Ευθανασία στο Βέλγιο (Εικόνες)

«Το μυαλό μου λέει ναι, αλλά το σώμα μου φωνάζει. Ο θάνατος μου δίνει ένα καλό συναίσθημα» λέει η 37χρονη παραπληγική αθλήτρια Μερίκε Βερβόορτ σε συνέντευξη της στο «BBC», που αναδημοσιεύει η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα του Βελγίου Het LAATSTE NIEUEWS, αφού οι περισσότερες ημέρες δεν είναι καλές για τη γυναίκα που από το 2000 έχει καθηλωθεί σε μία αναπηρική καρέκλα, ωστόσο ποτέ δεν το έβαλε κάτω, φθάνοντας μέχρι την κατάκτηση δύο μεταλλίων, αλλά τώρα έχει προγραμματίσει το θάνατό της, υπογράφοντας τα χαρτιά για ευθανασία -κάτι νόμιμο στην πατρίδα της…

Πριν από οχτώ χρόνια πήρε τη συγκεκριμένη απόφαση και υπέγραψε τα έγγραφα τα οποία, ενδεχομένως, να επιτρέψουν στους γιατρούς της να τερματίσουν τη ζωή της και δεν είναι ότι θέλει να πεθάνει, θέλει να ζήσει αλλά σύμφωνα με τους όρους της!

Το σπίτι της που έχει μετατραπεί το μισό σε νοσηλευτήριο, είναι πλαισιωμένο με φωτογραφίες και πίνακες ζωγραφικής από τις νικηφόρες στιγμές της, ενώ μετάλλια, τρόπαια και μπουκάλια σαμπάνιας συνωστίζονται στα έπιπλα και αποτελεί τοπικό ήρωα στην πόλη Ντίεστ, επιτεύγματα που έχουν κατακτηθεί με πολύ σκληρή προσπάθεια, ιδιαίτερα αφότου στα 21 της διαγνώστηκε με μία σπάνια και ανίατη αρρώστια του νωτιαίου μυελού… «Πολλοί άνθρωποι με ρωτούν πώς είναι δυνατόν να έχεις τόσο καλά αποτελέσματα και να χαμογελάς με όλο τον πόνο και τα φάρμακα που παίρνεις. Ωστόσο για εμένα ο αθλητισμός ήταν σαν φαρμακευτική αγωγή. Μπορεί να αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα, να έχω μια επιληπτική κρίση, να κλαίω, να φωνάζω, λόγω του πόνου αλλά όταν συνέλθω έχω έναν στόχο».

Η δυνατότητα επιλογής στην τελευταία πράξη της ζωής είναι για εκείνη προτεραιότητα…. «Η δυνατότητα να επιλέξεις την υποβοηθούμενη αυτοκτονία κάνει τον κόσμο να ζει περισσότερο… Θέλω ο κόσμος να με θυμάται σαν την κυρία που χαμογελούσε μέχρι και το τέλος της»…