Εφταιγε ο ίδιος;

Η απώλεια του ήρωα σμηναγού, θα επέβαλε σιωπή και περισυλλογή. Όμως, ακούστηκαν, εξωφρενικά πράγματα, που μας υποχρεώνουν να τοποθετηθούμε.

 Διότι, αν πιστέψουμε τις εν λόγω τοποθετήσεις, για το τραγικό περιστατικό ευθύνονται, είτε οι «φραστικοί λεονταρισμοί» κάποιων εγχώριων αξιωματούχων, είτε αυτή καθαυτή η πρακτική των αναχαιτίσεων! Λίγο ακόμη δηλαδή και θα θεωρηθεί ο ίδιος ο σμηναγός υπεύθυνος, γι` αυτό που του συνέβη! Αλήθεια, όλοι αυτοί, οι «αντικειμενικοί» και «υπεράνω» αρθογράφοι και δημοσιολογούντες, δεν έχουν αντιληφθεί τίποτα, απ` όσα λέει και πράττει η άλλη πλευρά. Δεν άκουσαν δηλώσεις, στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, από την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της γειτονικής χώρας, που έφτασαν ως το σημείο χυδαίας προσβολής, της μνήμης των προγόνων μας, που πολέμησαν για την πατρίδα; Εκεί, όμως, όπου, πραγματικά, η… επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, είναι στην προβολή του επιχειρήματος, ότι κακώς η ελληνική πλευρά, προχωρά σε αναχαιτίσεις των τουρκικών αεροσκαφών, που εισέρχονται στον εναέριο χώρο μας! Δηλαδή, τι θέλει να πει ο ποιητής; Δε συνιστά, αυτή η χρόνια πρακτική, ευθεία αμφισβήτηση, τμήματος της εθνικής μας κυριαρχίας; Υπάρχει καμιά χώρα στον κόσμο, που δε θα ερμήνευε   ως τέτοια, παρόμοια πρακτική και, τούτου δοθέντος, θα έμενε αδιάφορη, απέναντι στην πρόκληση; Αν δε, συμφωνούμε σε αυτό, σε επίπεδο αρχής, μπορούν, στο πλαίσιο μιας καλοπροαίρετης συζήτησης, να μας υποδείξουν εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης; Γιατί, η έλλειψη οποιασδήποτε αντίδρασης, δικαίως θα εκληφθεί-και όχι μόνο από τη γειτονική χώρα-ως έμμεση παραδοχή, της βασιμότητας των  τουρκικών διεκδικήσεων. Ενεούς μας αφήνει και το άλλο «πρωτότυπο» (τω όντι) επιχείρημα, που διαχωρίζει τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, με τις παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, στο χώρο που είναι γνωστός με τα αρχικά FIR. Λες και, επ` αυτού, δεν έχουμε να κάνουμε με, εν ευρεία  εννοία, άσκηση εθνικής κυριαρχίας, αφού πρόκειται για «εκτέλεση εντολής», από διεθνές όργανο, τον ICAO, σε εφαρμογή των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

 Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Στο βαθμό που το FIR, αποτελεί προέκταση του εθνικού εναέριου χώρου, η αμφισβήτηση των ορίων του, διότι περί αυτού πρόκειται, εντάσσεται στη συνολική αμφισβήτηση των ορίων, του εθνικού εναέριου χώρου. Ούτε αυτό αντιλαμβάνονται οι εγχώριοι «κοσμοπολίτες»; Αλλά πως, όταν οι ίδιοι δε διακρίνουν κάποια επιθετικότητα, στη συμπεριφορά της γειτονικής χώρας. Μήπως, αδέλφια, κάτι άλλο θέλετε να μας πείτε;

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ