Αν οι Ἀμερικανοὶ πάσχιζαν –γιὰ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὸν Johne le Carré, ὅσο πασχίζουν γιὰ νὰ βάλουν ρὸζ ρίγες στὴν ὀδοντόκρεμα, θὰ εἴχαμε πετύχει ἀπὸ καιρὸ τὸν ἀφοπλισμό. Ἀλλ’ ὁ ἀφοπλισμὸς δὲν συμφέρει. εἶναι… ἀντιοικονομικὸς! Αὐτὰ ποὺ κερδίζουν κατ’ ἔτος οἱ χῶρες ἤ οἱ ἑταιρεῖες παραγωγῆς ὅπλων εἶναι διπλάσια ἀπ’ ὅσα κερδίζουν ἀπὸ ἄλλες παραγωγικὲς δραστηριότητες. Δουλεύουν, λένε, στὶς βιομηχανίες παραγωγῆς ὅπλων ἑκατομμύρια ἐργάτες, χιλιάδες ἐπιστήμονες καὶ διακινητὲς ὅπλων. Τουλάχιστον οἱ ἐργάτες θὰ ἦσαν πολλαπλάσιοι, ἄν τὰ τεράστια αὐτὰ ποσὰ μποροῦσαν νὰ διατεθοῦν σὲ ἔργα εἰρηνικὰ. Ἕνα μεγάλο μέρος τῶν κατοίκων τῆς γῆς ἀντιμετωπίζει τὸ φάσμα τῆς πείνας. Καὶ τοῦτοι οἱ πεινασμένοι, «ὅλης τῆς γῆς οἱ κολασμένοι», ἐνῶ δὲν ἔχουν ψωμὶ νὰ φᾶνε, ἐν τούτοις βρίσκουν λεφτὰ γιὰ ν’ ἀγοράσουν ὅπλα καὶ νὰ… ἀλληλοφαγωθοῦν! Συχνὰ βέβαια τὰ ὅπλα προσφέρονται δωρεὰν, γιὰ νὰ στραγγισθοῦν ληστρικὰ οἱ πηγὲς πλούτου ποὺ εἶναι στὴν ἐπικράτεια τῶν πεινασμένων καὶ ἀλληλοσφαγιαζομένων. Δυστυχῶς, τὸ αἷμα τῶν φτωχῶν κινεῖ τὸν τροχὸ τῆς σύγχρονης «παραλοϊσμένης» οἰκονομίας. Οἱ πόλεμοι φτωχῶν ἐναντίον ἄλλων φτωχῶν γίνονται λουκούλεια δεῖπνα στὰ τραπέζια τῶν ἰσχυρῶν. Τὰ πολεμικὰ σκάφη περιπολοῦν παντοῦ καὶ τὶς νύχτες τὰ ξάρτια τους, μαζεμένα, σχηματίζουν στὴ θάλασσα φωτεινἀ περιδέραια. Ποὺ ὅμως δὲν στολίζουν τὸ λαιμὸ τῆς εἰρήνης.
Ἡ ὑπόσχεση τῆς εἰρήνης εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἰδεολογικὴ ἀπάτη τῆς ἱστορίας. Ἡ κήρυξη πολέμου ἐναντίον τῶν πολέμων, ποὺ διακηρύχθηκε μετὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, γέννησε μιὰ ἁλυσίδα πολέμων, ποὺ καταμετρημένοι, ὑπερβαίνουν τοὺς χίλιους. Φαίνεται ὅτι οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ συμβιώσουν οὔτε μὲ τὸν ἑαυτὸ τους οὔτε μὲ τοὺς ἄλλους. Τίποτα δὲν θεωροῦν χειρότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτὸ τους καὶ τὸν διπλανό τους. Ἔτσι ἰσχύει παντοῦ τὸ «μάχαιραν ἔδωσες, μάχαιραν θὰ λάβῃς». Καὶ οἱ ἐλπίδες τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων γιὰ εἰρηνικὴ ζωὴ γίνονται διαρκῶς ἕνα ἄπιαστο ὄνειρο, ἕνα «πλανερὸ μαγνάδι», ὅπως λέει ὁ ποιητὴς (Λορέντζος Μαβίλης). Μετὰ ἀπὸ μιὰ περίοδο ἠπίων τόνων, μπήκαμε, ἀφότου ἄρχισαν οἱ ἐγκληματικὰ ἀνόητες ἐπεμβάσεις στὸ Ἰράκ, στὸ Ἀφγανιστὰν, στὴν Λιβύη καὶ στὴν Συρία, σὲ μιὰ νέα φρενήρη πορεία ἐξοπλισμῶν μὲ τὴν κατασκευὴ ὅπλων δέκα φορὲς φονικώτερων ἀπὸ τὰ παλαιὰ. Ἀλλ’ ἀφοῦ μπορούσαμε μὲ τὰ παλιὰ νὰ σκοτωθοῦμε μιὰ φορὰ, τὶ χρειαζόταν ὁ πολλαπλασιασμὸς τοῦ θανάτου; Εἶναι ἁπλὸ: αὐξάνονται τὰ κέρδη τῶν κατασκευαστῶν καὶ τῶν πωλητῶν ὁπλικῶν συστημάτων. Ἡ Β. Κορέα βρίσκεται ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια σὲ ἕναν ἐξοπλιστικὸ παροξυσμό. Ὁ Τράμπ ἀπειλεῖ μὲ τὴν κατασκευὴ ὑπερόπλων. Ἡ παρέλαση τῶν χαμογελαστῶν ἔμψυχων ρομπότ στὴν Κόκκινη Πλατεία ἔδειξε ὅτι ἡ Ρωσία κατέχει τὴν ὑπεροπλία. Ἡ Τουρκία ἔκανε τὴν πρώτη δοκιμὴ ἑνὸς πυραύλου δικῆς της κατασκευῆς. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἡ παραγωγὴ ὅπλων ἀπαιτεῖ ἀπορρόφηση, γίνεται μὲ κρύφιους τρόπους διανομὴ ἐργαλείων θανάτου σὲ κάθε λογῆς συμμορίες κακοποιῶν ἤ φανατισμένων ἀκτιβιστῶν ἔτσι ποὺ κάθε γειτονιὰ τοῦ πλανήτη νὰ εἶναι ἑστία θανάτου. Μοιραῖα θὰ φθάσουμε καὶ στὸν ἐξοπλισμὸ –νόμιμο ἤ παράνομο– εἰρηνικῶν πολιτῶν γιὰ τὴν ἀπόκρουση εἰσβολέων στὰ σπίτια τους ἤ στὶς ἐπιχειρήσεις τους. Τὸ ὄνειρο πλέον τῆς εἰρήνης ἔχει μεταβληθεῖ σὲ ἐφιάλτη. Τὸ νὰ εἰσέλθει κανεὶς σὲ χῶρο ἐλέγχου διαβατηρίων μοιάζει σὰν νὰ εἰσέρχεται σὲ ἐμπόλεμη ζώνη.
Ἡ ἐπιπλέουσα ὑποκρισία δὲν ἐπιτρέπει στοὺς ἀφέντες τῆς γῆς νὰ ἀναγνωρίσει καθένας του τὸ mea culpa καὶ νὰ πεῖ «δὲν μπορῶ νὰ σκεφτῶ ἄλλον χειρότερο ἀπό μένα». Αὐτοπροβάλλονται σὰν περιστέρια τῆς εἰρήνης. Ἔτσι, «Περιστέρι τῆς Εἰρήνης», εἶχε ὀνομαστεῖ ὁ δολοφονημένος Σουηδὸς πρωθυπουργὸς Πάλμε ποὺ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους πωλητὲς ὅπλων. Καὶ οἱ λαοί μπροστὰ στὸ ἐνδεχόμενο ἑνὸς νέου Ἀρμαγεδδώνα μένουν ἄπρακτοι. Δὲν ὑπάρχει παγκόσμιο κίνημα εἰρήνης σὰν αὐτὸ τοῦ Μπέρτραντ Ράσσελ. Μένοντας ὅμως ἄπραγοι, δὲν ἀλλάζουν τίποτε καὶ, μὴ ἀλλάζοντας τίποτα, γίνονται πρόβατα γιὰ νέες θυσίες. Ἤδη τὸ αἷμα ρέει παντοῦ ἄφθονο. Ἕνας βαθιὰ θρησκεύων ἄνθρωπος θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ ὅτι ὁ Σατανᾶς βρίσκεται πίσω ἀπὸ τὴ δημιουργία κάθε φρικτοῦ γεγονότος. Κι ὅμως ὁ ἄνθρωπος εἶναι αὐτὸς ποὺ προκαλεῖ τὰ φρικτὰ γεγονότα, ἀκόμη και ὅταν ἁπλῶς τὰ παρακολουθεῖ καὶ ἀδιαφορεῖ. Ἀπαιτεῖται ὁ σχηματισμὸς ἑνὸς παγκοσμίου κινήματος εἰρἠνης γιὰ νὰ μὴ γίνει ὁ πλανήτης ἕνα νεκρὸ κουβούκλιο τοῦ σύμπαντος, γιὰ νὰ μὴ χαθοῦν τὰ τελευταῖα λείψανα τῆς τελειωμένης ἤδη ἀνθρώπινης ἱστορίας.
www.sarantoskargakos.gr
