Ενώ η πατρίδακαταστρέφεται, το φαγοπότι των μεταπτυχιακών καλά κρατεί

Η χωρα μας αρχές Μαΐου του τρέχοντος έτους κλείνει επτά χρόνια αδίστακτων και εξοντωτικών μνημονιακών οικονομικών πολιτικών, εισερχόμενη στον όγδοο χρόνο αυστηρότατης λιτότητας. Ουδείς γνωρίζει για πόσα χρόνια ακόμα η ελληνική κοινωνία θα βρίσκεται υπό το ζυγό των μνημονίων και ποια μέτρα λιτότητας θα υιοθετηθούν μετά το 2018, ώστε να επιτευχθεί ο καίριος ποσοτικός στόχος, κατά την περίοδο 2018-2027 το πρωτογενές κρατικό πλεόνασμα να αντιπροσωπεύει το 3,5% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν). Με τις συντηρητικότερες εκτιμήσεις την περίοδο 2010-2016, οι συνταξιούχοι απώλεσαν το -55% της πραγματικής τους σύνταξης και ο πραγματικός μισθός των εργαζομένων μειώθηκε κατά -45%. Την περίοδο αυτή η ανεργία εκτοξεύτηκε στα ύψη, με οικτρή συνέπεια το 40% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, να αμείβεται με λιγότερα από 500 ευρώ (€) μηνιαίως. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή), την περίοδο 2010-2016 οι έλληνες πολίτες που έφυγαν από τη χώρα μας, αναζητώντας εργασία σε ξένες πατρίδες, προσέγγισαν τα 600.000 άτομα. Αν δεν υπήρχε η αιμορραγία των 600.000 ελλήνων μεταναστών που στην πλειονότητά τους ήταν νέοι, ο πραγματικός αριθμός των ανέργων στη χώρα μας θα υπερέβαινε σήμερα τα 1.800.000 άτομα και το ποσοστό ανεργίας θα ξεπερνούσε το 35% έναντι 24% που καταγράφουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.

Σε συνθήκες συρρίκνωσης του διαθεσίμου εισοδήματος των πολιτών και συνεχούς αύξησης των ζημιών στις περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις, αναπόφευκτο είναι τα φέσια των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων στις εφορίες, τις τράπεζες και τους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, ολοένα και περισσότερο να διογκώνονται. Τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών μας πληροφορούν, ότι, τον Δεκέμβριο του 2016 οι ανεξόφλητες οφειλές των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων στις εφορίες έφτασαν τα 96 δις έναντι 82 δις € την αντίστοιχη περίοδο του 2015. Παράλληλα, τον Δεκέμβριο του 2016 τα μη εξυπηρετούμε δάνεια στις τράπεζες, ευρέως γνωστά και ως κόκκινα δάνεια, εκτιμώνται σε 117 δις €. Αν στα προαναφερθέντα ποσά συνυπολογιστούν τα χρέη φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ και άλλους κοινωνικοασφαλιστικούς οργανισμούς ύψους 35 δις €, προκύπτει ένα συνολικό ανεξόφλητο χρέος της τάξης των 248 (96+117+35=248) δις €. Σε συνθήκες παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, συνεχούς μείωσης του πραγματικού εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων, αύξησης των ζημιών στις επιχειρήσεις και επιβολής επιπρόσθετων χαρατσιών, βέβαιο είναι ότι το φέσι των 248 δις € θα σημειώσει περαιτέρω άνοδο εντός του 2017.

Αν αναλογιστούμε ότι το σύνολο του βραχυπρόθεσμου και του μεσομακροπρόθεσμου δημοσίου χρέους της Ελλάδας εκτιμάται το 2016 σε 1.030 δις €, συνάγεται ότι ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας έχουν περιέλθει σε δραματικό χρηματοοικονομικό αδιέξοδο. Κάτω υπό αυτές τις αβέβαιες και συγκλονιστικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, πολλά είναι τα εύλογα ερωτήματα που ανακύπτουν. Γιατί η ελληνική κοινωνία είναι νεκρωμένη και δεν υπάρχει ίχνος αντίστασης; Που είναι τα αγροτικά, τα εργατικά και τα φοιτητικά κινήματα, που κάποτε εκ θεμελίων ταρακουνούσαν την ελληνική κοινωνία; Που βρίσκονται οι προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις της σοσιαλιστικής αλλαγής, που στο παρελθόν βροντοφώναζαν σε μαζικές πορείες συνθήματα όπως “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο”, “Έξω οι βάσεις του θανάτου” και “Αμερικάνοι δολοφόνοι των λαών”; Γιατί οι άνθρωποι του πνεύματος και των γραμμάτων παραμένουν αδρανείς και σαν απλοί θεατές παρατηρούν το ψυχορράγημα της ελληνικής κοινωνίας και τον αφανισμό της εθνικής οικονομίας; Γιατί στην πλειονότητά τους, οι καθηγητές πανεπιστημίου έχουν ταχθεί υπέρ των αντιλαϊκών μνημονιακών πολιτικών και πολλοί εξ αυτών γράφουν ένθερμα κείμενα υπέρ των μνημονίων;

Πάμπολλα τα ερωτήματα αγαπητοί μου φίλοι, ως προς τα αίτια της χειμέριας νάρκης που μετά το 2010 βρίσκεται η ελληνική κοινωνία. Και ξαφνικά από το χώρο των πανεπιστημίων ακούστηκε μια φωνή διαμαρτυρίας. Η φωνή της Συνόδου των Πρυτάνεων. Κάποιοι πανεπιστημιακοί μέσα από το θεσμικό όργανο της Συνόδου των Πρυτάνεων, διαμαρτύρονται για την πρόθεση της κυβέρνησης να περιορίσει τα δίδακτρα των μεταπτυχιακών, να μειώσει το ποσοστό του πλαφόν στους καθηγητές, κ.λπ. Το ενδιαφέρον τους εστιάζεται, ώστε ορισμένοι πανεπιστημιακοί να μην χάσουν τον πακτωλό των εκατομμυρίων ευρώ, που καρπούνται σε ετήσια βάση από τα δίδακτρα των μεταπτυχιακών προγραμμάτων, τα προσοδοφόρα ερευνητικά προγράμματα, τα σεμινάρια, κ.λπ. Ενώ η ελληνική κοινωνία δεινοπαθεί από τις αιμοσταγείς μνημονιακές πολιτικές, το δημόσιο χρέος αυξάνει με αλματώδεις ρυθμούς και η πατρίδα απειλείται από αρκετούς εξωτερικούς εχθρούς, η Σύνοδος των Πρυτάνεων και μια μικρή μερίδα καλοβολεμένων καθηγητών, σήκωσαν τα λάβαρα του αγώνα υπέρ του ακατάπαυστου γλεντοκοπιού που γίνεται στα μεταπτυχιακά και τα ερευνητικά προγράμματα. Το θέμα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, εγείρει σειρά καίριων ερωτημάτων και γι’ αυτό θα μας απασχολήσει στην αυριανή μας ανάλυση.