στὶς Τζιτζιφιὲς, χωρὶς νὰ τὸ «παίζει» Μ.Κ.Ο.
Ἡ χὠρα μας χάρη στὸν εὔρωστο καὶ πολυπαθῆ ἀγροτικὸ της πληθυσμὸ μποροῦσε στὸ παρελθόν νὰ ἀντιμετωπίζει τὶς διάφορες οἰκονομικὲς κρίσεις ποὺ τὴν ἔπλητταν. Σήμερα –ἄν δὲν σφάλλω– ἡ ἀγροτικὴ οἰκονομία συνεισφέρει τὸ πενιχρὸ 6,6% τοῦ ἐτήσιου ἐθνικοῦ εἰσοδήματος. Ἀπαράδεκτο! Ρήμαξαν τὰ χωριὰ, μοιραῖο ἦταν νὰ «λιμάξουν» καὶ οἱ πολιτεῖες. Κάποτε καὶ στὶς συνοικίες τῆς πρωτεύουσας ὑπῆρχε κι ἕνας μικρὸς κῆπος μὲ λαχανικὰ καὶ φρουτοφόρα δέντρα. Ὑπῆρχε κι ἕνας ὀρνιθώνας, περιστερώνας καὶ κουνελοτροφεῖο. Ἡ οἰκογένεια δὲν προμηθευόταν ὅλα τὰ πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαῖα ἀπὸ τὸ μπακάλικο. Τὰ παρήγαγε μόνη της. Ἀφότου «ἀριστοκρατέ-ψαμε», γίναμε… κουλοχέρηδες. Ἔγινε ντροπὴ νὰ πάει ἡ τσούπρα καὶ ὁ κανακάρης στὸ χωράφι. Τώρα καὶ ὅ,τι ἀγροτικὴ, κτηνοτροφικὴ καὶ ἁλιευτικὴ παραγωγὴ ὑπάρχει, ὀφείλεται στὴ δουλειὰ τῶν Ἀλβανῶν, Πακιστανῶν, Ἀφγανῶν καὶ Αἰγυπτίων (στὸν ἁλιευτικὸ τομέα). Στὶς Λαϊκὲς οἱ περισσότεροι πάγκοι διευθύνονται ἀπὸ «μαυρούληδες».
Πὼς θὰ μποροῦσε ἡ χώρα μας νὰ ξαναστήσει ἀγροτικὴ οἰκονομία, ποὺ θὰ μᾶς βγάλει ἀπὸ τὸ μαρασμό; Δὲν ἔχω καμμιὰ ἐμπιστοσύνη στὴν ἐπιδοτοτροφούμενη καὶ συνδικαλιστικοκρατούμενη ἀγροτικὴ «τάξη». Ὑπάρχει ἕνα ἀναξιοποίητο καὶ πολυμορφωμένο δυναμικὸ, ποὺ ξέρει ἄριστα τὸ ἔδαφος καὶ τὴ θάλασσα. Ἐννοῶ τοὺς ἐνωρίτατα συνταξιοδοτούμενους στρατιωτικοὺς μας. Ἄν σ’ αὐτοὺς ἐκχωρηθῦν οἱ ἀκαλλιέργητες ἐκτάσεις γῆς (καὶ εἶναι πάμπολλες) καὶ τοὺς παρασχεθεῖ πενταετὴς φορολογικὴ ἀτέλεια, οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ, λόγω μορφώσεως καὶ σκληραγωγίας, μπορῦν νὰ μετατρέψουν τὸ ἑλληνικὸ χῶμα σὲ Ἐλδοράδο. Φίλος μου στρατηγὸς, παλαιὸς διοικητὴς στὴ ΣΕΘΑ, ἔγινε ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους παραγωγοὺς ἀγροτικῶν προϊόντων στὴν Βοιωτία. Ἐσχάτως πληροφορήθηκα ὅτι ἄλλος στρατηγὸς στὴν Κρήτη σχημάτισε κοπάδι 1.000 «κουραδιῶν» καὶ στὴ πρόσφατη «κουρὰ» στήθηκε πανηγύρι ποὺ ἔγινε «βλαχόγαμος». Ἡ γῆ μας μπορεῖ νὰ παραγάγει τὰ ἐκλεκτότερα δημητριακὰ, τὰ ἐκλεκτότερα ἄνθη, τὰ ἐκλεκτότερα ψάρια. Γιατὶ δὲν ἀξιοποιοῦμε τὸν θησαυρὸ αὐτὸ, ἐμπιστευόμενοι τὸ ἐκλεκτότερο ἀνθρώπινο δυναμικὸ ποὺ διαθέτουμε;
www.sarantoskargakos.gr
