Του Χρήστου Η. Χαλαζιά
Η διπλωματική μας πολιτική δεν έχει να δείξει πολλές επιτυχίες τελευταία, σημειώνονται σοβαρές και επικίνδυνες αποτυχίες, και παραχωρήσεις σε βάρος της ανεξαρτησίας της χώρας.
Οι επιτυχίες όποτε υπήρξαν, οφείλονταν στους πολιτικούς ηγέτες με δυναμικές αποφάσεις και κατάλληλους χειρισμούς για τη λύση των εθνικών ζητημάτων μας, όπως ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Γεώργιος Παπανδρέου και μεταπολιτευτικά ο Κων/νος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Η εξωτερική πολιτική και η ασφάλεια της χώρας δεν είναι δυνατόν να εξαρτάται από την περιοδική εμφάνιση ενός «σωτήρα». Αλλά να έχει σχέδιο στρατηγικής και σταθερή συνέχεια των θέσεών της.
Γιατί να μην υπάρχει ένα σχέδιο το οποίο θα εφαρμόζει η οποιαδήποτε κυβέρνηση να το προωθεί έστω και με κάποιες αλλαγές. Για να πετύχει όμως μια τέτοια προσπάθεια στον τομέα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, πρέπει να προϋπάρξει συμφωνία, ότι αυτοί οι τομείς δεν προσφέρονται για κομματικές αντιπαραθέσεις.
Η «κομματικοποίηση» της εξωτερικώς πολιτικής μας αποτελεί μεγάλο εθνικό λάθος. Το διαπράττουν ορισμένοι πολιτικοί μας, για να προβληθούν και να κατακτήσουν, την εξουσία υπόσχοντας πράγματα τα οποία δεν μπορούν να έχουν θετικό αποτέλεσμα.
Αυτή η εξέλιξη, αλλά όχι μόνο, ευθύνεται για την απαράδεκτη έλλειψη εθνικής στρατηγικής στην εξωτερική αμυντική πολιτική. Η μεγάλη αποτυχία της πολιτικής μας στα εθνικά ζητήματα, ευθυνόμαστε διαχρονικά εμείς και όχι οι ξένοι. Αυτό το κενό υπάρχει και σήμερα αφήνοντας ανεξέλεγκτες τις σπίθες που φουντώνουν στα σύνορά μας. Δεν υπάρχει η βούληση για να διαμορφωθούν οι αναγκαίοι θεσμοί για την εδραίωση ενιαίας και συνεπούς εξωτερικής αμυντικής πολιτικής.
Όσοι όμως πολιτικοί πιστεύουν στην αναγκαιότητα διαμόρφωσης μιας ενιαίας σταθερής εξωτερικής – αμυντικής πολιτικής οφείλουν να παραδεχθούν ότι δεν αρκεί η έκφραση μόνο της ευχής για την πραγματοποίηση αυτού του δύσκολου εγχειρήματος.
Η διαμόρφωση θεσμών σε διάφορα επίπεδα, που πρέπει να γίνονται σεβαστοί και να υποβοηθούν στη λειτουργία τους από όσους εγχώριους εμπλεκόμενους παράγοντες, κάτι που έχουν όλες σχεδόν οι χώρες του πλανήτη, εκτός από τις χώρες, που έχουν αποικιακό καθεστώς ή προτεκτοράτα.
Αυτός ο θεσμός πέρα από τους ειδικούς θα λειτουργεί υπό την εποπτεία του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα συνεδριάζει σε τακτικά διαστήματα για την ανασκόπηση των μεταλλασσόμενων κινήσεων της πολιτικής των γειτόνων και των διεθνών εξελίξεων, για την ορθή κατανόηση των συμφερόντων της χώρας μας.
Στην σημερινή κατάσταση απαιτείται η άμεση αναβάθμιση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας. Κάτι που οι Η.Π.Α, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Δανία η Γαλλία, όπου οι αρμόδιες Κοινοβουλευτικές Επιτροπές δεν συνεδριάζουν μόνο για ενημέρωση, αλλά σχεδιάζουν την πολιτική γραμμή με προτάσεις που επηρεάζουν την εκάστοτε κυβέρνηση.
Η Επιτροπή με παρουσία εκπροσώπων όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων συνεδριάζουν κεκλεισμένων των θυρών. Πρέπει να είναι σε θέση, ορθά ενημερωμένη πάνω σ’ όλες τις πτυχές των αναγκαίων πολύπλοκων χειρισμών, να ελέγχει την τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Η διαμόρφωση κοινής οπτικής γωνίας, να συνεισφέρει την πιο υπεύθυνη παρουσία γνώμης στους πολιτικούς και στα Μέσα Ενημέρωσης.
Επείγον σήμερα θεωρείται η δημιουργία ενός υπηρεσιακού μονίμου οργάνου με τη συμμετοχή ειδικών ανεξάρτητων προσώπων κοινής αποδοχής, το οποίο θα έχει την ευθύνη της διοικητικής μέριμνας, της επιτροπής και την εκλογή των στελεχών τα οποία δεν θα έχουν καμιά εξάρτηση από τα διάφορα ινστιτούτα που χρηματοδοτούνται από σκοτεινές διαδρομές. Η επιτροπή αυτή θα θωρακίζει την αξιοπρέπεια την εγκυρότητα και τον σεβασμό όλων. Μόνο έτσι θα καταπολεμηθούν οι αθλιότητες, η απειρία, η εμπάθεια, η ανευθυνότητα των θέσεων, που αλλάζουν ευκαιριακά, κάτι που παρατηρούμε σήμερα από τους «ανεξάρτητους» γνώστες της εξωτερικής αμυντικής πολιτικής αγνοώντας τα εθνικά μας συμφέροντα και τα ταυτίζουν μόνο στις συμμαχίες των ευχολογίων χωρίς ουσιαστική στήριξη. Υποστηρίζοντας τη μόνη στρατηγική, ότι το διεθνές δίκαιο είναι με την πλευράς μας, με τέτοιες κινήσεις – δηλώσεις δεν «ιδρώνει», το αυτί της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής της.
Η Επιτροπή Εξωτερικής Πολιτικής – Άμυνας απαιτεί πολύ θέληση και Πατριωτισμό . Έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο. Υπήρξαν εγκληματικές υπαναχωρήσεις, διότι όλα τα προτεινόμενα είχαν δρομολογηθεί κατά καιρούς από μη γνώστες πολιτικούς και έμπειρους συμβούλους. Τώρα πρέπει να αποδεχτούν όλα τα κόμματα την αναγκαιότητα της δημιουργίας μιας επιτροπής με γνώστες των εθνικών θεμάτων και της διεθνούς γεωστρατηγικής γεωοικονομικής πολιτικής. Οι απειλές του γείτονα, που σφυροκοπούν από όλες τις κατευθύνσεις τη χώρα, δεν αφήνουν άλλες επιλογές από μια σχεδιασμένη και επιθετική εξωτερική πολιτική και να απαιτήσει από όλους τους διεθνείς οργανισμούς που είναι μέλος της χώρας την ουσιαστική παρέμβασή τους για την προστασία του διεθνές δικαίου και όχι άπλες δηλώσεις για κατανάλωση!
