Αντιμέτωποι με το θλιβερό θέαμα ενός ανθρώπου που κοιμάται και ξυπνάει στο πεζοδρόμιο κεντρικής οδού βρίσκονται κάτοικοι και καταστηματάρχες της πόλης των Χανίων.
Πρόκειται για έναν ακόμη συμπολίτη τους, που όσο και αν πάλεψε προκειμένου να αντισταθεί στην κρίση, τελικά έπεσε θύμα της και από την ασφάλεια του μισθού και του σπιτιού του βρέθηκε ξαφνικά στο δρόμο χωρίς ένα ευρώ στην τσέπη του.
Ο άστεγος άνδρας εδώ και λίγα 24ωρα βρίσκεται στην οδό Χατζημιχάλη Γιάνναρη, στο πεζοδρόμιο μπροστά από το παρκάκι της πλατείας Κοτζάμπαση.
Την ημέρα ζητιανεύει την ελεημοσύνη των συμπολιτών του, έχοντας το κεφάλι σκυφτό και το χέρι απλωμένο. Μοναδικό «περιουσιακό στοιχείο» του είναι ένα πλαστικό σκεύος στο οποίο περαστικοί και περίοικοι του πετούν μερικά κέρματα με τα οποία προσπαθεί να τα βγάλει πέρα. Αυτό άλλωστε είναι το μοναδικό του «εισόδημα»…
Τις βραδινές ώρες παραμένει στο ίδιο σημείο, που αποτελεί το νέο του «σπίτι». Καθόλη τη διάρκεια της νύχτας ο άστεγος έχει παρέα του περισσότερα από πέντε σκυλιά τα οποία κοιμούνται μαζί του, ξαπλωμένα κοντά του.
Μαζί του έχει ακόμη ένα μπουκαλάκι νερό και τίποτα άλλο. Κοιμάται πάνω στο πεζοδρόμιο χωρίς κάποιο σκέπασμα, τη στιγμή που η θερμοκρασία τη νύχτα έχει πέσει αισθητά πλέον ενώ όσο πλησιάζει ο χειμώνας η κατάσταση για τον ίδιο αναμένεται να γίνει εξαιρετικά δύσκολη και πολύ επικίνδυνη για την υγεία του ή ακόμη και για την ίδια του τη ζωή.
Το οξύμωρο είναι ότι ακριβώς απέναντι από το σημείο που ξαπλώνει ο άστεγος υπάρχουν επιχειρήσεις εστίασης και γρήγορου φαγητού, όπου κάθε βράδυ αρκετοί «ξενύχτηδες» απολαμβάνουν το γεύμα τους ενώ από μπροστά του περνούν εκατοντάδες αυτοκίνητα και μηχανάκια.
Για την ύπαρξή του, βέβαια, προφανώς γνωρίζουν και υπάλληλοι του Δήμου, όπως οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, αλλά και αστυνομικοί αφού ο άπορος μεσήλικας βρίσκεται για αρκετές μέρες σε ένα τόσο κεντρικό σημείο των Χανίων. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν υπήρξε κάποια κινητοποίηση για την μετακίνησή και μεταφορά του σε κάποιο ξενώνα αστέγων ή άλλη κοινωνική δομή, ώστε να του παρασχεθούν οι απαραίτητες βοήθειες.
Ίσως ο ίδιος ο άστεγος να μη θέλει να απομακρυνθεί από το σημείο. Αλλά φαίνεται ότι οι περισσότεροι περνούν από μπροστά του κοιτάζοντας αδιάφορα. Δυστυχώς αυτές οι εικόνες τείνουν πλέον να γίνουν συνήθεια στα Χανιά, όπως και σε τόσες άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Με την πραγματική ανεργία πάνω από 30% αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα πάνω από 40.000 άνθρωποι ζουν στους δρόμους, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για την Έλλειψη Στέγης και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Εθνικών Οργανώσεων για τους Άστεγους (FEANTSA). Κοιμούνται σε παγκάκια, σε στοές ή στο πεζοδρόμιο. Ο αριθμός των άστεγων στην χώρα μας αυξήθηκε κατά 30% από το 2009.
Το πρόβλημα είναι πιο έντονο στην Αθήνα με 20.000 άστεγους να στηρίζονται για την επιβίωσή τους από τις κοινωνικές υποδομές όμως η μάστιγα της ανέχειας και της έλλειψης στέγης έχει εξαπλωθεί στο μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας.
Σύμφωνα με την «Κλίμακα» , κοινωνικό εθελοντικό φορέα για την αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού, το 90% των αστέγων είναι Έλληνες και το 10% αλλοδαποί, οι περισσότεροι εκ των οποίων ζουν στην Ελλάδα για πάνω από 8 χρόνια.
Πάνω από το 80% των αστέγων είναι άντρες. Όσον αφορά στις ηλικίες, το 61% είναι ηλικίας 41-55 ετών, ενώ σημαντικό ποσοστό εμφανίζεται και στην κατηγορία 26-40 ετών (21%).
Το επίπεδο εκπαίδευσης των αστέγων είναι αρκετά υψηλό (52% έχει τελειώσει Γυμνάσιο, 25% Λύκειο, 20% κάποιο Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ), ενώ οι περισσότεροι ήταν εργαζόμενοι, κυρίως σε τομείς που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την κρίση, όπως οι κατασκευές, οι βιοτεχνίες κ.λπ.
Μάλιστα, το 65% όσων βρίσκονται σήμερα στον δρόμο είναι «νεοάστεγοι», δηλαδή ζουν χωρίς στέγη από το 2010 που η κρίση έγινε ιδιαίτερα έντονη στην Ελλάδα.
Το 60% των άστεγων καταφεύγει στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά ενώ ένα μεγάλο ποσοστό πάσχει από κατάθλιψη.
Αξίζει, τέλος, να τονισθεί πως η τεράστια οικονομική κρίση στην Ελλάδα οδήγησε και σε ραγδαία αύξηση του αριθμού των αδέσποτων σκύλων. Ο αριθμός των αδέσποτων, πολλά από τα οποία οι ιδιοκτήτες τους τα έχουν εγκαταλείψει γιατί δεν μπορούσαν οικονομικά να τα συντηρήσουν, έχει φθάσει το ένα εκατομμύριο.
