Του Σπύρου Σουρμελίδη από την Κυριακάτικη Kontranews
Η προσπάθεια της ελληνικής διπλωματίας να βγάλει από την Καμπούλ τους επι χρόνια συνεργάτες της ελληνικής αποστολής στο Αφγανιστάν, μεταβλήθηκε σε ένα φιάσκο. Το θέμα ως συνήθως θάφτηκε από τα ΜΜΕ και απο τα social media, με ελάχιστες εξαιρέσεις (Documento, το site του Σταύρου Λυγερού). Τις πρώτες μέρες εφυγαν απο την Καμπούλ μετρημένοι στα δάχτυλα Αφγανοί συνεργάτες των Ελλήνων και αυτό με την συνδρομή ξένων πρεσβειών. Οι ανακοινώσεις έβγαιναν βροχή για την μεγάλη επιτυχία. Για το μεγάλο φιάσκο, σιγή ιχθύος. Για το γεγονός ότι έπρεπε να διασωθεί ο κορμός των συνεργατών με τις οικογένειες τους, καμία αναφορά. Μία προσπάθεια που εξελίχθηκε σε φιάσκο.
Αποφασίστηκε με μεγάλη καθυστέρηση να πάει στην Καμπούλ ο Έλληνας πρέσβης στο Πακιστάν (Α. Παπασταύρος) για να βγάλει (να σώσει δηλαδή) από εκεί δύο ομάδες Αφγανών με τις οικογένειές τους (συνολικά περίπου 25 άτομα). Η αποστολή απέτυχε, αλλά αυτό θα μπορούσε να συμβεί μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες. Ήταν έτσι κι αλλιώς μία δύσκολη αποστολή. Πρώτον γιατί αποφασίστηκε την τελευταία στιγμή, δεύτερον γιατί οργανώθηκε στο πόδι και χωρίς πραγματική γνώση των δεδομένων.
Ο Έλληνας πρέσβης πήγε στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, αλλά είτε δεν μπόρεσε είτε αρνήθηκε να βγει απο τον χώρο του αεροδρομίου, κάτι αναγκαίο για να επιτραπεί στους 25 Αφγανούς να μπουν στο αεροδρόμιο. Όλες οι ξένες αντιπροσωπείες έβγαιναν από το αεροδρόμιο στον περιβάλλοντα χώρο, συνόδευαν τους ανθρώπους που ήθελαν να βγάλουν στις διόδους (φυλάκια), με τα σχετικά έγγραφα, ώστε οι Αμερικανοί στρατιώτες να τους επιτρέψουν την είσοδό τους στο αεροδρόμιο. Οι Αφγανοί διερμηνείς και οι οικογένειες τους περιμεναν πάνω από 24 ώρες τον Έλληνα πρέσβη, αλλά μάταια. Ο Έλληνας πρέσβης δεν βγήκε από το αεροδρόμιο, έμεινε σε αυτό 6 ώρες και επέστρεψε στο Ισλαμαμπάντ. Με το ίδιο αεροπλάνο πήγε στην Καμπούλ άλλος Έλληνας διπλωμάτης. Ο οποίος προσγειώθηκε όταν έσκασε η βόμβα του ISIS. Και έφυγε άρον-άρον, αν και οι αλλες δυτικές αποστολές συνέχιζαν τις προσπάθειές τους αφού το αεροδρόμιο τελικώς δεν έκλεισε. Μόνο η Ελλάδα εγκατέλειψε και μάλιστα πολύ γρήγορα.
Τα ερωτήματα είναι πολλά. Γιατί πήγε, αν δεν ήθελε να βγει απο το αεροδρόμιο, ο συγκεκριμένος διπλωμάτης; Οι κίνδυνοι ήταν γνωστοί εκ των προτέρων. Γιατί τον στείλανε; Με τι εντολές, με ποιές πληροφορίες για τις συνθήκες; Και για να είμαστε δίκαιοι, με ποια υποστήριξη σε επίπεδο ασφάλειας και για τον Έλληνα διπλωμάτη και για τους ανθρώπους που θα έπαιρνε απο την Καμπούλ; Όλες οι πληροφορίες οδηγούν στο συμπέρασμα οτι ο Έλληνας πρέσβης πήγε απο το Ισλαμαπάντ σε μία επιχείριση που στήθηκε στο πόδι την τελευταία στιγμή, με ασφυκτικά χρονικά περιθώρια.
Γιατί το υπουργείο Εξωτερικών δεν αποφάσισε να ολοκληρώσει την αποστολή, που αποφάσισε ο υπουργός προφανώς και με με την γνώση του Μεγάρου Μαξίμου; Γιατί δεν έστειλε κάποιον στρατιωτικό ακόλουθο που είχε υπηρετήσει σε Αφγανιστάν -Πακιστάν; Όπως φαίνεται από εσωτερικά έγγραφα του υπουργείου Εξωτερικών, η Αθήνα γνώριζε από τον Ιούλιο τα αιτήματα των ανθρώπων που ήθελαν να φύγουν. Σε έγγραφα του υπουργείου Εξωτερικών αποτυπώνεται ακριβώς η γνώση του όλου θέματος. Άλλωστε το ίδιο υπουργείο είχε οργανώσει την έξοδο κάποιων λίγων Αφγανών, με την βοήθεια και την συνδρομή κάποιων αλλων χωρών. Γιατί δεν έκανε κάτι παρόμοιο και με τους τελευταίους ανθρώπους και τις οικογένειές τους;
Οργάνωσε δική της αποστολή οταν οι δρόμοι είχαν αρχίσει πλέον να κλείνουν. Και οδηγήθηκε σε φιάσκο.
