Είναι δικτάτορας….

Είχε και ένα θετικό στοιχείο η επίσημη επίσκεψη του Τούρκου προέδρου. Κάποιοι ανακάλυψαν, με καθυστέρηση δεκαετιών, ότι η Τουρκία, αμφισβητεί τα σύνορα της χώρας μας.

Στο παρόν κείμενο, πάντως, θα ασχοληθούμε με κάποιους άλλους «δοκησίσοφους» του δημόσιοι βίου, που τους ενόχλησε, λέει, το ότι προσκαλέσαμε ένα «δικτάτορα», όπως είναι ο Ερντογάν. Αποδίδουν, μάλιστα, την πρόσκληση στην «εξοικείωση» που νιώθει ο Έλληνας πρωθυπουργός με τους δικτάτορες!  Δηλαδή, η Γερμανίδα καγκελάριος, που είχε πραγματοποιήσει, προ καιρού, επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα, έχει ανάλογες προτιμήσεις; Επειδή δε τους αρέσει η ακρίβεια, να τους πούμε ότι είναι ιστορικά ανακριβής, αν μη τι άλλο, η σύγκριση με τον Χίτλερ, καθώς ο τελευταίος, από τη στιγμή που εγκαταστάθηκε στην καγκελαρία, κατάργησε το Κοινοβούλιο και δεν έκανε ξανά εκλογές. Αντίθετα, ο κ. Ερντογάν, έχει επανειλημμένα προκηρύξει και κερδίσει εκλογές, με ευρύτατες, μάλιστα,  πλειοψηφίες. Στην Τουρκία δε, εν πάση περιπτώσει, υπάρχει και αντιπολίτευση που εκφράζεται και δυνατότητα άσκησης κριτικής, έστω και μετά «φόβου Θεού».  Δεύτερον, ο κ. Ερντογάν έφτασε σε αυτό τον παροξυσμό αυταρχισμού και καταδίωξης των αντιπάλων του, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, του Ιουλίου 2016. Να θυμίσουμε δε ότι για συμμετοχή σε αυτή την απόπειρα κατηγορούνται και οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί, των οποίων έχουν αναλάβει «εργολαβικά» την υπεράσπιση.  Υπερασπιστήκαμε κι εμείς, βέβαια, με τη γραφίδα μας, το δικαίωμα σε «δίκαιη δίκη» των συγκεκριμένων, που, προφανώς, δε διασφαλίζεται με το υπάρχον κλίμα στη γειτονική χώρα, γι` αυτό και χαιρετίσαμε τη γενναία στάση της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Άλλο όμως αυτό και άλλο η ηρωοποίηση ανθρώπων, που ενδέχεται να συμμετείχαν σε ένα πραξικόπημα που, αν πετύχαινε, θα οδηγούσε σε μια «κανονική» δικτατορία, στρατοκρατών, αλλά και περαιτέρω επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Θα περιμέναμε, τουλάχιστον, να είχε συνεκτιμηθεί αυτό το ενδεχόμενο, στην κρίση των υποστηρικτών τους.

 Τρίτον, μάλλον έχουν και οι εν λόγω φίλοι μας, ασθενή μνήμη και δε θυμούνται τι υπήρχε πριν την άνοδο του κ. Ερντογάν στην εξουσία. Ότι πίσω από τη «βιτρίνα» δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων, την πραγματική εξουσία ασκούσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις, μέσω θεσμοθετημένων οργάνων, πλήρως ελεγχόμενων, όπως το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, αλλά και παρακρατικών μηχανισμών, όπως αναδείχθηκαν, μετά το περίφημο δυστύχημα του Σουσουρλούκ. Αυτή ή, θεσμοθετημένη και άτυπη υπερεξουσία, αποφάσισε και υλοποίησε την εισβολή στην Κύπρο, το 1974….

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ