Είναι έτοιμοι για τη «στροφή» οι Γερμανοί;

Ελάχιστα 24ωρα έχουν απομείνει ώς ότου ανοίξουν οι γερμανικές κάλπες, που εξ ορισμού αποτελούν ένα σημαντικό πολιτικό ορόσημο για την ίδια την Ευρώπη –πολλώ δε μάλλον σε αυτή την συγκυρία, που ξεκινούν οι συζητήσεις για ένα νέο δημοσιονομικό δόγμα και αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας.

Πλέον, ως την ώρα που γράφονταν τούτες οι γραμμές, το προβάδισμα των Σοσιαλδημοκρατών (που έχουν καταφέρει εντός της προεκλογικής εκστρατείας την απόλυτη ανατροπή) έχει συρρικνωθεί στις 3 ποσοστιαίες μονάδες. Δηλαδή, οι Σοσιαλδημοκράτες προηγούνται μεν, αλλά στα όρια του στατιστικού λάθους. Αν, λοιπόν, αυτό το στοιχείο το συνδυάσουμε το γεγονός ότι το 25% των Γερμανών δεν απαντά τί θα ψηφίσει και αποτελεί μία «γκρίζα ζώνη» ψηφοφόρων, τότε προφανώς είναι αυτονόητο πως όποιος θελήσει να βάλει στοιχήματα για την έκβαση της εκλογικής αναμέτρησης, μπορεί να χάσει τα χρήματά του.

Ωστόσο, η ανατροπή που ως τώρα έχουν κάνει οι Σοσιαλδημοκράτες, ξεκινώντας από δημοσκοπικά νούμερα του 13% και φτάνοντας τώρα να είναι πρώτο κόμμα και ο επικεφαλής τους, Όλαφ Σολτς, να έχει προεξοφληθεί πως θα είναι ο επόμενος καγκελάριος, δεν είναι η μόνη ανατροπή που έχει γίνει στην Γερμανία. Ταυτοχρόνως με την συρρίκνωση των ποσοστών της Κεντροδεξιάς (Χριστιανοδημοκράτες και Χριστιανοκοινωνιστές) έχουμε την άνοδο των Πρασίνων: ενός κόμματος, δηλαδή, που το τελευταίο διάστημα έχει διακριτικά μετακινηθεί από τον «ρομαντικό» περιβαλλοντικό ριζοσπαστισμό του παρελθόντος και έχει δείξει διάθεση να «γειώσει» τις προτεραιότητές του με τις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας: η επικεφαλής του και υποψήφια καγκελάριος, Αναλένα Μπέρμποκ μιλάει διαρκώς για την οικονομία και όλες οι προτάσεις που αφορούν στο περιβάλλον και την κλιματική κρίση, είναι «παντρεμένες» με την διασφάλιση των θέσεων εργασίας και την οικονομική ανάπτυξη. Εξάλλου, ο επίσης «Πράσινος» πρωθυπουργός της Βάδης-Βυτεμβέργης, ο Φριτς Κουν, έχει δείξει στην πράξη ότι οι «πράσινες» πολιτικές μπορούν να συνδυαστούν με την οικονομική μεγέθυνση –αφού εφαρμόζει μεν το πρόγραμμά του, αλλά με σεβασμό στις θέσεις εργασίας και τις εντόπιες βιομηχανίες (Mercedes Benz, Porsche, Bosch).
Με άλλα λόγια, η εντυπωσιακή ανατροπή που έχουν πετύχει οι Σοσιαλδημοκράτες σε συνδυασμό με την απήχηση που έχουν οι «ρεαλιστικά ριζοσπαστικές» θέσεις των Πρασίνων, ίσως να δείχνουν πως οι Γερμανοί, έστω δειλά-δειλά, μετακινούνται προς πιο ριζοσπαστικές κατευθύνσεις και θέλουν πολιτική αλλαγή. Βεβαίως, το κατά πόσον αυτό θα «βγει» στην κάλπη, μένει να φανεί, όπως μένει να φανεί αν τα κόμματα θα σεβαστούν αυτές τις διαθέσεις των ψηφοφόρων, όταν θα εκκινήσουν τις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης. Όμως, ως μία πρώτη ένδειξη και ως ένα αρχικό σημάδι, είναι θετικό.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ