Είδατε πόσο «κακοί» είναι δανειστές μας που θέλουν πίσω τα λεφτά τους;

ΕΙΔΑΤΕ πόσο κακοί άνθρωποι είναι ο υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε, η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Κριστίν Λαγκάρντ, ο πρόεδρος του Eurogroup  Γερούν Νταισελμπλουμ και άλλοι δανειστές ή εκπρόσωποι δανειστών της ανέκαθεν δανειοβίωτης Ελλάδος; Δεν είναι «πονόψυχοι», όπως είναι τάχα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Οι τελευταίες, ως «πονόψυχες» δεν εισπράττουν χιονοστιβάδα βεβαιωμένων χρεών ή οφειλών ή εισφορών από φορολογούμενους ή επιχειρήσεις, αλλά, από την άλλη μεριά φλομώνουν με φόρους και άλλες επιβαρύνσεις τους συνεπείς φορολογουμένους. Είναι τόσο πολύ «πονόψυχες» οι ελληνικές κυβερνήσεις που δύο φορές το χρόνο, κατά μέσον όρο, τα τελευταία τριάντα χρόνια «εκλιπαρούν», «παρακαλούν»,«ικετεύουν» τους χρεοφειλέτες του Δημοσίου να τα­κτο­­ποιήσουν τις εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με προκλητικές ρυθμίσεις, δηλαδή με απαλλαγές από πρόστιμα και με πολλές δόσεις! Είναι αυτή η γνωστή «φάμπρικά» της «περαίωσης εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων.

Προχθές, λοιπόν, ο «κακός» δανειστής της Ελλάδος κ. Β. Σόιμπλε εξέφρασε την άποψη ότι «δεν θα πρέπει να ληφθούν μέτρα προκειμένου να καταστεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος», αλλά θα πρέπει να επικεντρωθούν οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων της χώρας, όπως είναι η εφαρμογή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων».  Να, όμως, που αυτές οι «επάρατες» μεταρρυθμίσεις είναι «καυτές» κομματικές ή ιδεοληπτικές «πατάτες» ή «κόκκινες γραμμές». Κι έτσι, απομένουν οι πιο εύκολες λύσεις, όπως τα προτεινόμενα στην τρόικα γνωστά εφιαλτικά  πακέτα μέτρων δισ. ευρώ ως ισοδύναμες πηγές πόρων  για την κάλυψη των εσόδων που θα εξασφαλίζονταν από πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Για παράδειγμα, μέγιστη μεταρρύθμιση ή μείζων διαρθρωτική τομή αποτελούν οι ιδιωτικοποιήσεις, διότι, εκτός από την εξασφάλιση πόρων  για τη μείωση του δημόσιου χρέους, ανακουφίζεται και ο κρατικός προϋπολογισμός από τις δαπάνες συντήρησης ή συνέχισης της λειτουργίας ενός γαλαξία δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών. Αναγκαία και προ δεκαετιών προτεινόμενη από τους δανειστές και διεθνείς οργανισμούς είναι η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, η μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, η μεταρρύθμιση της Παιδείας, από τις οποίες θα εξασφαλίζονταν πόροι δεκάδων δισ. ευρώ, οι οποίοι θα διετίθεντο για την προώθηση της ανάπτυξης, τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, τη βελτίωση των δημόσιων υποδομών και την ενίσχυση των κοινωνικών δαπανών.

Να, λοιπόν, γιατί είναι «κακοί» οι δανειστές μας. Διότι, όπως κάθε δανειστής (βάλτε στη θέση αυτή και τον εαυτόν σας) θέλει να πάρει πίσω τα λεφτά του και όσα προβλέπει η δανειακή σύμβαση…