Της Έφης Μιχελάκη από την κυριακάτικη Kontranews
Η ίδρυση του Ε.Σ.Υ. το μακρινό 1983 αποτέλεσε μια εμβληματική και ουσιαστικά ριζοσπαστική μεταρρύθμιση στο χώρο της υγείας. Μια πραγματικάπροοδευτική τομή με το βλέμμα αποκλειστικά στραμμένο στη δημόσια υγεία και στη δόμηση του κοινωνικού κράτους. Ο κυριότερος στόχος δεν ήταν άλλος από την ισότιμη παροχή υπηρεσιών υγείας σε όλους τους πολίτες ανεξάρτητα με την οικονομική ή κοινωνική τους κατάσταση. Άλλωστε ο Ανδρέας Παπανδρέου δήλωνε χαρακτηριστικά πως «η κοινωνική πολιτική αποτελεί την ίδια μας την ιδεολογία».
Σαράντα σχεδόν χρόνια μετά, με αφορμή την πανδημία και με την ευθύνη της δημόσιας υγείας πλέον στα χέρια νεοφιλελεύθερων υπέρμαχων της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και των κανόνων της αγοράς, γίνεται ξεκάθαρη η σημασία του δημόσιου συστήματος υγείας και ορατός ο κίνδυνος πλήρους απαξίωσης του ΕΣΥ.
Σήμερα, σε μια τόσο κρίσιμη Παγκόσμια συγκυρία έχουμε να κάνουμε με έναν ιό που μας αντιμετωπίζει ο ίδιος ισότιμα και δεν κάνει διαχωρισμούς. Αναπόφευκτα το γεγονός αυτό απαιτεί κρίσιμες αποφάσεις με σαφή κατεύθυνση που σημαίνει πως βαδίζουμε είτε με την κοινωνία όρθια είτε με την ίδια καταρρακωμένη. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντί να καταλάβει πως ήρθε επιτέλους η ώρα για ριζικές αλλαγές και πως η ουσιαστική στήριξη του Ε.Σ.Υ. είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο μας, παραμένει μια Κυβέρνηση που διαχειρίζεται το πρόβλημα μικροπολιτικά και επικοινωνιακά.
Το μαξιλάρι των 37 δις που άφησε η Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν αξιοποιήθηκε για να ενδυναμωθεί το ανθρώπινο δυναμικό και οι υλικοτεχνικές υποδομές του Ε.Σ.Υ.. Επίσης, δεν πάρθηκε κανένα σοβαρό μέτρο στήριξης για την πληγείσα από την όλη κατάσταση ελληνική κοινωνία. Οι κραυγές όλων των πολιτών που βρίσκονταν να παρατηρούν απλά τις εξελίξεις ενώ προσαρμόστηκαν εξαιρετικά γρήγορα στις νέες συνθήκες δεν ακούστηκαν ποτέ. Η μόνη προσπάθεια, ήταν αυτή της δημιουργίας ενός αισθήματος ασφάλειας από μια Κυβέρνηση που στερείται πολιτικών επιχειρημάτων αλλά και στρατηγικής, γεγονός άτοπο πόσο μάλλον σε περίοδο μιας υγειονομικής κρίσης.
Τον περασμένο Μάρτιο η κυριαρχία του φόβου, της μοναξιάς και της απομόνωσης υπήρξε διάχυτη στην κοινωνία με την εργαλειοποίηση τους έκδηλη από την σημερινή Κυβέρνηση. Πρωταγωνίστρια υπήρξε η σκληρή ακόμα και σαν λέξη καραντίνα που μας απομάκρυνε από τους αγαπημένους μας, από τις συνήθειές μας και ουσιαστικά από την ίδια μας τη ζωή. Η ατομική ευθύνη βρέθηκε να κυριαρχεί στο ραντεβού στις 18:00 τη στιγμή που οι πολίτες είχαν ξεκάθαρα εναρμονιστεί. Λίγους μήνες μετά ήρθε το τέλος της καθημερινής ενημέρωσης μιας και φτάσαμε σε ένα πολύ ικανοποιητικό σημείο σαν χώρα, αφού ακόμα και σαν κίνηση αυτό το μήνυμα εκπέμπει. Εναλλακτικά θα υπήρχε ενημέρωση δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα.
Η παραπάνω ενέργεια έγινε σχεδόν ταυτόχρονα με το άνοιγμα των συνόρων έχοντας ως βασικό επιχείρημα τον τουρισμό. Μάλλον εδώ χάσαμε τη δυνατότητα να εξετάσουμε το ενδεχόμενο της ενίσχυσης του εσωτερικού τουρισμού. Να δημιουργηθούν με λίγα λόγια οι κατάλληλες συνθήκες για να μπορέσουν οι κάτοικοιτης χώρας να κάνουν διακοπές από τη στιγμή που ξεπέρασαν το σημαντικό προγενέστερο στάδιο και ταυτόχρονα να στηρίξουν όλες τις επιχειρήσεις που εμπεριέχονται στον τουριστικό κλάδο.
Σαν χώρα αντίθετα επιλέξαμε να ανοίξουμε τα σύνορα σχεδόν ανεξέλεγκτα από τη στιγμή που καθώς φαίνεται δεν υπήρχε οργανωμένο στρατηγικό σχέδιο για την αντιμετώπιση μιας ιδιαίτερα δύσκολης και πρωτόγνωρης κατάστασης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία δεν αναλώθηκε ούτε στιγμή σε μικροπολιτικά παιχνίδια καθ όλη τη διάρκεια αυτής της κρίσης, με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώνει το μεγάλο παρόν στην αντιμετώπιση της. Σήμερα δεν μπορούμε να μην τονίσουμε την αλλοπρόσαλλη πολιτική της Κυβέρνησης καταθέτοντας πάντα τις δικές μας τεκμηριωμένες προτάσεις.
Θα μπορούσα να πω πολλά κυρίως σαν πολίτης με ανησυχίες που εύχεται όπως όλοι μας μόνο θετικές εξελίξεις για το συγκεκριμένο ευαίσθητο ζήτημα. Τον πρώτο λόγο δεν παύουν να τον έχουν οι έγκυρες επιστημονικές πηγές τις οποίες πρέπει να παρακολουθούμε με ευλάβεια. Κανείς όμως ακόμα και σ αυτήν την τόσο δύσκολη συγκυρία δεν μπορεί να βάλει φρένο σε όλα αυτά που ο καθένας από εμάς πρέπει να διεκδικεί και ταυτόχρονα να τα ενσωματώνει στο κοινωνικό σύνολο. Συλλογικά αξίζουμε μια καλύτερη ζωή και τη χρωστάμε στις επόμενες γενιές.
Μιχελάκη Έφη
Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Κοζάνης
