Μετά την ύφεση, τη χρεοκοπία, το ιλιγγιώδες δημόσιο χρέος, τις υψηλές κρατικές δαπάνες και σε περίοδο Μνημονίων, καταιγιστικά είναι τα εφιαλτικά μηνύματα και για την ελληνική κοινωνία και το μέλλον της χώρας μας, αλλά, σα να μάς δέρνει μια απίστευτη κατάρα, η αδράνεια, η ενασχόληση με αλλότριες σκοπιμότητες και η ακυβερνησία τσακίζουν κόκαλα.
Διαρκές το έγκλημα. Η ανάλυση των στοιχείων για την εργασία και την απασχόληση, που πραγματοποίησε πρόσφατα η «Ναυτεμπορική» με τα «μαύρα» συμπεράσματα και διαπιστώσεις που τη συνοδεύουν, μού θύμισε ένα άρθρο του Γεωργίου Βλάχου που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» στις 28 Ιανουαρίου 1936 και που συμπεριλαμβάνεται στην έκδοση υπό τον τίτλο «Άρθρα στην Καθημερινή του Γεωργίου Βλάχου», που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις «Ζήδρος» το 1990. Το άρθρο αυτό υπό τον τίτλο «Η Ελλάς πρέπει να κυβερνηθή», που θα μπορούσε να είχε γραφεί και σήμερα, καταλήγει ως εξής: «Και αν όλων των ειδών αι προσπάθειαι αποτύχουν και αποδειχθούν αλυσιτελείς όλοι οι συνδυασμοί, τότε ας γίνη προ του απείρως χειροτέρου-το οποίον είναι η προκήρυξις νέων εκλογών-το ολγώτερον χείρον: μία κυβέρνησις – μας ενοχλεί και το όνομα: Οικουμενική. Αλλά, τι να γίνη; Εκεί επέπρωτο να μας φέρουν τα μετά την καταστολή του Κινήματος, μετά τα εκλογάς του Μαρτίου τρομακτικά, ασύγγνωστα, αλλεπάλληλα, πελώρια λάθη…».
Ελπίζω ότι θα δικαιολογήσετε την αναδρομή μου στο άρθρο αυτό του Γεωργίου Βλάχου μόλις παραθέσω μερικές διαπιστώσεις της ανάλυσης της «Ναυτεμπορικής», όπως:
-Κάθε εργαζόμενος με πλήρη απασχόληση (3,27 εκατ. πολίτες) πρέπει να συντηρήσει τρία άτομα, είτε πρόκειται για παιδιά κάτω των 15 ετών είτε για συμπολίτες του που έχουν βρεθεί εκτός αγοράς εργασίας, είτε για συνταξιούχους.
– Ουσιαστικά, το 60% του πληθυσμού της χώρας άνω των 15 ετών δεν εργάζεται και επιβιώνει είτε με τη σύνταξη είτε με τα όποια επιδόματα χορηγεί το Δημόσιο, είτε χάρη στον θεσμό της οικογένειας που παραμένει βασικό στήριγμα της ελληνικής κοινωνίας. Αν σε αυτή την εικόνα προστεθεί και η συνεχιζόμενη μείωση των μέσων αποδοχών, η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο εκρηκτική.
– Σε σύνολο 1,124 εκατομμυρίων ανέργων στο διάστημα Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 2016, οι 367,8 χιλιάδες είχαν συμπληρώσει το 45ο έτος της ηλικίας τους καταλαμβάνοντας μερίδιο 32,72% στις τάξεις των ανέργων.
– «Γερασμένο» εμφανίζεται και το μη οικονομικά ενεργό κομμάτι της χώρας. Σε σύνολο 4,427 εκατομμυρίων ανθρώπων που δεν αναζητούν πλέον εργασία, τα 3,255 εκατομμύρια (ποσοστό 73,5%) έχει ξεπεράσει τα 45.
Έτσι εξηγείται (αλλά δυστυχώς τίποτε δεν γίνεται) και το ολοένα αυξανόμενο ποσοστό φτώχειας στη χώρας (είναι πάντα πολύ υψηλότερο από το μέσο όρο της ΕΕ!) και η αγωνιώδης πρόταση έκθεσης (Μάϊος του 2015) του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για την ανάγκη στήριξης των πολύ χαμηλών εισοδημάτων, ακόμη και των μισθωτών. Η επισήμανση του ΟΟΣΑ είναι απογοητευτική: οι αμειβόμενοι με τις κατώτατες αποδοχές στην Ελλάδα θα έπρεπε να εργάζονται σχεδόν 60 ώρες την εβδομάδα (μονογονεϊκές οικογένειες με παιδιά) ή 70 ώρες την εβδομάδα (τετραμελείς οικογένειες με έναν εργαζόμενο και δύο παιδιά) προκειμένου να υπερβούν μια σχετική γραμμή φτώχειας. Αλλά, επειδή αυτό είναι εξωφρενικό, ο διεθνής οργανισμός προτείνει τη στήριξη του εισοδήματος ή εύρεση απασχόλησης με υψηλότερες αποδοχές. Καλά κρασιά…
