Ως, πρότινος, ξέραμε ότι οι ανασχηματισμοί, οι πρόωρες εκλογές και η υποτίμηση του νομίσματος (όσο είχαμε δραχμές) ήταν τα τρία πράγματα που δεν ανακοινώνονταν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φρόντισε, όμως, να «σπάσει» και αυτό τον εθιμικό κανόνα της πολιτικής, προαναγγέλλοντας ανασχηματισμό «διορθωτικών κινήσεων». Σε κάθε περίπτωση, όσο βραχέος βεληνεκούς κι αν είναι οι «διορθωτικές κινήσεις», και μόνο η παραδοχή του πρωθυπουργού ότι σκέφτεται να κάνει αλλαγές, ήταν αρκετή προκειμένου να επιφέρει συνθήκες παράλυσης στην κυβέρνηση. Άλλωστε, πάνω-κάτω, όσοι υπουργοί βαίνουν προς… αντικατάσταση το γνωρίζουν. Ως εκ τούτου, δεν έχουν κανέναν λόγο να μην κατεβάσουν τα μολύβια τους. Το ίδιο ισχύει και για εκείνους που δεν είναι βέβαιοι για τις… βουλές του Μωυσέως και έχουν κατεβάσει μολύβια λόγω… αναμονής και αγωνίας. Σε κάθε περίπτωση, η «ανασχηματισμολογία» ήρθε για να μείνει. Και θα μείνει έως ότου ο Κυριάκος Μητσοτάκης προχωρήσει σε αυτές τις αλλαγές, που ο ίδιος προανήγγειλε μετατρέποντάς τις σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ωστόσο, το πρόβλημα με τις «διορθωτικές κινήσεις» είναι άλλο: είθισται κάθε ανασχηματισμός να δίνει και ένα πολιτικό μήνυμα ή, έστω, μία ευκαιρία στην εκάστοτε κυβέρνηση για μία «νέα αρχή» ή για μία «φυγή προς τα εμπρός». Ωστόσο, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέξει να κάνει έξωση σε 2-3 υφυπουργούς και να αλλάξει θέσεις σε άλλους 2-3 υπουργούς, τότε θα έχει προχωρήσει σε έναν «διαχειριστικού» τύπου ανασχηματισμό και πέραν τούτου ουδέν.
Αυτό, όπως όλοι-ες καταλαβαίνουμε, προφανώς δεν συνιστά νέα πολιτική αρχή.
Δεν δίνει ούτε μία ημέρα «ανάσα» στην κυβέρνηση και δεν στέλνει κανένα μήνυμα στην κοινωνία. Κάτι που, σε απλά ελληνικά, σημαίνει πως οι όποιες «διορθωτικές αλλαγές» ουσιαστικά θα γίνουν ώστε να κρατήσει ενεργές ο πρωθυπουργός όλες τις μετέπειτα πολιτικές αποφάσεις: είτε για έναν σαρωτικό ανασχηματισμό το φθινόπωρο, είτε για εκλογικούς πειραματισμούς, αν τα νέα του Σεπτεμβρίου για την ανεργία και την οικονομική κατάρρευση προδιαγράφουν έναν βαρύ χειμώνα…
