Γράφει η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ
Σκηνή πρώτη:
Την Παρασκευή σε ξενοδοχείο στα Βίλια Αττικής δέχθηκαν επίθεση με πέτρες και κροτίδες οικογένειες μεταναστών, με τους δράστες να χτυπούν μεταξύ άλλων και ανήλικα παιδιά. Οι οικογένειες των «ξένων» έπεσαν θύματα των κατοίκων που δεν τους θέλουν στο χωριό τους. Το ξενοδοχείο που διέμεναν είχε μισθώσει ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης. Οι συγκεκριμένες οικογένειες μεταναστών, κατέφτασαν από δομές φιλοξενίας προσφύγων της Σάμου, της Χίου και της Λέρου. Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές παρούσα στην επίθεση ήταν και η νυν δήμαρχος της περιοχής Γιάννα Κριεκούκη η οποία με τις τραγικές πλημμύρες της Μάνδρας υποδεχόταν με ανοιχτές αγκάλες εφοπλιστή που πήγε να συνδράμει. Α λα καρτ η φιλοξενία… βλέπεις οι Σύριοι πρόσφυγες δεν είχαν καράβια…
Σκηνή δεύτερη:
Την Κυριακή σε γήπεδο μπάσκετ στην Κόνιτσα, πέντε νεαρά παιδιά, αφγανικής καταγωγής δέχθηκαν επίθεση από πέντε κουκουλοφόρους με ρόπαλα. Τα παιδιά ζούν σε δομή ΜΚΟ της περιοχής. Τα δύο από τα πέντε παιδιά μεταφέρθηκαν για τις πρώτες βοήθειες στο κέντρο Υγείας, το ένα ήταν σε σοκ ενώ το δεύτερο είχε κάταγμα στο χέρι και εκδορές στα πόδια.
Ο Δήμος Κόνιτσας – σε αντίθεση με την περίπτωση στα Βίλια – με ανακοίνωση του, «καταδικάζει την επίθεση εναντίον ασυνόδευτων ανηλίκων Αφγανών».
Σκήνη τρίτη:
Γονείς στην Σάμο αρνούνται τα παιδιά τους να κάτσουν στα ίδια θρανία με τα προσφυγόπουλα τα οποία μάλιστα θα συμμετέχουν σε προγράμματα ΖΕΠ και ΔΥΕΠ σε άπογευματινή βάρδια, διαφορετική από την πρωινή των ελληνόπουλων. Τα ελληνόπουλα μάλιστα κάνουν αποχή «μέχρι την επίλυση των (ρατσιστικών) αιτημάτων» τους και όχι μόνον τα ελληνόπουλα του Δημοτικού Βαθέων αλλά και άλλων σχολείων του νησιού «σε ένδειξη συμπαράστασης».
Δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Είναι καθημερινά. Κι η καθημερινότητα έχει το «κακό συνήθειο» να μας αφορά όλους. Ο εκφασισμός της κοινωνίας δεν είναι απλώς μία λέξη σε ένα χαρτί. Περιστατικά βίας χαλάνε κάθε προσπάθεια αλληλεγγύης, υπενθυμίζουν πως το φίδι βγήκε από το αυγό και, μάλιστα, αφήνει δικούς του απογόνους. Σε μερικούς μήνες από τώρα θα έχουμε εκλογές. Μην πέσουμε ξανά από τα σύννεφα με το ποσοστό της Χρυσής Αυγής. Μα, πάνω απ’ όλα, μην αφήσουμε την κοινωνία στον αυτόματο πιλότο. Οι γειτονιές μας, οι πόλεις μας, η καθημερινότητά μας, είναι και δική μας ευθύνη.
Να μην σηκωθεί ξανά χέρι σε αδύναμο. Και πολύ περισσότερο, να μην ξανασηκωθεί πάνω σε παιδί. Είναι και δική μας ευθύνη. Και είναι ήδη αργά.
