«Κουμπουροφόροι» πολίτες που πραγματοποιούν νυχτερινές «περιπολίες» ψάχνοντας να πυροβολήσουν τον «εσωτερικό εχθρό» με την ανοχή του επίσημου κράτους. Ευρωπαίοι νεοναζί που ξεδιπλώνουν προκλητικά τη δράση τους εκμεταλλευόμενοι τα «κλειστά μάτια» της Αστυνομίας. Και μία κυβέρνηση της Δεξιάς που εφαρμόζει δόγμα «εσωτερικού εχθρού» και ταυτίζει έναν πολιτικό χώρο με τα συμφέροντα μιας αντίπαλης χώρας. Κι όλα αυτά, την ώρα που αυτή η ίδια κυβέρνηση παραδέχεται με τον πλέον επίσημο τρόπο, δια του εκπροσώπου της, πως σκέφτεται τα «ξερονήσια» για να διαχειριστεί μία «μείζονα εθνική κρίση».
Θα μπορούσε να είναι μία περιγραφή από το 1945. Κι όμως, βρισκόμαστε στο 2020, η περιγραφή αφορά την παρούσα συγκυρία και την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι αυτόκλητοι εθνοφύλακες ψάχνουν για νεκρό στον Έβρο με την ανοχή των τοπικών Αρχών, την ώρα που ένας αγρότης «ψεκάζει» μετανάστες συγκεντρωμένους από την τουρκική πλευρά των συρματοπλεγμάτων, με μία «καναδέζα» του Ελληνικού Στρατού να τον συνοδεύει και άνδρες των ΜΑΤ να τον… καμαρώνουν. Όλα αυτά, την ώρα που Γερμανοί και Αυστριακοί νεοναζί όλως τυχαίως έχουν δώσει το «παρών» στο Καρά Τεπέ της Μυτιλήνης λίγα λεπτά πριν ξεσπάσει -επίσης όλως τυχαίως- η φωτιά στη δομή προσφύγων. Σημειωτέον ότι βάσει της προανάκρισης της Πυροσβεστικής, από εμπρησμό κάηκε ολοσχερώς πριν από μερικές εβδομάδες και προσφυγική δομή της Ύπατης Αρμοστείας στο νησί.
Ενώ, λοιπόν, αυτά λαμβάνουν χώρα σε «επιχειρησιακό» επίπεδο, στην πολιτική επικαιρότητα κυριαρχούν οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις βουλευτών της ΝΔ, που ο ένας μετά τον άλλο μηρυκάζουν όσα είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος περί «ξερονησιών». Ότι, δηλαδή, «η κυβέρνηση εξετάζει όλες τις λύσεις». Στην Ελλάδα του 2020. Στην Ελλάδα που μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έκλεισε όλα τα ιστορικά τραύματά της -και τα «ξερονήσια» ήταν πολύ βαριά και βαθιά τραύματα. Και όλα αυτά, την ώρα που ο ίδιος κυβερνητικός εκπρόσωπος εφαρμόζει νέτα σκέτα το δόγμα του εσωτερικού εχθρού, χαρακτηρίζοντας την Αριστερά -και αξιωματική αντιπολίτευση- «Δούρειο Ίππο» της Τουρκίας, επειδή τολμά να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για αντιμεταναστευτική πολιτική που μπορεί να προκαλέσει νεκρούς.
Βέβαια, είπαμε: τα ίδια έκανε η Δεξιά με τους «βενιζελικούς» το ’22. Τα ίδια με τους Αριστερούς μετά το ’44. Τα ίδια με την ανοχή στο «παρακράτος» όλο τον προηγούμενο αιώνα και τουλάχιστον ως την Μεταπολίτευση. Υπ’ αυτή την έννοια, είναι θέμα πολιτικού DNA.
