Εκδοχές φωτισμού

 Οχι μόνο οι γιορτές του τέλους της χρονιάς/της αρχής της νέας, αλλά και τα Φώτα, ακόμη και του Αη-Γιαννιού αποτελούν ήδη παρελθόν. Και – παραδείγματος χάριν με το Ασφαλιστικό να έχει εφορμήσει στο προσκήνιο, με την νέα ηγεσία της ΝΔ να επιλέγεται σε απόσταση αναπνοής από τώρα, με τον Αλέξη Τσίπρα να ετοιμάζει βαλίτσες για (διαδοχικά) Νταβός και Ισραήλ και Κύπρο και (ενδεχομένως) Ιράν μέσα στις επόμενες εβδομάδες – η προσδοκία να έχει επέλθει κάποιου είδους φωτισμός διεκδικεί ιδιαίτερη προτεραιότητα.

Αν κρίνουμε από την ευκολία με την οποία “παίχτηκε” το χαρτί του εορτασμού των Φώτων, αλλά και άφησε πίσω του απόνερα που ακόμη διαρκούν, δεν δείχνει πολλή σοφία να έχει μείνει πίσω. Παράδειγμα: η προσεκτική σκηνοθεσία του ακροβολισμού αλλού (Δεξαμενή) του Προέδρου της Δημοκρατίας συν του Πρωθυπουργού, αλλού του Αρχιεπισκόπου (στον Φλοίσβο), αλλού του Παναγριωτάτου Σεραφείμ με το “Μετανοείτε” (στον Πειραιά, με Θοδ. Δρίτσα υπό την ένταση αποδοκιμασιών ΛΑΕ αλλά και με Βασ. Λεβέντη), αλλού των “τριών” της Ν.Δ., Μητσοτάκη/Τζιτζικώστα/Άδωνι (στην Θεσσαλονίκη, με τον εκεί Παναγριώτατο Άνθιμο) αλλού του Πάνου Καμμένου (πριβέ με φρεγάτα εν πλω, ανάμεσα Υδρα και Σπέτσες), έδειξε μια εύκολη ροπή προς κατάχρηση του ιερού, του θρησκευτικού συναισθήματος, ή έστω του παραδοσιακού.

Την ίδια στιγμή, σε ένα επίπεδο υψηλότερης πολιτικής με την τελετή του αγιασμού των υδάτων στην Σμύρνη – αλλά και με αντίστοιχη, πολύ λιγότερο τηλεοπτικοποιημένη κίνηση στην Αμμόχωστο… – καταδείχθηκε ότι “κάτι επιχειρείται να κινηθεί” σε επίπεδο συμβολισμών στα Ελληνοτουρκικά. Βέβαια, στην Σμύρνη ο κόσμος που παραβρέθηκε ήταν /επετράπη να είναι, σε σχέση με την  ιστορικότητα της τελετής στο Quai μετά την ακολουθία στην Αγία Φωτεινή, περιορισμένος. Χοροστάτησε ο Αρχιμανδρίτης Κύριλλος – τοποθετημένος εκεί από τον Οικουμενικό Πατριάρχη το 2013 – χωρίς υψηλότερη εκκλησιαστική παρουσία, πάντως οι φήμες για παρουσία Βαρθολομαίου διαψεύσθηκαν (ο ίδιος χοροστάτησε στον Αη-Γιώργη του Φαναρίου, με τον αγιασμό των υδάτων στον Κεράτιο, με πολύ μεγαλύτερη κοσμοσυρροή). Συμβολικά, σημαντικό στην Σμύρνη το πέταγμα των περιστεριών απο τα χέρια και του Ρωμαιοκαθολικού παρισταμένου, αλλά και του Έλληνα Γενικού Προξένου, πάντως με συμμετοχή και άλλων εκπροσώπων Ορθοδόξων Εκκλησιών. (Βέβαια, η προαναγγελμένη Πανορθόδοξη Σύνοδος για το 2016 – που είχε προγραμματισθεί, ήδη το 2014, να γίνει όπως και η Β’ Οικουμενική του 361 στον Ναό της Αγίας Ειρήνης, λίγο παραπέρα απο το Τοπ Καπί – φαίνεται πως ήδη επιχειρείται να “διασωθεί” μετακινούμενη προς Γενεύη/Chambezy, προσγειώνοντας απότομα την προσδοκία ιστορικό­τητας…).

Όμως οι στιγμές αναγωγής στην τραγωδία της Σμύρνης του 1922 εξαιρετικά λιτές: ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στα νερά του Αιγαίου μετά την ρίψη του σταυρού, συν μια αναφορά του Κύριλλου σε δάκρυα για τους αδελφούς μας άλλων εποχών, μαζί με τα δάκρυα χαράς για την τωρινή ευκαιρία.

Εκδοχές φωτισμού, πλην με σημαντικές διαφορές ουσίας και σοβαρότητας – δεν συμφωνείτε;