Ελσίνκι 2

Παραβλέποντας τις παλινωδίες, τη διγλωσσία, αλλά και τις εύλογες ενστάσεις, όπως του Ευάγγελου Βενιζέλου, θα θέλαμε να δούμε την πρωθυπουργική ανακοίνωση για τη «μερική» επέκταση των χωρικών µας υδάτων, από μια θετική σκοπιά.

Ως δηλαδή, ένα πρώτο βήμα για την πλήρη άσκηση των δικαιωμάτων µας, σύμφωνα µε το Διεθνές Δίκαιο και όπως υπονόησαν, τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο υπουργός Εξωτερικών. Ειδικά δε ως προς την αιγιαλίτιδα ζώνη, η άσκηση του σχετικού δικαιώματος, δεν εξαρτάται από τρίτους. Κατά τούτο δεν αντιλαμβανόμαστε την «αγωνία» που εξακολουθεί να εκφράζεται από κάποιους, για τις συνέπειες σε άλλους, από τη στιγμή μάλιστα που το Δίκαιο της Θάλασσας προσφέρει διεξόδους, όπως µε τους κανόνες «αβλαβούς διέλευσης».

Ελπίζουμε δε να σημαίνει και οριστικό «ενταφιασμό» σχεδιασμών τύπου «Ελσίνκι 2», που είδαμε να προωθούνται τις προηγούμενες μέρες, από παράγοντες της δημόσιας ζωής. Συνοδευόμενους μάλιστα από προτροπές, πρώην συνεργάτη της κ. Μπακογιάννη, για ανάθεση ρόλου επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας, στον κ. Σημίτη!

Μετά μάλιστα από τις διαρκείς για όσα, στη βάση των όσων συμφωνήθηκαν στο «Ελσίνκι 1», το 1999, διαπραγματευόταν η κυβέρνηση του… προσώπου µε το αδιαμφισβήτητο κύρος, η προτροπή για «Ελσίνκι 2», µάλλον ως «μαύρο χιούμορ» θα μπορούσε να εκληφθεί.

Να θυμίσουμε ότι στο όνομα του «Ελσίνκι 1», συζητούνταν, όπως αποκαλύφθηκε, ως και η οικειοθελής παραίτηση µας, από το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών µας υδάτων.

Στο ίδιο πνεύμα προφανώς, φαίνεται πως ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου ζητούσε από την κυπριακή κυβέρνηση, να «εξαιρέσει» το Καστελόριζο, από τη συμφωνία για οριοθέτηση ΑΟΖ, μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου, σύμφωνα µε όσα κατήγγειλε ο πρόεδρος της «Ελληνικής Λύσης», επικαλούμενος πρακτικά της Κυπριακής Βουλής (έτσι ίσως εξηγείται και το «δαχτυλίδι της διαδοχής» το 2004).

Μάλλον λοιπόν, θα πρέπει να ευγνωμονούμε τον αειθαλή Πέτρο Μολυβιάτη, που έβαλε τέλος, σ’ αυτή τη διαδικασία, που είχε φτάσει, να θυμίσουμε, μέχρι και την κατ` αρχήν αποδοχή των «γκρίζων ζωνών».

Ας µη γελιόμαστε άλλωστε. Το τοπίο εξακολουθεί να είναι δύσβατο. Η απροκάλυπτα φιλοτουρκική στάση του υπεύθυνου Εξωτερικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη στιγμή που κλιμακώνεται έργω η τουρκική επιθετικότητα, δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού…

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ