Είδαμε το «δούναι», «λαβείν» υπάρχει;
Κάθε φορά που επίκειται μία σημαντική επίσκεψη ξένου αξιωματούχου στην Αθήνα ή «ψήνεται» μία συμμαχία της Ελλάδας με κάποια μεγάλη ξένη χώρα, τότε έρχεται η ώρα για την γνωστή ανάλυση: «τί πήραμε, τί δώσαμε».
Κάτι η μιντιακή υπεροπλία της ΝΔ, κάτι η περίοδος χάριτος της οποίας ακόμη απολαύει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τέτοιες αναλύσεις έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από τα ελληνικά ΜΜΕ. Ωστόσο, η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι πλέον «φρέσκια» και, τελοσπάντων, έχει αρχίσει να δίνει δείγματα γραφής. Και αυτά είναι το λιγότερο ανησυχητικά:
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, ήρθε στην Αθήνα, έστειλε «ηχηρά μηνύματα» στην Τουρκία αλλά από εκεί και πέρα… τσάι και συμπάθεια. Αντιθέτως, πήρε όσα ήθελε, δηλαδή την αναβάθμιση της ελληνοαμερικανικής συνεργασίας με διεύρυνση της χρήσης των στρατιωτικών βάσεων. Ξέρουμε, μ’ άλλα λόγια, τί δώσαμε. Ακόμη αναζητείται, όμως, το τί πήραμε, με δεδομένο ότι η Ουάσινγκτον είναι πολύ «χαλαρή» ως προς τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Για να μην αναφέρει κανείς ότι την ώρα που ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας έστελνε… μηνύματα στην Τουρκία, ο προϊστάμενός του πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ έδινε «πράσινο φως» στον Ταγίπ Ερντογάν να εισβάλει στη Συρία!
Δείγμα δεύτερο: ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκίνησε τις επισκέψεις του στο εξωτερικό από το προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων, προσπαθώντας να αναβιώσει το δόγμα «Ελλάς-Γαλλία, συμμαχία». Ωστόσο, το Παρίσι δεν στήριξε κανένα αίτημα για χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας -γιατί τέτοιο αίτημα δεν υπήρξε- ενώ ως τώρα η Γαλλία δεν έχει εκδηλώσει κάποια σοβαρή χείρα βοηθείας προς την Ελλάδα. Αντιθέτως, φαίνεται να προχωράει η κουβέντα για δύο υπερσύγχρονες γαλλικές φρεγάτες -που, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι και «ανοιχτής θαλάσσης» και άρα μάλλον ακατάλληλες για το Αιγαίο και τα ελληνικά νησιωτικά συμπλέγματα.
Δείγμα τρίτο: ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε με τον Ταγίπ Ερντογάν και δεν διαμαρτυρήθηκαν καν για την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο, ώστε να μην δημιουργήσει… κακό κλίμα, όπως έλεγαν οι επιτελείς του. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο ίδιος κρατά μία προσεκτικά αποστασιοποιημένη στάση προς τη Λευκωσία, αποφεύγοντας να συμπήξει «άξονα» με τον πρόεδρο Αναστασιάδη. Κοντολογίς, ξέρουμε τί «έδωσε» -ως τώρα- στον τούρκο πρόεδρο -με ρίσκο να κατηγορηθεί ότι υπονομεύει και τα πάγια εθνικά συμφέροντα. Και τί πήρε; Προφανώς οι συνθήκες ασφυξίας στα νησιά ουδόλως θετικό δείγμα είναι για την ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση.
Γιατί γενικά, στις διαπραγματεύσεις, υπάρχει η λογική του «δούναι και λαβείν». Ως τώρα, όμως, το μόνο που φαίνεται στις συζητήσεις που έχει διεξαγάγει ο κ. Μητσοτάκης είναι το «δούναι». Και είμαστε μόνο στην αρχή…
