ΕΝτέχνως και Ατέχνως της ΕΛΕΝΗΣ ΣΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ από την Κυριακάτικη KONTRANEWS
Αυτό ήταν! Τελείωσαν οι παλινωδίες! Στο Ελληνικό εννοώ. «Ας αρχίσουν οι χοροί», που τραγουδούσε κάποτε ο εθνικός µας Νιόνιος…
Κοντά 10 χρόνια από τον αρχικό σχεδιασµό, δυο χρόνια µετά την ανάληψη της Κυβέρνησης από τη ΝΔ και πάντως, όχι σε µια βδοµάδα από τις εκλογές -όπως βιαστικά είχε δηλώσει ο µετέπειτα Υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης- µπαίνουν µπροστά οι µηχανές της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, σε Δηµόσιο κτήµα για ένα µεγάλο έργο Ανάπτυξης.
Την Παρασκευή, 25 Ιουνίου «έπεσαν» οι υπογραφές και ολοκληρώθηκε η µεταβίβαση των µετοχών της «Ελληνικόν Α.Ε.» στην Lamda Development, του Οµίλου Επιχειρήσεων Λάτση. Στην «Ελληνικόν Α.Ε.» ανήκει το ακίνητο των 6.000 και πλέον στρεµµάτων, µε όλα τα εµπράγµατα δικαιώµατα και η µεταβίβαση έχει διάρκεια τα επόµενα 99 χρόνια. Με τις υπογραφές η Lamda κατέβαλε 300 εκ. ευρώ, ως την πρώτη δόση από το τίµηµα των 914 εκ. ευρώ, ενώ ταυτόχρονα κατέθεσε εγγυητική επιστολή στο ΤΑΙΠΕΔ, ύψους 347 εκ. ευρώ.
Αυτή είναι η είδηση. Και η «ουρά» της, όπως συνηθίζουµε να λέµε στη δηµοσιογραφική γλώσσα, είναι ότι «προκειµένου να επισπευστεί η υπογραφή της συµφωνίας, η Lamda παραιτήθηκε από την αναβλητική αίρεση της άδειας καζίνο, η οποία εκκρεµεί λόγω υπαναχώρησης της Mohegan που µαζί µε την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ είχαν κερδίσει τον διαγωνισµό».
Μεγάλο θέµα για το οποίο έχουν χυθεί τόνοι µελάνι, οκάδες αλήθειας και ψεµάτων, χιλιάδες ερωτηµατικά εύλογων ή µη ανησυχιών, απέραντη παραφιλολογία και παραπληροφόρηση, οχετοί λάσπης και ύβρεων. Αυτά τα τελευταία, κυρίως, από οπαδικούς παρακολουθητές, ένθεν και ένθεν, µπλε, πράσινων και κόκκινων πολιτικών παρατάξεων.
Στο διάστηµα των 10 χρόνων και ως δηµοσιογράφος αλλά και ως πολίτης παρακολούθησα συστηµατικά το θέµα χωρίς ποτέ να αναφερθώ σε αυτό. Επιπλέον, ως Σύµβουλος Επικοινωνίας της Οικογένειας Λάτση για 15 χρόνια και µέχρι το 2009, ήµουν σε θέση να αντιλαµβάνοµαι την ουσία της απόφασης των επενδυτών και τους επί µέρους χειρισµούς τους στο θέµα.
Με την ολοκλήρωση της συµφωνίας, όµως, αξίζει να δει κανείς πέρα από την είδηση, αλλά και ανάµεσα από τις γραµµές της ή και κάτω από αυτές… Γιατί υπάρχουν παραδοχές, για όλα όσα διαδραµατίστηκαν από το 2011, µέχρι σήµερα, που αφορούν σε αλήθειες και ψέµατα, επιχειρήµατα και αντεπιχειρήµατα, αποφάσεις και παλινωδίες που καθυστέρησαν την ολοκλήρωση της.
1) Καταγράφω τα τρία Χ της υπόθεσης ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ, ως βασικούς άξονες της ιστορίας αυτής:
ΧΩΡΟΣ, δηµόσιος, ΧΡΟΝΟΣ ατελείωτος, ΧΡΗΜΑ αναγκαίο.
2) Συνυπολογίζω τον παράγοντα Πολιτική, όπως ασκείται στον τόπο µας, από τους κατά καιρούς εκπροσώπους των πολιτικών κοµµάτων. Χωρίς άλλα σχόλια…
3) Επισηµαίνω την γνωστή και ανασταλτική, αριστερή ιδεοληψία, ότι όλοι οι πλούσιοι εργοδότες είναι κακοί κι όλοι οι φτωχοί εργαζόµενοι είναι καλοί…
4) Τονίζω ότι όλες οι κυβερνήσεις, αρχής γενοµένης από την Κυβέρνηση Σαµάρα-Βενιζέλου, Γιώργου Παπανδρέου, Αλέξη Τσίπρα, Κυριάκου Μητσοτάκη θα ήταν ευχαριστηµένες να έβαζαν την υπογραφή τους δίπλα σε αυτή του κου Οδυσσέα Αθανασίου της Lamda.
5) Υπενθυµίζω ότι σε ένα έργο αυτής της κλίµακας είναι ρητή υποχρέωση των αντισυµβαλλόµενων να κατοχυρώσουν τα οφέλη τους και να προστατεύσουν τα περιουσιακά τους δικαιώµατα. Η Πολιτεία είναι από το Σύνταγµα υποχρεωµένη να υπερασπίζεται το συµφέρον του Δηµοσίου και των πολιτών. Ο δε ιδιώτης επιχειρηµατίας είναι υποχρεωµένος, από τους κανόνες της ελεύθερης οικονοµίας, να προστατεύσει την επένδυσή του.
6) Βάζω στο κάδρο την εκµετάλλευση της περιβαλλοντικής αγωνίας και των πολιτιστικών ανησυχιών των πολιτών, αλλά και κάθε µορφής και χρώµατος συλλογικότητας, από πολιτικούς σχεδιασµούς και τεράστια οικονοµικά συµφέροντα, που υποδαύλιζαν το κλίµα καθυστερώντας την έναρξη των εργασιών.
7) Καταγράφω την πολυετή υποµονή των επενδυτών, την απαρχή της συµφωνίας επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαµαρά, την επιµονή του Αλέξη Τσίπρα στην κατοχύρωση των δικαιωµάτων του Δηµοσίου και την προσήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη την ολοκλήρωσή του, ως θετικά πρόσηµα αυτού του αναπτυξιακού έργου.
Ας σκεφθούµε, ότι από το Ελληνικό της δεκαετίας του ´50 στον 20ό αιώνα, φθάσαµε στο Ελληνικό της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Τότε, η Αθήνα χρειαζόταν ένα αεροδρόµιο. Τώρα η Ελλάδα χρειάζεται ένα έργο µεγάλης κλίµακας για την Ανάπτυξη και την Οικονοµία στη δεδοµένη δύσκολη περίοδο. Κι αυτό, εκτός από µια κολοσσιαία επένδυση 8 δισ. € και δουλειά για δεκάδες χιλιάδες εργαζόµενους, σηµαίνει ότι στη χώρα µας θα πραγµατοποιηθεί ο µεγαλύτερος αστικός Ανασχεδιασµός και θα δηµιουργηθεί το µεγαλύτερο αστικό Πάρκο της Ευρώπης. Σηµαίνει, ακόµη, ΑΝΑΠΛΑΣΗ µε προσεκτικό, σύγχρονο σχεδιασµό των υποδοµών για το Περιβάλλον, τον Πολιτισµό, τον Τουρισµό, την Ψυχαγωγία και την Προστασία των αρχαιολογικών ευρηµάτων.
Πάνω από όλα, όµως, η συµφωνία του Δηµοσίου µε την LAMDA αναδεικνύει ως αδήριτη ανάγκη και όρο Ανάπτυξης την συνεργασία του Κράτους µε την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Καιρός να ξεπεραστούν ρεαλιστικά για τους καιρούς που ζούµε, οι ζηµιογόνες παλινωδίες και οι ροµαντικές αναστολές. Ας µη γελιόµαστε… Κανείς δεν ξεπούλησε το Ελληνικό στον Λάτση. Κι ούτε φύτρωνε «…φλισκούνι κι άγρια µέντα» στο εγκαταλελειµµένο Ελληνικό! Είµαι βέβαιη ότι µε το Λ του Οµίλου θα συντονιστούν πλέον πολλές εγχώριες και διεθνείς δυνάµεις, ώστε το ελληνικό ΕΛΛΗΝΙΚΟ να είναι ένα ολάνοιχτο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ παράθυρο µε ΔΙΕΘΝΗ θέα στην ηλιόλουστη Αττική, στη γενεσιουργό δύναµη της θάλασσας και στην υγιή Ανάπτυξη της πατρίδας µας.
Συντεταγµένα και µε θεσµοθετηµένους κανόνες, η Πολιτεία οφείλει να επαγρυπνεί για την τήρηση των όρων της συµφωνίας. Ο ίδιος ο δρ Σπύρος Ι. Λάτσης, οφείλει να την τηρήσει. Και οι όποιες διαφωνίες αρµοδίων και επαϊόντων επιστηµόνων πρέπει να λύνονται έγκαιρα, χωρίς στείρες αντιπαραθέσεις, αναβολές και διαφωνίες. Τέλος, οφείλεται στην κοινωνία των πολιτών διαφάνεια και διαρκής ενηµέρωση, σχετικά µε το έργο και την πορεία, µέχρι την ολοκλήρωσή του.
Όσο για τα θαυµαστικά, τους επαίνους και τα συχαρίκια, αναµείνατε το τελικό στάδιο της κατασκευής, γιατί, στην… κορδέλα των εγκαινίων του, είναι βέβαιο ότι θα συνωστίζονται, αν όχι όλοι, πάντως πολλοί.
Σε ό,τι αφορά στην προσωπική κι επαγγελµατική µου εµπειρία, καταθέτω µετά λόγου γνώσεως ότι ο αείµνηστος Χρήστος Δ. Λαµπρακης και η Οικογένεια του Γιάννη Λάτση είναι µακράν οι καλύτεροι εργοδότες που γνώρισα κι εγώ και ο τόπος µας.
* Η Ελένη Σπανοπούλου
είναι δημοσιογράφος, ΕΣΗΕΑ
τ. Πρόεδρος ΕΔΟΕΑΠ
