Στην πολιτική, ειδικά την περίοδο των Μνημονίων, είναι πολλές οι φορές που οι λέξεις χάνουν το νόημά τους. Και που μπαίνει σε εφαρμογή το περίφημο «ό,τι δηλώσεις είσαι» του Γιάννη Τσαρούχη. Τί κι αν επί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το κτηματολόγιο καρκινοβατούσε επί 30 χρόνια; Το πολιτικό προσωπικό των δύο κομμάτων αυτοπροσδιορίζεται ως «μεταρρυθμιστές», ανεξαρτήτως, αν «βαφτίζουν» ως μεταρρυθμίσεις τις τραγικές περικοπές που έκαναν σε μισθούς, συντάξεις, Υγεία, Παιδεία.
Τί κι αν ένας πολιτικός διχάζει με τον χειρότερο τρόπο; Μπορεί να κατηγορεί τον αντίπαλό του ότι «διχάζει» και να επιμένει για τον εαυτό του πως «θα συνεχίσει να ενώνει». Αυτό είναι το όψιμο «μότο» του Κυριάκου Μητσοτάκη το τελευταίο διάστημα, αφού σε όλες του τις εμφανίσεις δηλώνει ότι ο ίδιος «επιμένει να ενώνει και αφήνει τον κ. Τσίπρα να διχάζει τους Έλληνες».
Προφανώς, ο πρόεδρος της ΝΔ προσπαθεί να υπενθυμίσει στο εκλογικό κοινό το περίφημο σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 «ή εμείς ή αυτοί» και ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να κερδοσκοπήσει πολιτικά πάνω στον κοινωνικό αυτοματισμό, παραπέμποντας στην ταξική πολιτική της κυβέρνησης. Δηλαδή, επιχειρεί να κερδίσει ψηφοφόρους που ανήκουν ή νομίζουν ότι ανήκουν στη μεσαία τάξη, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα τους μειώσει τους φόρους που τώρα πληρώνουν «για να δίνει επιδόματα ο Τσίπρας». Τί κι αν η μείωση του ΦΠΑ είναι οριζόντια και αφορά και τη μεσαία τάξη; Τί κι αν τα πρόσφατα μέτρα ελάφρυνσης «ακουμπούν» και τους «μεσαίους»; Είπαμε, στην Ελλάδα, «ό,τι δηλώσεις είσαι».
Βεβαίως, υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα ακραίου διχαστικού λόγου, που καθιστούν κενό γράμμα την φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη πως «ενώνει τους Έλληνες».
Για παράδειγμα, η ΝΔ στο Μακεδονικό έδωσε τα ρέστα της. Δεν λεέι κανείς ότι δεν δικαιούται να διαφωνεί σε ό,τι αφορά τη Συμφωνία των Πρεσπών. Γούστο της και καπέλο της. Όμως, άλλο αυτό και άλλο να αμφισβητεί τον πατριωτισμό των πολιτικών της αντιπάλων. Άλλο η διαφωνία με τις «Πρέσπες» και άλλο η ανάσυρση της καφενειακού τύπου θεωρίας συνωμοσίας περί… ανταλλαγής του Μακεδονικού με τις συντάξεις (άσε που με τόσες ελαφρύνσεις που έχουν νομοθετηθεί από τότε, αν ίσχυε αυτή η λογική θα έπρεπε η κυβέρνηση να είχε χαρίσει και την Στερεά και τα νησιά του Αιγαίου ως «ανταλλάγματα»…). Και, βεβαίως, είναι άλλο η πολιτική απόρριψη της επίλυσης του Μακεδονικού και άλλο το να αρνείται επιμόνως η ΝΔ να καταδικάσει ακραία συνθήματα όπως «η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία» -πολλώ δε μάλλον όταν αυτά ακούγονταν και γράφονταν στο ευαίσθητο σχολικό περιβάλλον…
Τέλος, η διχαστική λογική της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη αναδείχθηκε και σε μία μεγάλη κρίση: στην εθνική τραγωδία στο Μάτι. Πριν καν σβήσουν οι φλόγες, πριν καν κηδευθούν τα θύματα της τραγωδίας, η αξιωματική αντιπολίτευση έσπευσε να τυμβωρυχήσει για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη, στοχοποιώντας την κυβέρνηση, την Ρένα Δούρου, αλλά και τους πυροσβέστες με τη δεδομένη αυτοθυσία τους.
Συμπερασματικά: ακόμη και στην Ελλάδα του «ό,τι δηλώσεις», ε, όχι και ενωτικός ο Κυριάκος Μητσοτάκης…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
