αν ζούσε σήμερα και βρισκόταν στην Ειδομένη
«Ich bin ein Berliner»
«Είμαι ένας Βερολινέζος», είπε ο Τζον Κένεντι στις 26/06/1963, μιλώντας δίπλα από το τείχος του Βερολίνου που είχε χτίσει ο Στάλιν, για να απομονώσει τους λαούς της Ευρώπης, όπως σήμερα, και από κάτω, 200.000 Γερμανοί ζητωκραύγαζαν και παραληρούσαν !
Μεγάλη φωτιά μπορεί να ανάψει σε όλη την Ευρώπη από λάθος ή από προβοκάτσια
ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ χιλιάδες Γερμανοί πολίτες παραληρούσαν και ζητωκραύγαζαν στις 26/06/1963, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι μιλούσε δίπλα από το τείχος του Βερολίνου και δήλωνε ότι είναι και αυτός ένας Βερολινέζος!
Αν ζούσε σήμερα ο μεγάλος αυτός ηγέτης θα έκανε πάλι το ίδιο! Θα στέκονταν δίπλα στο φράχτη του αίσχους που έστησαν οι Σκοπιανοί με εντολή της Ε.Ε. στην Ειδομένη και θα έλεγε, «Είμαι και εγώ ένας πρόσφυγας»!
Τα τείχη του αίσχους που είχαν στήσει τα κομμουνιστικά καθεστώτα για να απομονώσουν και να διαιρέσουν τους λαούς δεν μπόρεσαν να αντέξουν!
Γκρεμίστηκαν από τους ίδιους τους λαούς που ήθελαν μια Ευρώπη χωρίς φράχτες, χωρίς τείχη και με ελεύθερη επικοινωνία. Τα σύνδρομα της Ναζιστικής και Σταλινικής λογικής κατέρρευσαν! Η Ευρώπη έγινε ενιαία και οι χώρες άρχισαν να εκδημοκρατίζονται και να ευημερούν.
Άλλωστε στις 12 Ιουνίου 1987, ένας άλλος Αμερικανός πρόεδρος, ο Ρόναλντ Ρήγκαν κάνει το μεγάλο βήμα: Επισκεπτόμενος το Βερολίνο, επιλέγει να μιλήσει μπροστά στην Πύλη του Βρανδεμβούργου, σήμα κατατεθέν της γερμανικής πόλης, αλλά και του διχασμού της. Μπορεί να μη δήλωσε «Βερολινέζος», όπως είχε κάνει ο Τζον Φ. Κένεντι ακριβώς 24 χρόνια πριν, τον Ιούνιο του 1963, ωστόσο δεν δίστασε να υπερθεματίσει.
Απευθυνόμενος ο Ρήγκαν στον Σοβιετικό ηγέτη και ενώπιον εκατοντάδων χιλιάδων κόσμου, καλεί ευθέως τον Γκορμπατσώφ να γκρεμίσει το Τείχος και ουσιαστικά να τελειώσει τον Ψυχρό Πόλεμο που μόνο κακό έκανε στην ανθρωπότητα με τις συνεχείς απειλές του.
Ο Τζον Κένεντι επισκέφθηκε την Ευρώπη, στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του, σε μια καλά οργανωμένη επιχείρηση γοητείας. Πουθενά δεν τον υποδέχθηκαν με τέτοιον ενθουσιασμό όσο στο Δυτικό Βερολίνο.
Μίλησε στα σκαλιά του Δημαρχείου του Βερολίνου, μόλις μερικά μέτρα μακριά από το Τείχος, το οποίο είχε χτίσει η Ανατολική Γερμανία 22 μήνες νωρίτερα.
Κατήγγειλε το κομμουνιστικό καθεστώς και δείχνοντας το Τείχος είπε το «Ως ελεύθερος άνθρωπος, είμαι ένας Βερολινέζος»!
Είναι η φράση που έμεινε ιστορική, πλάι στο όνομά του, μαζί με το απόσπασμα από την ομιλία του 1960, όταν στην τελετή της ορκωμοσίας του στην προεδρία των ΗΠΑ είπε: «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου».
Σε εκείνη την επίσκεψη ο Κένεντι έκανε πολλά για να εκφράσει τη συμπαράστασή του στους αποκλεισμένους Βερολινέζους. Το 1963 η πόλη ήταν χωρισμένη στα δύο. Η μισή ήταν προπύργιο της Δυτικής Ευρώπης, περίκλειστη από το Τείχος και περικυκλωμένη από την κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία.
Οι κάτοικοι είχαν λόγους να φοβούνται ότι οι δυτικές δυνάμεις μπορεί να αποφάσιζαν ότι το κόστος της διατήρησης και της άμυνας αυτού του θυλάκου ήταν πολύ υψηλό για να συνεχίσουν να τον στηρίζουν.
Ο Κένεντι ήλπιζε να τους εμψυχώσει και να ανυψώσει το ηθικό του κόσμου, δείχνοντας ότι η Αμερική είναι στο πλευρό του Δυτικού Βερολίνου. Ήθελε επίσης να κινητοποιήσει άλλες χώρες να συμπήξουν κοινό μέτωπο κατά του κομμουνισμού.
Τον Ιούνιο του 1963 οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Ρωσία ήταν ίσως χειρότερες από ποτέ, λόγω της κρίσης με τους πυραύλους της Κούβας. Την ίδια εποχή οι Γερμανοί ήταν ένα έθνος ηττημένο και χωρισμένο στα δύο, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου έδωσε αίγλη και θάρρος στο Δυτικό Βερολίνο.
Το δυστύχημα για τον κόσμο είναι ότι σήμερα στην Αμερική δεν υπάρχουν Κένεντι αλλά κυβερνούν κάτι απίθανοι τύποι που στήνουν επικίνδυνα κόλπα αποσταθεροποίησης στην Συρία, το Ιράκ, την Λιβύη, το Σουδάν, την Αίγυπτο και σε ολόκληρη την Αφρική. Είναι αυτοί που αποσταθεροποίησαν την Ουκρανία και τελικά την οδήγησαν σε εμφύλιο και διχοτόμηση.
Είναι αυτοί που με πρόσχημα να απαλλαγούν από τον Καντάφι έφεραν την Αλ Κάιντα στην εξουσία. Είναι οι ίδιοι που χρηματοδότησαν και εκπαίδευσαν τους τζιχαντιστές για να φτάσουμε στη σημερινή τραγωδία στην Συρία, το Ιράκ, την Νιγηρία, το Σουδάν και το Αφγανιστάν.
Οι πορτοκαλί επαναστάσεις που έστησε η Χίλαρι Κλίντον με την ανοχή ή και την υποστήριξη των μικρομεσαίων και προβληματικών ηγετών της Ευρώπης προκάλεσαν τα κύματα των προσφύγων που πλημμυρίζουν σήμερα στην Ευρώπη.
Αδιάφοροι απέναντι στην πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση οι ηγέτες της Αμερικής και της Ευρώπης αντί να αναλάβουν πρωτοβουλίες για τη διαχείριση του τεράστιου προσφυγικού ρεύματος καταφεύγουν σε πρακτικές που εφάρμοζαν οι ναζιστές και οι σταλινικοί.
Οι σημερινοί δορυφόροι της Γερμανίας, μιλάμε για τα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ πρωτοστατούν στο κλείσιμο συνόρων κατασκευάζοντας τους φράχτες του αίσχους.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η Αυστρία μια από τις χώρες που σηματοδοτούν πάντα καταστάσεις στην Ευρώπη.
Είναι η ίδια χώρα που διαμόρφωσε μαζί με την Γερμανία το υπόβαθρο για την κυριαρχία του Χίτλερ. Όπως στη δεκαετία του ΄30 είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαίρεση της Ευρώπης έτσι και τώρα αδιαφορεί για τις διεθνείς συνθήκες και τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στήνοντας τα δικά της τείχη.
Στην ίδια κατεύθυνση και η Ουγγαρία που δέχεται όπως είπε ο Πρωθυπουργός της μόνο χριστιανούς, γιατί οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες μπορεί να μολύνουν την κοινωνία! Ακόμα και το ψευδοκράτος των Σκοπίων με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κλείνει τα περάσματα τους δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες.
Η κατάσταση στην Ευρώπη μυρίζει μπαρούτι.
Ένα λάθος ή μια προβοκάτσια σε βάρος των χιλιάδων προσφύγων μπορεί να ανάψει φωτιά στα Βαλκάνια και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Στην περίπτωση κατά την οποία τα δακρυγόνα που έριχναν χθες τα Σκοπιανά ΜΑΤ προκαλούσαν το θάνατο παιδιών ολόκληρη η Ευρώπη θα είχε καεί από διαδηλώσεις και από οργισμένες αντιδράσεις των μουσουλμάνων.
Το χειρότερο απ΄ όλα μια προβοκάτσια θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Άλλωστε αυτό θέλουν τα ακροδεξιά κόμματα για να επιστρέψει η Ευρώπη στη δεκαετία του ΄30 διαμορφώνοντας ένα σύγχρονο φασισμό. Βέβαια τώρα αντί για στρατόπεδα συγκέντρωσης θα υπάρχουν φράχτες με ηλεκτροφόρα καλώδια, ενώ οι μετανάστες θα επιστρέφουν στις χώρες που μαίνονται οι συγκρούσεις για να πεθαίνουν… ανέξοδα γλιτώνοντας τις φυλές της Ευρώπης από τη μόλυνση.
Ελπίζουμε ότι έστω και στο παρά πέντε οι μικρομεσαίοι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα κατανοήσουν ότι οι πολιτικές και οι πρακτικές που ακολουθούν οδηγούν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε διάλυση.
Αν θέλουν να παραδώσουν την Ευρώπη στην ακροδεξιά, που καραδοκεί τότε αναλαμβάνουν και το κόστος του εγχειρήματος. Διαφορετικά θα πρέπει να πάρουν άμεσα γενναίες αποφάσεις για το τεράστιο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πρόβλημα με τους πρόσφυγες.
