Είχαμε πολλά χρόνια να βιώσουμε εκλογές χωρίς φόβο. Από το 2009, που ο Κώστας Καραμανλής άρχισε να «απειλεί» με την οικονομική κρίση που ερχόταν, ως τις τεταμένες εκλογικές αναμετρήσεις της εποχής των Μνημονίων, ο φόβος επηρέαζε καθοριστικά τα εκλογικά αποτελέσματα. Έτσι, ενδεχομένως να εξηγείται και το γεγονός ότι επί Μνημονίων, οι πολίτες ψήφιζαν τόσο «κουμπωμένοι» ώστε η αυτοδυναμία ήταν ένα όνειρο απατηλό.
Στις εκλογές του 2012, και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, οι αναλήψεις από τις τράπεζες έδιναν και έπαιρναν, τα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου περί έξωσης της χώρας από το ευρώ διαδέχονταν το ένα το άλλο, ενώ στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη γίνει αξιωματική αντιπολίτευση πολλοί είχαν σπεύσει να «απειλήσουν» με έξοδο από το ευρώ και την χρεοκοπία στην περίπτωση που κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και το 2015: ειδικά τον Ιανούαριο, ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγαγε μεν μία ευρεία νίκη, αλλά έχοντας λοιδορηθεί επί 3 χρόνια για τις «κρυφές προθέσεις» να μας βγάλει από το ευρώ, για τις προτάσεις του που «οδηγούν απευθείας στη χρεοκοπία» και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Ακόμη και μετά τον συμβιβασμό του Αυγούστου το 2015, ο φόβος παρέμεινε κυρίαρχος: τον Σεπτέμβρη του 2015 πήγαμε στις κάλπες για να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιος μπορεί να διαχειριστεί το τρίτο Μνημόνιο με τις λιγότερες απώλειες για τις ζωές μας.
Ωστόσο, οι εκλογές της περασμένης Κυριακής είχαν ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό: οι πολίτες ψήφισαν «άνετοι», σε μία άλλη χώρα. Ουδείς ψήφισε υπό την δαμόκλειο σπάθη της δήθεν χρεοκοπίας. Ουδείς ψήφισε προεξοφλώντας ότι η ζωή του θα είναι χειρότερη. Όλοι, είτε το παραδέχονταν είτε όχι, έχουν πλέον αποδεχθεί ότι ζούμε σε μία χώρα κανονική –ή, τουλάχιστον, σχεδόν κανονική. Όλοι ψήφισαν κάνοντας όνειρα για το μέλλον. Ίσως αυτός να ήταν ένας λόγος για τον οποίο δεν «έπιασε» η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει για το «κρυφό πρόγραμμα» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι πολίτες, απελευθερωμένοι, είχαν ανάγκη να πιστέψουν χωρίς να φοβούνται, για πρώτη φορά έπειτα από 10 χρόνια.
Το κατά πόσον έχουν δίκιο ή άδικο που αγνόησαν και υποτίμησαν τα διαρκή «φάλτσα» πολλών «γαλάζιων» στελεχών, αλλά και τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις Μητσοτάκη για συντάξεις, εργασιακά δικαιώματα, επιδόματα, Ασφαλιστικό, είναι κάτι που μένει να φανεί. Αυτό, πάντως, που φαίνεται ήδη από τώρα είναι ότι οι πολίτες είχαν ανάγκη να ψηφίσουν απελευθερωμένοι από φόβο. Και αυτό, όσο κι αν κόστισε στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μία παρακαταθήκη της απελθούσης κυβέρνησης.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
